10  ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ – Άγιος Φραγκίσκος Βοργίας 

Πρόκειται για Άγιο, που οι περιστάσεις τον ανάγκασαν να ζήσει τις δύο όψεις της ζωής, την κοσμική, και μάλιστα της πιο υψηλής κοινωνίας, και τη μοναχική, ως στέλεχος του νεοσύστατου τάγματος των Πατέρων Ιησουϊτών.

Γεννήθηκε στην Ισπανία το 1510 και ήταν ασφαλώς γόνος του γνωστού οίκου των Βοργίων, που, όπως γνωρί­ζουμε, δεν υπήρξε πάντα υποδειγματικός…

Παρά το γεγονός ότι βρέθηκε σε υψηλά κοινωνικά στρώματα, ο Φραγκίσκος κατόρθωσε, περνώντας από πολ­λές περιπέτειες, να φτάσει στην τέλεια αγιότητα κι αυτό το επιβεβαιώνουν οι αγιογράφοι του.

Ο πατέρας του τον προόριζε για μια μεγάλη κοσμική καριέρα, ειρωνευόμενος τις θρησκευτικές τάσεις που έ­δειχνε από παιδί, Ο νεαρός Φραγκίσκος έμαθε τους ιππι­κούς κανόνες, αλλά σπούδασε και τη φιλοσοφία. Χειριζό­ταν τα όπλα, δεν εγκατέλειπε όμως και τα βιβλία. Υπήρξε ακόλουθος στη βασιλική αυλή, αλλά ανήκε και στο τρίτο τάγμα των Φραγκισκανών.

Η καριέρα του υπήρξε λαμπρή, αλλά και ταραχώδης. Στην αυλή του Καρόλου 5ου, πανίσχυρου αυτοκράτορα, και της δυναμικής βασίλισσας Ισαβέλλας, των οποίων η βασιλεία «δεν είχε δύση», έλαβε τα μεγαλύτερα αξιώμα­τα και τις σπουδαιότερες αποστολές.

Παντρεύτηκε την Ελεονώρα Ντι Κάστρο, από την ο­ποία απέκτησε οκτώ παιδιά. Παρά τις μεγάλες θέσεις του, στα συχνά ταξίδια του μελετούσε τον Άγιο Παύλο και το Χρυσόστομο. Έφτασε στα χείλη του θανάτου, μετά από έναν πόλεμο κατά των Γάλλων, από επικίνδυνη αρρώστια, αλλά σύντομα θεραπεύτηκε. Η πνευματική του ζωή άρχι­σε τώρα να αναπτύσσεται ακόμα πιο πολύ, αφού τακτικά πλησίαζε στα μυστήρια της Μετανοίας και της Θείας Κοι­νωνίας.

Η ιερατική του κλήση ξεκαθάρισε μετά το θάνατο της νεαρής βασίλισσας Ισαβέλλας (προστάτιδας του), προπά­ντων από την όψη του προσώπου της, κυριολεκτικά παραμορφωμένου από το θάνατο. Εκείνη τη στιγμή βρή κε ένα σίγουρο πνευματικό οδηγό, στο πρόσωπο του Α­γίου Ιωάννου Ντ* Άβιλα.

Όμως, δεν είχε φτάσει ακόμη η στιγμή να εγκαταλεί­ψει τον κόσμο και τα αξιώματα, αφού σ’ αυτήν την περίοδο της ζωής του έφτασε στο ζενίθ της καριέρας του, με την ο­νομασία του ως αντιβασιλέα της Καταλωνίας. Για 4 χρόνια θα αγωνισθεί να φέρει την τάξη και την ευημερία σ’ αυτόν το δυσκολοκυβέρνητο λαό. Στη συνέχεια, θα λάβει υψηλό­τερα ακόμα αξιώματα σ’ ολόκληρο το κράτος, αλλά μια νέα δοκιμασία θα τον πλήξει: ο θάνατος της νεαρής ακόμα συζύγου του, ο οποίος θα θέσει οριστικό τέρμα στην κοσμι­κή περιπετειώδη καριέρα του.

Μπήκε στο μόλις συσταθέν από τον Ιγνάτιο Λοϋ’όλα τάγμα του Ιησού και το 1548 έκανε τους οριστικούς όρκους στη μοναχική ζωή.

Επιθυμία του ήταν να απομονωθεί τελείως και να αφο­σιωθεί στην προσευχή και στη Θεία ενόραση. Όμως για το νεοσύστατο τάγμα, ο Φραγκίσκος ήταν ένα πολύτιμο χαρ­τί. Από υπακοή και μόνο ανέλαβε σπουδαίες, πολύπλοκες και επίπονες αποστολές, τις οποίες έφερε σε αίσιον πέρας. Με τη σύνεση που τον χαρακτήριζε και την εκτίμηση που του έτρεφαν, αλλά και με τα πνευματικά του προσόντα, ο Φραγκίσκος συνέβαλε πολύ στην εξάπλωση του νέου τάγ­ματος στην Ευρώπη και στον κόσμο γενικά. Συνέβαλε επί­σης στην’αναγέννηση του. Καθολικισμού την κρίσιμη εκεί­νη εποχή για την Εκκλησία (16ος αιώνας). Υπήρξε ο 3ος κατά σειρά γενικός ηγούμενος του τάγματος των Ιησουϊ­τών. Πρόσθεσε πολλά στοιχεία για μια πιο υψηλής στάθ­μης πνευματικότητα στον κανονισμό του τάγματος του. Έκαμε πολλά ταξίδια μέχρι και την παραμονή του θανάτου