10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΧΟΛΑΣΤΙΚΗΣ
Το όνομα της Σχολαστικής, αδελφής του Αγίου Βενεδίκτου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρχή του κοινοβιακού δυτικού μοναχισμού. Ο Βενέδικτος προέτρεπε η διακονία προς το Θεό να πραγματοποιείται πλέον όχι μέσω της αποξένωσης και της απομάκρυνσης από τα εγκόσμια ακολουθώντας έναν βίο ερημίτη αλλά ζώντας σε οργανωμένες κοινότητες στις οποίες τα μέλη μοιράζουν αυστηρά το χρόνο τους μεταξύ προσευχής, εργασίας, μελέτης και ανάπαυσης.
Από νεαρή η Σχολαστική αφιέρωσε την αγνότητά της στο Θεό. Αργότερα, όταν ο Βενέδικτος ζούσε με τους μοναχούς του στο Μοντεκασσίνο εκείνη μαζί με μερικές άλλες αφιερωμένες γυναίκες εγκαθίσταται σε ένα άλλο μοναστήρι στη γύρω περιοχή.
Ελάχιστα είναι γνωστά για την αγία Σχολαστική. Το μοναδικό κείμενο που αναφέρεται σε εκείνη είναι το δεύτερο βιβλίο των Διαλόγων του Πάπα Γρηγορίου του Μεγάλου (590-604). Εντούτοις, το έργο των Διαλόγων είναι περισσότερο παραινετικό, που προτείνει στους πιστούς κάποια παραδείγματα αγιότητας και η ιστορική του ακρίβεια δεν αποτελεί βασική του προτεραιότητα. Επίσης, οι αναφορές του Γρηγορίου στη Σχολαστική είναι μόνο έμμεσες, αφού κύριο ρόλο είχε ο αδελφός της ο Βενέδικτος.
Το κείμενο πληροφορεί ότι τα δύο αδέλφια επιτρεπόταν να συναντιούνται μόνο μια φορά το χρόνο. Ίσως ήταν Τεσσαρακοστή του έτους 542 όταν ο Γρηγόριος διηγείται μια τέτοια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε έξω από τα μοναστήρια τους σε ένα σπίτι στο Μοντεκασσίνο. Η συνάντηση των δύο αδελφών έπρεπε να διαρκέσει λίγο. Οι κανόνες ισχύουν ακόμα και για αυτούς που τους έχουν θεσπίσει. Η Σχολαστική ζήτησε να παραταθεί η συνάντησή τους αλλά δεν επιτρεπόταν. Εκείνη προσευχήθηκε έντονα και δυνατά σε σημείο που ξέσπασε μια δυνατή καταιγίδα που ουδείς δεν μπόρεσε να απομακρυνθεί από το σπίτι στο οποίο βρίσκονταν.
Έτσι η παραμονή τους εκεί κράτησε λίγο περισσότερο. Αυτή θα είναι η τελευταία φορά που τα δύο αδέλφια συναντήθηκαν. Η Σχολαστική πέθανε τρεις ημέρες αργότερα. Στους Διαλόγους του Πάπα Γρηγορίου λέγεται πως ο Βενέδικτος αντιλήφθηκε το θάνατο της αδελφής του καθώς είδε την ψυχή της να ανεβαίνει στον ουρανό με τη μορφή ενός περιστεριού. Οι μοναχοί τότε πήγαν και πήραν το σώμα της που ενταφίασαν στον τάφο που ο Βενέδικτος είχε προετοιμάσει για τον ίδιο στο Μοντεκασσίνο και όπου και ο ίδιος θα ενταφιαστεί μετά το θάνατό του το έτος 547.
