Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον Φηλίκιο Β’ καθώς ο προηγούμενος ποντίφικας με αυτό το όνομα (355-365) ήταν αντιπάπας, τοποθετημένος στον παπικό θώκο κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα Κωνστάντιου του Β’, πέθανε μαρτυρικά και συγκαταλέχθηκε στον κατάλογο των αγίων της Εκκλησίας με την μνήμη του να τελείται στις 29 Ιουλίου. Οι αντιπάπες δε συνηθίζεται να συμπεριλαμβάνονται στους επίσημους χρονολογικούς καταλόγους των Παπών, αλλά ο συγκεκριμένος λόγω του ότι είναι άγιος περιλαμβάνεται.
Ο Φηλίκιος Γ ήταν Ρωμαίος, το επίθετό του ήταν Coelius. Την εποχή εκείνη η αγαμία του κλήρου δεν ήταν υποχρεωτική. Ο Φηλίκιος ήταν παπαδοπαίδι και ο ίδιος ήταν παντρεμένος με τρία παιδιά που πέθαναν κατά τη διάρκεια της αρχιερατείες του (483-492). Το ένα από τα παιδιά του ήταν παππούς του μετέπειτα Πάπα αγίου Γρηγορίου του Μέγα (590-604).
Εξελέγη τον Μάρτιο του 483 και διαδέχτηκε τον πάπα Σιμπλίκιο (468-483). Κλήθηκε να αντιμετωπίσει το Ακακιανό σχίσμα που προκλήθηκε στις ανατολικές Εκκλησίες επί Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Ακακίου (+489). Ο Πατριάρχης Ακάκιος σε μια προσπάθεια να δοθεί τέλος στις αντιπαραθέσεις μεταξύ Μονοφυσιτών και Χαλκηδονιακούς συνέγραψε, για λογαριασμό του Αυτοκράτορα Ζήνωνα, το «Ενωτικό», ένα κείμενο που σκοπό είχε να αποκαταστήσει την θρησκευτική ενότητα η οποία όμως δεν επήλθε, αφού το κείμενο δεν ικανοποίησε κανέναν, αλλά και απέκλινε από τις θέσεις της ορθής χριστιανικής διδασκαλίας της Εκκλησίας.
Επιπροσθέτως, ο Πάπας αντιμετώπισε ένα ζήτημα που αφορούσε στην επισκοπική έδρα της Αλεξανδρείας η οποία ταλαντευόταν ανάμεσα σε Χαλκηδονιακούς και Μονοφυσίτες. Τελικά, με την υποστήριξη του Αυτοκράτορα και του Πατριάρχη Ακακίου, η έδρα της Αλεξάνδρειας κατέληξε στον αιρετικό μονοφυσίτη Πέτρο Μάνγκους εις βάρος του καθολικού επισκόπου Ιωάννη Α΄ Ταλαϊά. Τότε ο Φήλιξ απέστειλε στην Ανατολή μια τριμελή αντιπροσωπεία με σκοπό να παραδώσουν στον Αυτοκράτορα και στον Ακάκιο τις επιστολές του και να καλέσουν τον Πατριάρχη να δώσει εξηγήσεις για τη συμπεριφορά του απέναντι στον Ιωάννη Ταλαϊά, πράγμα που δεν έκανε και γι’ αυτό καθαιρέθηκε.
Επιδόθηκε στη στήριξη των επισκόπων της Αφρικής που υπέφεραν από τις εισβολές των Βανδάλων. Ενέκρινε την αφρικανική Σύνοδο του 467 και εξέδωσε κανόνες ένταξης στην Καθολική Εκκλησία όλων εκείνων που είχαν δεχτεί το Άγιο Βάπτισμα από αιρετικούς.
Πέθανε τη 1η Μαρτίου 492 και ενταφιάστηκε στη Βασιλική του Αγίου Παύλου στη Ρώμη.
πγπ
