ΤΡΙΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΚΥΚΛΟΣ Γ
(Λουκ. 13, 1-9)
Σε τι έφταιγαν εκείνοι οι δεκαοκτώ που σκοτώθηκαν όταν έπεσε πάνω τους ο πύργος στο Σιλωάμ; Και οι τριάντα που σκοτώθηκαν τότε στους δίδυμους πύργους της Αμερικής; Οι τόσοι Σύριοι και τόσοι άλλοι, που καθημερινά σκοτώνονται; Οι πρόσφυγες που πνίγονται ενώ αναζητούν ένα τόπο πιο ειρηνικό για να προστατεύσουν τη ζωή τους, και τόσοι που σκοτώνονται από τα πάσης φύσεως ατυχήματα; Τόσα θύματα, τόσοι ασθενείς μήπως είναι πιο αμαρτωλοί από τους άλλους;
Η σημερινή απάντηση του Ιησού είναι ξεκάθαρη: Απευθύνεται στον καθένα μας και μας λέει: «Σταματήστε να φαντάζεστε τη ζωή σαν μια αίθουσα δικαστηρίου. Δεν υπάρχει καμία σχέση μεταξύ αμαρτίας και ατυχίας, αμαρτίας και ασθένειας.
Το χέρι του Θεού δεν σπέρνει θάνατο, δεν σπαταλά την δύναμή του σε τιμωρίες. Αλλά αν δεν μεταστραφείτε όλοι θα χαθείτε. Η ανθρωπότητα είναι μία κοινωνία που πρέπει να σωθεί. Δεν χρησιμεύει σε τίποτε να κάνουμε διαχωρισμό μεταξύ καλών και κακών, αγίων και αμαρτωλών. Πρέπει όμως να αναγνωρίσουμε, ότι είναι ένας κόσμος που όπως τον έχουμε καταντήσει, δεν πάει άλλο. Οφείλουμε να οικοδομήσουμε την συνύπαρξη σε άλλα θεμέλια και όχι πάνω στην συστηματική ατιμία, στη βία του πιο δυνατού, την προκατάληψη του πιο πλούσιου, την απλή ανοχή του φτωχού
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε εάν συνεχίσουν να υπάρχουν τόσα εκατομμύρια φτωχοί, όλος ο κόσμος είναι πιο φτωχός και όταν, εάν η φύση υποφέρει, θα υποφέρει και ο άνθρωπος.
Δεν πρέπει να λησμονούμε πως πάνω σε όλους κατεβαίνει η εγκάρδια και ολοκληρωτική πρόσκληση του Ιησού: Αγαπάτε ο ένας τον άλλο, διαφορετικά θα καταστραφείτε. Όλη η διδασκαλία του Ευαγγελίου ευρίσκεται εδώ. Χωρίς το Ευαγγέλιο δεν υπάρχει μέλλον.
Στη σοβαρότητα αυτών των λόγων αντιστέκεται η παραβολή της συκιάς που ακούσαμε. Από τρία χρόνια ο ιδιοκτήτης μάταια περιμένει καρπούς, γι’ αυτό και αποφασίζει να την κόψει. Ενώ ο έξυπνος γεωργός που έχει μια καρδιά που αγκαλιάζει και το μέλλον ελπίζοντας πως θα έρθει και ο χρόνος που και θα υπάρξουν και καρποί.
Έτσι είναι ο Θεός : ένα χρόνο ακόμα, μια ημέρα ακόμη, ακόμη και άλλη βροχή, πιο λαμπερό ήλιο. Αξίζει διότι ο προορισμός αυτού του δένδρου είναι να παράγει καρπό. Αυτό το δέντρο είμαι εγώ εσύ, η κάθε μια και ο καθένα σας. Έχει τόση φροντίδα που δεν μπορεί να μην παράγει καρπό.
Ο Θεός χωρικός, σκύβει πάνω μου. Μοιάζω σαν ένα μικρό κήπο που εκείνος φύτεψε τόσα πολλά και δυστυχώς οι καρποί μου είναι λίγοι ή ίσως και δεν υπάρχουν. Εκείνος όμως κάνει υπομονή. Στα τρία τα δικά μου άκαρπα χρόνια, προσθέτει ακόμα ένα και περισσότερη φροντίδα. Εξασφαλίζει την πατρική του φροντίδα, τη βροχή της χάρης του, τον ήλιο της παρουσίας του, την εμπιστοσύνη του.
Για Εκείνον ο καρπός που μπορεί να προκύψει αύριο αξίζει περισσότερο από την ακαρπία του σήμερα.
«Θα δούμε ίσως αύριο παράγει καρπό». Σ’ αυτό το ίσως προστίθεται και το θαύμα της πίστης του Θεού σε μας. Εκείνος πιστεύει σε μένα πριν εγώ ακόμη πω το δικό μου ναι. Ο καιρός του Θεού φθάνει πριν από το δικό μας καιρό. Η αγάπη του προβλέπει για μας . Υπάρχει η Θεία πρόνοια που φροντίζει συνεχώς για μας. Η ευσπλαχνία του δεν έχει τέλος και προηγείται από την μετάνοια, το χαμένο πρόβατο ήδη βρέθηκε και το φρόντισε ενώ ακόμη είναι μακριά και δεν επιστρέφει, ο καλός πατέρας αγκαλιάζει τον άσωτο γιό του και τον συγχωρεί πριν ακόμα εκείνος προλάβει να ανοίξει το στόμα του και να τους ζητήσει τη συγνώμη.
Ο Θεός αγαπά πρώτος, αγαπά χάνοντας, αγαπά χωρίς προϋποθέσεις. Η αγάπη του Θεού ενισχύει και προτρέπει. Κάποιος έλεγε ότι: «Σε αγαπά κάποιος αληθινά όταν σε αναγκάζει να γίνεις καλύτερος από ότι μπορείς».
Η εμπιστοσύνη του Θεού προς εμάς είναι σαν το πανί της βάρκας που μας σπρώχνει μπροστά, προς την προφητεία μιας ευτυχισμένης άνοιξης με καρπούς. Εάν αργεί θα φθάσει αυτή η εποχή, περίμενέ την, διότι αυτό που αργεί κάποια στιγμή θα έλθει.
+Ν
