15  ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΟΝΑΒΕΝΤΟΥΡΑ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΑΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Ο Άγιος Βοναβεντούρας (το βαπτιστικό του όνομα Ιωάννης), γεννήθηκε στο Bagnoregioτης Τοσκάνης (Ιτα­λία), γύρω στο 1218. Όταν ήταν βρέφος, προσβλήθηκε από θανατηφόρα ασθένεια και θεραπεύθηκε θαυματουργι­κά με τη μεσιτεία του Αγίου Φραγκίσκου της Ασσίζης, που ζούσε εκείνη την εποχή. Ο Άγιος, βαστάζοντας στην αγκα­λιά του το παιδί, του λέγει: «Buona Ventura» (Καλή Τύ­χη). Από τότε του έμεινε αυτό το όνομα, και το υιοθέτησε όταν έγινε μοναχός.

Από τα παιδικά του χρόνια ο Βοναβεντούρας φάνηκε ευφυέστατος στα γράμματα. Μορφώθηκε και σπούδασε στο μοναστήρι των Φραγκισκανών της πόλεως του. Από εκεί, πήγε στο πανεπιστήμιο του Παρισιού, όπου σπούδα­σε φιλοσοφία.

Σε ηλικία 25 ετών μπήκε στο τάγμα του Αγίου Φραγκί­σκου. Εδώ θα αποπερατώσει τις θεολογικές του σπουδές, υπό τη σοφή καθοδήγηση του μεγάλου θεολόγου Αλεξάν­δρου Ντι Χαλές. Εδώ επίσης θα συνεχίσει τις ειδικεύσεις στις σπουδές του, ενώ συγχρόνως θα διδάσκει. Την ίδια εκείνη εποχή φτάνει στο Παρίσι και ο περίφημος θεολόγος Θωμάς ο Ακυϊνάτης και οι δύο σοφοί άνδρες συνδέονται με στενότατη φιλία. Συναγωνίζονται όχι μόνο για την από­κτηση της σοφίας αλλά και της αρετής. Η σοφία, αντί να τους απομακρύνει, τους πλησιάζει περισσότερο στο Θεό.

Όταν ο Βοναβεντούρας μιλάει για το Χριστό, μιλάει με τόση θέρμη, ώστε να προσελκύει όλους στην αγάπη του.

Χειροτονείται ιερέας και διορίζεται καθηγητής στη σχολή του τάγματος του. Σε ηλικία 33 χρόνων καλείται να διδάξει στη Σορβόννη. Ερμηνεύει δε το «δάσκαλο των αποφθεγμάτων» Πέτρο Λομβαρδό με τόση σαφήνεια, που ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να το κάνει.

Μια μέρα τον επισκέπτεται ο Άγιος Θωμάς και τον ρωτά πού αντλεί τόση σοφία. Ο Βοναβεντούρας του δεί­χνει μερικά βιβλία, που έχει πάνω στο τραπέζι. «Αυτά τα έχω κι εγώ», του απαντά ο Θωμάς. Τότε, του δείχνει τον Εσταυρωμένο που είχε μπροστά του. «Να, του λέει, ποια είναι η μοναδική πηγή σοφίας και διδασκα­λίας. Από τις θείες του πληγές αντλώ τα φώτα».

Γ’ αυτό η διδασκαλία του όχι μόνο φώτιζε το νου, αλλά θέρμαινε και την καρδιά. Αυτός είναι ο λόγος που ο Βοναβεντούρας επονομάστηκε «Σεραφικός διδάσκα­λος». Αυτή την εποχή, ο Βοναβεντούρας αναλαμβάνει την υπεράσπιση των «Επαιτών Μοναχών» του τάγματος του και συνθέτει την «Απολογία των Πτωχών» και την «Πτωχεία του Ιησού Χριστού», όπου διεκδικεί γ' αυτούς το δικαίωμα αυτής της διδασκαλίας.

Ο Πάπας Γρηγόριος 10ος τον διορίζει Επίσκοπο του Αλμπάνο (προάστιο της Ρώμης) και Καρδινάλιο. Ο ίδιος αυτός Πάπας τον επιφορτίζει να προετοιμάσει τη Σύνοδο της Λυώνος, την οποία συνεκάλεσε για την ένωση των Εκκλησιών. Σ' αυτήν προσκλήθηκε και ο Άγιος Θωμάς, ο οποίος όμως πέθανε στο δρόμο. Ο Βοναβεντούρας επιδό­θηκε με τόσο ζήλο στην εργασία αυτή ώστε, εξαντλημένος, μόλις μπόρεσε να παρευρεθεί στην έναρξη της Συνόδου, στις 7 Μαΐου 1274, και μετά τον Πάπα (Γρηγόριο 10ο) να εκφωνήσει λόγο, με τα λόγια της Αγίας Γραφής: «Εγέρθητι, Ιερουσαλήμ, κύτταξε προς Ανατολάς και ίδε τα τέκνα σου, συνηθροισμένα, αττό την Ανατολή και τη Δύση».

Παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό την 15η Ιουλίου 1274. «Έπεσε της χριστιανοσύνης ο στύλος», αναφώ­νησε ο Πάπας, όταν έμαθε το θάνατο του. Πράγματι, ο Βο­ναβεντούρας στήριξε την Εκκλησία όχι μόνο με τη σοφή του διδασκαλία και την ευγλωττία του, αλλά και με τη δράση του. Ανακηρύχθηκε Άγιος το 1482 και Διδάσκαλος της Εκκλησίας το 1587 από τον Πάπα Σίξτο 5ο.

ΠΝΒ (Τ’ αδέλφια μας οι Άγιοι)