ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΡΙΤΟΣ
Κάθε χρόνο, την πρώτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, ο λόγος του Κυρίου μας υπενθυμίζει τους πειρασμούς του Χριστού. Μας παρουσιάζει τον τρόπο με τον οποίο ο Ιησούς τους αντιμετώπισε για να μας υποδείξει με ποιο τρόπο κι εμείς μπορούμε να τους νικήσουμε.
Για να καταλάβουμε σωστά αυτή την περικοπή πρέπει να έχουμε υπόψη μας τον τρόπο τον οποίο χρησιμοποιεί ο Ευαγγελιστής αλλά και όλοι οι άλλοι ευαγγελιστές όταν γράφουν το Ευαγγέλιο.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν είναι ένας δημοσιογράφος που ήταν παρών την ώρα που ο Χριστός πειραζόταν από τον διάβολο, για να μπορεί να καταγράψει αυτό το διάλογο. Το κείμενο του ευαγγελίου που ακούσαμε δεν είναι μια δημοσιογραφική ανταπόκριση ενός γεγονότος αλλά ένα μάθημα κατήχησης που θέλει να μας διδάξει ότι ο Ιησούς δεν είχε πειρασμούς σαν και μας «κάθε πειρασμό» όπως αναφέρεται στο τέλος της σημερινής περικοπής και χαρακτηριστικά αναφέρει τρεις. (13)
Δεν βρισκόμαστε μπροστά στη διήγηση τριών μεμονωμένων περιστατικών της ζωής του Χριστού, αλλάτριών παραβολών μέσα από τις οποίες και με τη βοήθεια εικόνων και αναφορών στα κείμενα των βιβλίων της Παλαιάς Διαθήκης, μαθαίνουμε πως και ο Ιησούς, όπως και όλοι μας, πειραζόταν από τον διάβολο, με τη μόνη διαφορά πως Εκείνος ποτέ δεν νικήθηκε από τον διάβολο και δεν υπέκυψε στην αμαρτία (Eβρ.4,15).
Η διήγηση των πειρασμών γίνεται αμέσως μετά τη Βάπτιση του Ιησού. Ο Ιησούς ο δίκαιος, ο άγιος, δεν άρχισε την αποστολή του κατηγορώντας τους αμαρτωλούς , δεν περιορίστηκε στο να επιπλήξει τους αμαρτωλούς, να τους δώσει διαταγές, κρατώντας τους σε απόσταση, όπως έκαναν οι Φαρισαίοι. Δέχτηκε ο ίδιος να βαπτιστεί μαζί με τους αμαρτωλούς, τους πλησίασε, έγινε ένας από αυτούς δέχτηκε να βαδίσει στο πλευρό τους το δρόμο που οδηγεί στην ελευθερία.
Όμως το να συμμεριστεί σε όλα την ανθρώπινη κατάσταση ο Υιός του Θεού δεν είναι εύκολο. Να λοιπόν ο πρώτος πειρασμός για τον Ιησού να δείξει την ανωτερότητά του, τη θεότητά του, να μην παραμείνει αδύναμος όπως οι άνθρωποι, να χρησιμοποιήσει τη θεϊκή του παντοδυναμία, για να αποφύγει τις δυσκολίες που συναντούν οι άνθρωποι: Αυτοί πεινούν, αρρωσταίνουν, κουράζονται, πρέπει να σπουδάσουν για να μάθουν, μπορούν να γελαστούν, υπόκεινται σε δυστυχίες και αδικίες. Ο Ιησούς μπορεί να τα αποφύγει όλα αυτά και ο διάβολος τον προσκαλεί να το κάνει. Αν όμως ο Ιησούς υπέκυπτε στον πειρασμό θα αρνιόταν να είναι άνθρωπος σαν κι εμάς, απλώς θα προσποιούταν πως είναι άνθρωπος.
Εάν έκανε αυτό το θαύμα, αν αρνιόταν την ταπείνωση, θα ήταν ένας θριαμβευτής στα μάτια των ανθρώπων, αλλά ένας αποτυχημένος στα μάτια του Θεού.
Ο Ιησούς προτίμησε να είναι φτωχός, και αποτυχημένος μαζί με τους άλλους παρά να γίνει πλούσιος και δυνατός, αλλά μόνος.
«Εάν είσαι Υιός του Θεού, πες εις αυτή την πέτρα να γίνει ψωμί».
Στον πρώτο πειρασμό καταδικάζεται ο λανθασμένος τρόπος χρήσης των υλικών αγαθών. Είνα ιπολύ εγωιστικό να φροντίζει κανείς να πλουτίζει μόνο για τον εαυτό του, να ζει εις βάρος των άλλων,να αναζητά μόνο την καλοπέραση και την πολυτέλεια, ενώ δίπλα του υπάρχουν τόσοι άλλοι οι οποίοι στερούνται τα πάντα. Σ’ αυτόν τον πειρασμό της πλεονεξίας ο Ιησούς απαντά με το λόγο της Γραφής:“ο άνθρωπος δεν ζει μόνο με το ψωμί, αλλά με κάθε λόγο που βγαίνει από το στόμα του Κυρίου”(Δευτ. 8,3). Μόνο όποιος βλέπει τη ζωή του κάτω από το φως του λόγου του Θεού είναι ικανός να δώσει στα υλικά αγαθά τη σωστή αξία τους.
