16 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ ΤΗΣ ΣΚΩΤΙΑΣ
Η Μαργαρίτα γεννήθηκε το 1045 στο Mecseknádasd της Ουγγαρίας, όπου ήταν εξόριστος ο πατέρας της και όλη η οικογένεια, και είναι το δεύτερο από τα τρία παιδιά του Εδουάρδου και της Αγαθής. Ο πατέρας της πέθανε λίγο μετά τη επιστροφή τους στην Αγγλία και η μητέρα μαζί με τα παιδιά της βρήκαν καταφύγιο στον φιλόξενο, ευγενικό και γενναιόδωρο βασιλιά Μάλκολμ Γ’ της Σκωτίας.
Όντας χήρος και πατέρας ενός παιδιού, ο Μάλκολμ ερωτεύεται την όμορφη και έξυπνη Μαργαρίτα. Ζήτησε το χέρι της και έτσι το 1070 σε ηλικία 24 ετών η Μαργαρίτα γίνεται βασίλισσα της Σκωτίας.
Το βασιλικό ζεύγος κατοικούσε στο Κάστρο του Εδιμβούργου. Η ζωή των συζύγων, πέραν των βασιλικών υποχρεώσεων, εμπλουτίστηκε με πράξεις ευσέβειας και καθημερινές προσευχές. Οκτώ παιδιά γεννήθηκαν από το γάμο: έξι αγόρια και δύο κορίτσια. Ευγενική, υπομονετική, πράα και στοργική, η Μαργαρίτα ήταν μια τέλεια σύζυγος και κατάλληλη μητέρα. Αγαπούσε τον άντρα της, τον στήριζε στις καθημερινές δυσκολίες, τον προέτρεπε στις θρησκευτικές πράξεις, του προσέφερε συμβουλές σε πολιτικά και διοικητικά ζητήματα. Οι πόρτες του κάστρου ήταν πάντοτε ανοικτές για να καλωσορίσουν, να βοηθήσουν και να φροντίσουν τους φτωχούς και τους ασθενείς, για τους οποίους η βασίλισσα είχε κτίσει ξενώνες.
Η Μαργαρίτα συνέβαλε στη μεταρρύθμιση του τοπικού λειτουργικού τυπικού ώστε αυτό να συνάδει περισσότερο και τις γραμμές της Εκκλησίας της Ρώμης.
Απαίτησε να τηρείται η νηστεία της Τεσσαρακοστής, η πρακτική της συχνής εξομολόγησης, η κυριακάτικη αργία και η θρησκευτική διδασκαλία. Χάριν της κτίστηκαν πολλά μοναστήρια Βενεδικτίνων, αβαεία εξαίρετης αρχιτεκτονικής, και ξενώνες φιλοξενίας των προσκυνητών. Η ίδια μαζί με της γυναίκες της συνοδείας της έραβε τα ιερά άμφια και καθημερινά παρακολουθούσε μαζί με το σύζυγό της θεία ανάγνωση.
Το 1093 αρρώστησε ενώ ο σύζυγος και ο πρωτότοκος γιος τους σκοτώνονται στη μάχη κατά του Γουλιέλμου Ρούφου. Μόλις η είδηση του θανάτου τους έφτασε στα αφτιά της προσευχήθηκε ως εξής: «Παντοδύναμε Θεέ, σε ευχαριστώ που μου έστειλες τόσο μεγάλη θλίψη αυτές τις τελευταίες στιγμές της ζωής μου. Ελπίζω ότι, με το έλεός σου, θα χρησιμεύσει για να με εξαγνίσει από τις αμαρτίες μου».
Η Μαργαρίτα πέθανε στις 16 Νοεμβρίου 1093 στο Κάστρο του Εδιμβούργου. Το 1250 το όνομά της γράφτηκε στο Αγιολόγιο από τον Πάπα Ιννοκέντιο τον 4ο.
πγπ
