Ο Ιουστίνος πιθανότατα προέρχεται από οικογένεια με Λατινικές ρίζες. Γεννήθηκε στις αρχές του 2ου αιώνα στην Φλαβία Νεαπόλεως, μια Ρωμαϊκή πόλη της Σαμάρειας. Ανατράφηκε σε ένα ειδωλολατρικό περιβάλλον και μελέτησε σε βάθος τους Έλληνες φιλοσόφους κυρίως τον Πλάτωνα.
Όμως οι Προφήτες του Ισραήλ του κίνησαν το ενδιαφέρον σε τέτοιο βαθμό που το έτος 130 αποφάσισε να γίνει Χριστιανός, λαβαίνοντας το Άγιο Βάπτισμα στην Έφεσο.
Μετά από τη βάπτισή του δεν αποκόπηκε από τη μελέτη του Ελληνικού κόσμου. Απεναντίας θεώρησε πως κατέκτησε έναν στόχο με το να βρει στον Χριστό την αλήθεια εκείνη, την οποία είχε μάθει να αναζητεί από τους Έλληνες στοχαστές.
Το 131 πηγαίνει στη Ρώμη. Εκεί ίδρυσε περίφημη σχολή και έγινε με το ρόλο του ένας φιλόσοφος – Ιεραπόστολος, που μέσω του προφορικού και γραπτού λόγου έκανε γνωστό τον Χριστιανισμό σε ειδωλολάτρες μαθητές του και μη.
Έγραψε πολλά κείμενα απολογητικής φύσεως, μόνο δύο όμως έχουν διασωθεί, οι «Απολογίες» και ο «Διάλογος με τον Τρύφωνα».
Στο πρώτο μέρος των «Απολογιών» επαινεί την αρχαία σοφία, υποστηρίζοντας ότι αποτελεί μέρος του θεϊκού σχεδίου σωτηρίας που γίνεται πραγματικότητα με τον Ιησού Χριστό.
Επιπλέον αγωνίζεται ενάντια στις προκαταλήψεις και την άγνοια η οποία επικρατεί γύρω από τους Χριστιανούς. Εξυψώνει την πειθαρχία με την οποία παραμένουν αφοσιωμένοι στην πίστη τους, ακόμα και στις περιόδους διωγμών, την ηπιότητά τους, καθώς και την αγάπη για τον πλησίον, ενώ προσπαθεί να ξεριζώσει την κατηγορία που τους βάραινε ότι ήταν «εχθροί του κράτους»
Στον «Διάλογο με τον Τρύφωνα» θα απαντήσει γραπτά στη διαφωνία που είχε με έναν Ραβίνο όταν βρισκόταν στην Έφεσο, αποδεικνύοντας ότι ο Ιησούς εκπλήρωσε το Νόμο και τους Προφήτες.
Την εποχή του Μάρκου Αυρηλίου στη Ρώμη όπου βρισκόταν, μαζί με άλλους έξι συντρόφους, βρήκε μαρτυρικό θάνατο δια αποκεφαλισμού, κατηγορούμενος ως άθεος και εχθρός του κράτους.
πγπ
