10 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΥ ΔΙΑΚΟΝΟΥ ΚΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑ
Ο διάκονος και μάρτυρας Άγιος Λαυρέντιος απέκτησε με το πέρασμα των αιώνων μια φήμη και μια ευλάβεια καθολική, καθώς μπόρεσε να αποτελέσει ένα συγκεκριμένο υπόδειγμα υπηρεσίας και διακονίας.
Σύμφωνα με μια αρχαία πηγή την οποία περισυνέλλεξε ο άγιος Αμβρόσιος, ο Άγιος Λαυρέντιος ψήθηκε επάνω σε μια σχάρα.
Τον Αύγουστο του 258 ο αυτοκράτορας Βαλεριανός εξέδωσε ένα διάταγμα σύμφωνα με το οποίο οι επίσκοποι, οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι έπρεπε να θανατωθούν. Το διάταγμα τέθηκε άμεσα σε ισχύ όταν έπαρχος στη Ρώμη ήταν ο Δακιανός. Ήταν με το ίδιο ακριβώς διάταγμα που θανατώθηκε και ο Πάπας Σίξτος ο Β’ καθώς κήρυττε στο κοιμητήριο, στις 6 Αυγούστου του ιδίου έτους μαζί με δύο ακόμα διακόνους. Τέσσερις ημέρες αργότερα ήταν η σειρά του 33χρονου Λαυρεντίου.
Ο Λαυρέντιος γεννήθηκε στην Ουέσκα της Ισπανίας το πρώτο μισό του 3ου αιώνα. Όταν πήγε στη Ρώμη ξεχώρισε για την αρετή του, την αγάπη και τη φιλανθρωπία του προς τους φτωχούς και την ακεραιότητα των ηθών του. Ο Πάπας που αμέσως αντιλήφθηκε τα χαρίσματα του Λαυρεντίου τον όρισε διάκονο και επικεφαλής των διακόνων.
Ο Λαυρέντιος είχε αναλάβει τη διαχείριση των αγαθών, δεχόταν τις προσφορές και τις φύλαγε, προέβλεπε για τους αναγκεμένους, τα ορφανά και τις χήρες. Για το λόγο αυτό έγινε ένα από τα πιο σημαδιακά πρόσωπα του χριστιανισμού της Ρώμης και ένας από τους πλέον δημοφιλείς αγίους για τον οποίο χτίστηκαν πολλές Εκκλησίες και Παρεκκλήσια σε όλο τον κόσμο.
Τον Λαυρέντιο συνέλαβαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες στις 6 Αυγούστου του 258, στις κατακόμβες του Αγίου Καλλίστου μαζί με τον Πάπα Σίξτο Β’ που θανάτωσαν επιτόπου και άλλους διακόνους. Ο λόγος για τον οποίο ο διάκονος Λαυρέντιος δεν θανατώθηκε άμεσα ήταν για να παραδώσει στους Ρωμαίους τα αγαθά και τις προσφορές που προορίζονταν για τους φτωχούς στους Ρωμαίους.
Λέγεται πως όταν ο Αυτοκράτορας του ζήτησε να παραδώσει τους θησαυρούς της Εκκλησίας ο Λαυρέντιος κάλεσε τους φτωχούς και τους είπε: «Να, οι θησαυροί της Εκκλησίας».
Μετά από αυτό ο Λαυρέντιος παραδόθηκε για φύλαξη σε κάποιον εκατόνταρχο Ιππόλυτο ο οποίος τον έκλεισε στο υπόγειο του παλατιού του. Σε εκείνο το σκοτεινό και υγρό μέρος ήταν φυλακισμένος και κάποιος τυφλός ονόματι Λουκίλος. Ο Λαυρέντιος στήριζε το Λουκίλο, τον κατήχησε και έχοντας στη διάθεσή του ελάχιστο νερό τον βάπτισε και αμέσως ανέκτησε το φως του.
Ο εκατόνταρχος Ιππόλυτος βλέποντας το θαυμαστό αυτό γεγονός, έκπληκτος από την ηρεμία των φυλακισμένων και φωτισμένος από τη χάρη του Θεού, γίνεται και ο ίδιος χριστιανός λαμβάνοντας το βάπτισμα από τον Λαυρέντιο. Αργότερα ο Ιππόλυτος, θα συρθεί δεμένος από την ουρά των αλόγων μέχρι θανάτου. Ο Λαυρέντιος ψήθηκε ζωντανός επάνω σε μία σχάρα, όχι πολύ μακριά από τη φυλακή.
Μια λαϊκή παράδοση αφηγείται ότι την ημέρα της μνήμης του μαρτυρίου Λαυρεντίου αστέρια πέφτουν από τον ουρανό. Αυτά συμβολίζουν τα δάκρυα που έχυνε ο διάκονος κατά τη διάρκεια του φρικτού του μαρτυρίου. Δάκρυα τα οποία περιφέρονται στον ουρανό και ανήμερα της εορτής του πέφτουν στη γη. Συμβολίζουν επίσης τα κάρβουνα επάνω στα οποία κάηκε ο μάρτυρας. Τέλος συμβολίζουν και αποτελούν ένα σημείο ελπίδος καθώς πιστεύεται ότι μπορεί να πραγματοποιηθούν οι επιθυμίες εκείνων που ενθυμούνται τον πόνο του Αγίου Λαυρεντίου. Όχι τυχαία όταν παρατηρούμε ένα αστέρι να πέφτει κάνουμε μια ευχή!
