Ήταν οι γονείς του Στανισλάου που με το καλό παράδειγμά τους έθεσαν τα θεμέλια επάνω στα οποία θα κτιζόταν από νωρίς η προσωπικότητα, ο χαρακτήρας αλλά και χριστιανική ζωή του παιδιού τους.
Του άρεσε η προσευχή, για την οποία ευχαρίστως άφηνε κατά μέρος τις επιπόλαιες διασκεδάσεις. Ύστερα από τις σπουδές στο Γκνιέζνο, αναχώρησε για το Παρίσι, όπου για επτά χρόνια παρακολουθούσε μαθήματα κανονικού δικαίου και θεολογίας. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του κληρονόμησε την αξιόλογη οικογενειακή περιουσία, αρκετή από την οποία διέθεσε για να φροντίσει φτωχούς και αναγκεμένους.
Ο Επίσκοπος Κρακοβίας Λαμβέρτος, γνωρίζοντας τη σοφία και τις αρετές του Στανισλάου τον χειροτόνησε Πρεσβύτερο και του απέδωσε το αξίωμα του Κανονικού του Καθεδρικού Ναού. Από εκεί θα κερδίσει γρήγορα το θαυμασμό και το σεβασμό κληρικών και λαϊκών, αφού αποτελούσε υπόδειγμα προσευχής, πίστεως και προσήλωσης στο Θεό, ενώ ταυτόχρονα ήταν και εξαιρετικός κήρυκας.
Όταν ο Λαμβέρτος πέθανε, σύσσωμος κλήρος και λαός εξέλεξαν το Στανίσλαο για διάδοχό του. Ο ταπεινός και μετριόφρων Στανίσλαος, θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο απέφυγε την εκλογή, όχι όμως για πολύ, αφού αναγκάστηκε να υποκύψει στις πιέσεις. Τελικά χειροτονήθηκε Επίσκοπος το 1072.
Το Επισκοπικό του Μέγαρο ήταν πάντοτε ανοιχτό σε όσους τον αναζητούσαν για συμβουλές και βοήθεια. Διέθετε πολλά από τα αγαθά του στους άπορους και τους αναγκεμένους.
Κάθε χρόνο πραγματοποιούσε επίσκεψη σε ολόκληρη την Επισκοπή του, σε μια προσπάθεια να μειώνει τις όποιες υπερβολές και καταχρήσεις του κλήρου, προκειμένου με το παράδειγμά τους να οικοδομούν το λαό του Θεού.
Αντιμετώπισε με γλυκύτητα και καλοσύνη τους πάντες, άλλα είχε ιδιαίτερη ευαισθησία στους αδύναμους και τους καταπιεσμένους.
Σε αντίθεση με πολλούς άλλους Επισκόπους και Κληρικούς, δεν δίστασε να επιπλήττει τον Πολωνό Βασιλιά Μπολέσλαφ για τον ανήθικο βίο του και τους τυραννικούς τρόπους άσκησης της εξουσίας, εγκαινιάζοντας μια περίοδο διαμάχης στις σχέσεις των δύο ανδρών.
Ο πανούργος Μονάρχης επιστράτευσε κάθε πονηρό μέσω, ώστε να αμαυρώσει την εικόνα του Επισκόπου, ενώ υποτιμούσε συνεχώς τις προτροπές του για μετάνοια και μεταστροφή.
Αυτό ώθησε το Στανίσλαο να προβεί στο δημόσιο αφορισμό του Μπολεσλάβου, διατάζοντας τους Ιερείς να διακόπτουν την τέλεση των Μυστηρίων κάθε φορά που θα παρευρίσκονταν σε αυτά ο Βασιλιάς, ενώ ο ίδιος για να μπορεί να λειτουργεί ανενόχλητος, ιερουργούσε σε μια Εκκλησία έξω από την Κρακοβία, αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ.
Ο Βασιλιάς εξαγριωμένος από τον αποκλεισμό του, διέταξε τους στρατιώτες του να σκοτώσουν τον Επίσκοπο. Μια παράξενη δύναμη όμως δεν τους επέτρεπε να τον πλησιάσουν. Τελικά ο ίδιος ο Μπολεσλάβος εισήλθε στο Ναό που λειτουργούσε ο Στανίσλαος και με το σπαθί του τον κτύπησε στο κεφάλι αφήνοντας τον αιμόφυρτο.
Ήταν 11 Απριλίου 1079. Δόθηκε εντολή το σώμα του Μακάριου Επισκόπου να ριχθεί σε ένα χωράφι για να είναι τροφή για τα άγρια θηρία, όμως τέσσερις αετοί περιφρουρούσαν το σκήνωμα μέρα νύχτα μέχρι που μερικοί Ιερείς αψηφώντας τις διαταγές του Βασιλιά το περισυνέλλεξαν και το ενταφίασαν στο Ναό του Αγίου Μιχαήλ.
Δύο χρόνια αργότερα τα λείψανά του μεταφέρθηκαν στον Καθεδρικό Ναό της Κρακοβίας.
Ο Πάπας Ιννοκέντιος Δ΄ το 1253 τον αγιοποίησε.
Από το σώμα του Αγίου εξέρχεται όμορφη μυρωδιά ενώ στον τάφο του πολλά θαυματουργικά σημεία έχουν πραγματοποιηθεί, μεταξύ των οποίων αναστάσεις νεκρών.
πγπ
