10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΡΕΤΟ
Το προσκύνημα της Παναγίας του Λορέτο κτίστηκε στον τόπο όπου σύμφωνα με την παράδοση τοποθετήθηκε η κατοικία της Παναγίας που είχε μεταφερθεί με θαυματουργό τρόπο από τους αγγέλους. Αυτό το προσκύνημα (της οικίας της Παναγίας) χρονολογείται από τον 4ο αιώνα. Ακόμα και σήμερα, η βασιλική του Λορέτο είναι προορισμός για πλήθη χριστιανών προσκυνητών και θεωρείται από πολλούς η “Ιταλική Λούρδη”. Ξεκινώντας από τον Πάπα Κλήμη Ε’ που με τη Βούλα της 18 Ιουλίου 1310 επιβεβαίωσε έμμεσα την αυθεντικότητα της Αγίας Οικίας, οι πάπες στους αιώνες επιβεβαίωναν και πάλι την ευλάβειά τους στην Παναγία του Λορέτο.
Αλλά η προέλευση της αρχαίας και ευσεβούς παράδοσης της μεταφοράς της Οικίας από την Παλαιστίνη στο Λορέτο, ανάγεται στο έτος 1296, όταν μέσω οράματος σε έναν ερημίτη μοναχό, τον αδελφό Πάολο della Selva, επιβεβαιώνεται η ύπαρξη και η γνησιότητά της.
Επίσης, ένα χρονικό του 1465, γραμμένο από τον Pier Giorgio di Tolomei, διηγείται τα εξής: «Η Εκκλησία της Αγίας Μαρίας του Λορέτο ήταν το δωμάτιο του σπιτιού της ενδόξου Μητέρας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού … και το οποίο σπίτι ήταν σε μια πόλη της Γαλιλαίας που ονομάζεται Ναζαρέτ.
Και σε εκείνο το σπίτι γεννήθηκε η Παρθένος Μαρία, εκεί μεγάλωσε και στη συνέχεια την χαιρέτησε ο Άγγελος Γαβριήλ. Και, τέλος, στον ίδιο χώρο ανάθρεψε τον υιό της τον Ιησού Χριστό … Τότε οι απόστολοι και οι μαθητές καθαγίασαν εκείνο το δωμάτιο σε εκκλησία, τελώντας εκεί τα θεία μυστήρια…
Αλλά αφού οι άνθρωποι της Γαλιλαίας και της Ναζαρέτ εγκατέλειψαν πίστη στον Χριστό και αποδέχτηκαν την πίστη του Μωάμεθ, οι Άγγελοι σήκωσαν την προαναφερθείσα εκκλησία από τη θέση της και τη μετέφεραν στη Σλαβονία… (1291). Αλλά εκεί δεν τιμήθηκε όπως άρμοζε στην Παναγία … Έτσι από εκείνο τον τόπο την αφαιρέθηκε ξανά από τους Αγγέλους και δια θαλάσσης, την έθεσαν σε τόπο όπου άνηκε σε μια ευγενή κυρία ονόματι Loreta (1294), από την οποία η εκκλησία πήρε το όνομά της: «Αγία Μαρία της Λορέτας…».
Έκτοτε πλήθη πιστών προστρέχουν στο Ιερό Προσκύνημα που ξεκίνησε να κτίζεται το 1468 από τον Πάπα Παύλο Β’.