« Θα σου δώσω όλα αυτά τα βασίλεια και τη δόξα τους, αν με προσκυνήσεις»
με το δεύτερο αυτό πειρασμό ο Ιησούς μας υποδεικνύει το σωστό τρόπο συμπεριφοράς μας προς τους συνανθρώπους μας.
Η εξουσία είναι ένα χάρισμα, είναι ένα δώρο του Θεού προς την ανθρωπότητα, προς κάθε κοινότητα ανθρώπων ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να ζει μέσα σ’ αυτήν αρμονικά, με τάξη και ευτυχισμένος. Η εξουσία μπορεί να ασκηθεί με τη δύναμη του δικαιώματος ή με την αδυναμία της αγάπης. Ο Ιησούς προτιμά το δεύτερο.
Ο Ιησούς με τα πολλά χαρίσματά του θα μπορούσε να ανέβει όλα τα σκαλοπάτια της θρησκευτικής και πολιτικής εξουσίας της εποχής του. Αλλά με μία προϋπόθεση «να προσκυνήσει τον διάβολο»,δηλαδή να ταυτιστεί με τους άρχοντες αυτής της γης: να χρησιμοποιήσει βία, να αδικήσει, να προτιμήσει, να συμβιβαστεί με τους δυνατούς και να δεχθεί τους τρόπους που εξουσιάζουν. Η επιλογή του Ιησού ήτανη αντίθετη, διάλεξε να γίνει δούλος όλων.
«Αν είσαι Υιός του Θεού ρίξε τον εαυτόν σου από εδώ κάτω, αφού λέει η Γραφή πως ο Θεός θα διατάξει για σένα τους αγγέλους του για να σε προφυλάξουν».
Ο τρίτος αυτός πειρασμός είναι ο πιο επικίνδυνος, γιατί αφορά τις σχέσεις μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού. Σκοπός του διαβόλου δεν είναι να προκαλέσει κάποια ηθική παράβαση, αλλά να δυναμιτίσει στη βάση τη σχέση του ανθρώπου με το Θεό. Αυτό το πετυχαίνει ο διάβολος όταν καταφέρει να δημιουργήσει στο μυαλό μας την αμφιβολία ότι ο Θεός τηρεί τις υποσχέσεις του, ότι δεν τηρεί το λόγο του, ότι δεν προστατεύει αυτόν που τον εμπιστεύεται αλλά τον εγκαταλείπει. Τότε ο άνθρωπος αρχίζει να ζητά από το Θεό αποδείξεις για την αγάπη του. Αυτό το έκανε και ο Εβραϊκός λαός όταν βρέθηκε στην έρημο, ταλαιπωρημένος, κουρασμένος, πεινασμένος, διψασμένος, και τότε φώναξε: «Ο Κύριος είναι ανάμεσά μας ή όχι»;
Όταν ο Κύριος δεν πραγματοποιεί τα όνειρά μας αρχίζουν οι ερωτήσεις: Που είναι ο Θεός; Γιατί δεν επεμβαίνει; Γιατί το επιτρέπει; Και προσθέτουμε πολλά γιατί; Και τότε η πίστη μας κλονίζεται, κινδυνεύει να χαθεί.
Ο Θεός όμως δεν μας υποσχέθηκε να μας προστατεύσει από τις δυσκολίες, τη δυστυχία, την αποτυχία. Δεν υποσχέθηκε να μας ελευθερώσει θαυματουργικά από την ασθένεια , από τον πόνο, αλλά να μας δώσει τη δύναμη να μη μας νικήσουν αυτές οι δοκιμασίες.
Σήμερα ο Κύριος μας είπε πως όπως ο Ιησούς και εμείς με τη χάρη του μπορούμε να νικήσουμε όλες τις δοκιμασίες του πειρασμού και ιδιαίτερα στην περίοδο της Σαρακοστής που ο διάβολος βλέποντας τις καλές μας προθέσεις για μετάνοια και μεταστροφή σίγουρα θα μας πειράξει και πιο δυνατά και πιο πολλές φορές. Όμως μη ξεχνούμε πως η χάρη του Θεού είναι πιο δυνατή από τη δύναμη του διαβόλου. Αυτήν λοιπόν οφείλουμε να αναζητούμε σε όλες τις ευκαιρίες που μας προσφέρει η Εκκλησία ιδιαίτερα σ’ αυτή την περίοδο και από την τέλεση της Θείας Λειτουργίας την οποία τώρα τελούμε. Αμήν.
+Ν
