Πράξη Αφιέρωσης
στην Αμίαντη Καρδία της Θεοτόκου
Αειπάρθενε Μαρία, Μητέρα του Θεού και δική μας Μητέρα, κατ’ αυτήν την ώρα βασάνων προστρέχουμε σ’ εσένα. Εσύ είσαι Μητέρα, μας αγαπάς και μας γνωρίζεις. Τίποτα από ό,τι έχουμε στην καρδιά μας δεν είναι κρυφό. Μητέρα του ελέους, πόσες φορές έχουμε διαπιστώσει την προνοητική σου τρυφερότητα, την παρουσία σου που ξαναφέρνει την ειρήνη, επειδή εσύ πάντοτε μας οδηγείς στον Ιησού, τον Άρχοντα της ειρήνης.
Εμείς όμως έχουμε χάσει την οδό της ειρήνης. Λησμονήσαμε το μάθημα από τις τραγωδίες του περασμένου αιώνα, τη θυσία εκατομμυρίων πεσόντων στους παγκοσμίους πολέμους. Αδιαφορήσαμε για τις δεσμεύσεις που αναλάβαμε ως Κοινότητα των Εθνών, και προδίδουμε τα όνειρα ειρήνης των λαών και τις ελπίδες των νέων. Αρρωστήσαμε από απληστία, κλειστήκαμε σε συμφέροντα εθνικιστικά, αφυδατωθήκαμε από την αδιαφορία και παραλύσαμε από τον εγωισμό. Προτιμήσαμε να αγνοήσουμε τον Θεό, να συμβιώσουμε με τα ψεύδη μας, να τροφοδοτήσουμε τη βιαιότητα, να θανατώσουμε ζωές και να συσσωρεύσουμε όπλα, λησμονώντας ότι είμαστε φύλακες του πλησίον μας και της ίδιας της κοινής μας οικίας. Κατασκάψαμε με τον πόλεμο τον κήπο της Γης, πληγώσαμε με την αμαρτία την καρδιά του Ουράνιου Πατέρα μας, που μας θέλει αδέλφια. Γίναμε αδιάφοροι προς όλους και προς όλα, εκτός από τον εαυτό μας. Και με ντροπή λέμε: συγχώρησέ μας, Κύριε!
Μέσα στην αθλιότητα της αμαρτίας, μέσα στην κούραση και την αδυναμία μας, μέσα στο μυστήριο ανομίας του κακού και του πολέμου, εσύ, Παναγία Μητέρα, μας θυμίζεις ότι ο Θεός δεν μας εγκαταλείπει, αλλά συνεχίζει να μας κοιτάζει με αγάπη, επιθυμώντας να μας συγχωρήσει και να μας ανορθώσει. Εκείνος μας έδωσε εσένα και έθεσε μέσα στην αμίαντη Καρδία σου ένα καταφύγιο για την Εκκλησία και την ανθρωπότητα. Από θεία καλοσύνη είσαι μαζί μας. Ακόμη και στις πιο στενόχωρες καμπές της ιστορίας, μας οδηγείς με τρυφερότητα.
Προστρέχουμε λοιπόν σ’ εσένα, χτυπάμε την πόρτα της Καρδίας σου εμείς, τα αγαπητά σου τέκνα, τα οποία σε κάθε περίσταση δεν κουράζεσαι να μας επισκέπτεσαι και να μας καλείς σε μεταστροφή. Κατ’ αυτή τη σκοτεινή στιγμή, σπεύσε να μας βοηθήσεις και να μας παρηγορήσεις. Επανάλαβε στον καθέναν από μας: «Μήπως δεν είμαι εδώ, εγώ που είμαι η Μητέρα σου;». Εσύ γνωρίζεις πώς να λύνεις το κουβάρι της καρδιάς μας και τους κόμπους της εποχής μας. Εναποθέτουμε την εμπιστοσύνη μας σ’ εσένα. Είμαστε βέβαιοι ότι εσύ, ειδικά στην ώρα της δοκιμασίας, δεν περιφρονείς τις ικεσίες μας και έρχεσαι να μας βοηθήσεις.
Έτσι έκανες στην Κανά της Γαλιλαίας, όταν επιτάχυνες την ώρα της παρέμβασης του Ιησού και εισήγαγες το πρώτο του σημείο στον κόσμο. Όταν η γιορτή είχε μετατραπεί σε θλίψη, του είπες: «Δεν έχουν κρασί» (Ιω 2,3). Επανάλαβέ το, τώρα στον Θεό, Μητέρα μας, διότι σήμερα εξαντλήσαμε το κρασί της ελπίδας, διαλύθηκε η χαρά, νερώθηκε η αδελφοσύνη. Χάσαμε την ανθρωπιά, καταστρέψαμε την ειρήνη. Γίναμε ικανοί για κάθε βιαιότητα και καταστροφή. Έχουμε επιτακτική ανάγκη από τη μητρική σου παρέμβαση.
Δέξου λοιπόν Μητέρα την ικεσία μας.
Εσύ, άστρο της θάλασσας, μη μας αφήσεις να ναυαγήσουμε μέσα στην καταιγίδα του πολέμου.
Εσύ, κιβωτέ της Νέας Διαθήκης, έμπνευσε σχέδια και δρόμους συμφιλίωσης.
Εσύ, «γη του Ουρανού», επανάφερε την ομόνοια του Θεού στον κόσμο.
Σβήσε το μίσος, καταπράυνε την εκδίκηση, δίδαξέ μας τη συγγνώμη.
Ελευθέρωσέ μας από τον πόλεμο, προφύλαξε τον κόσμο από την πυρηνική απειλή.
Βασίλισσα του Ροδαρίου, αφύπνισε μέσα μας την ανάγκη να προσευχόμαστε και να αγαπάμε.
Βασίλισσα της ανθρώπινης οικογένειας, δείξε στους λαούς την οδό της αδελφοσύνης.
Βασίλισσα της ειρήνης, απόκτησε για τον κόσμο την ειρήνη!
Το κλάμα σου Μητέρα, ας μετακινήσει τις σκληρές καρδιές μας. Τα δάκρυα που έχυσες για μας, ας κάνουν να ανθίσει αυτή η κοιλάδα, που το μίσος μας την αποξήρανε. Και όσο ο θόρυβος των όπλων δεν σωπαίνει, η προσευχή σου ας μας προδιαθέσει για την ειρήνη. Τα μητρικά σου χέρια ας χαϊδέψουν όσους υποφέρουν και φεύγουν κάτω από την πίεση των βομβών. Η μητρική αγκαλιά σου ας παρηγορήσει όσους είναι υποχρεωμένοι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τη Χώρα τους. Η θλιμμένη σου Καρδία ας μας κινήσει προς τη συμπόνια και ας μας ωθήσει να ανοίξουμε τις πόρτες και να φροντίσουμε την τραυματισμένη και αχρηστευμένη ανθρωπότητα.
Υπεραγία Θεοτόκε, ενώ βρισκόσουν κάτω από τον Σταυρό, ο Ιησούς, βλέποντας τον μαθητή κοντά σου, σου είπε: «Ιδού ο υιός σου» (Ιω 19,26). Έτσι σου εμπιστεύθηκε τον καθέναν από μας. Έπειτα προς τον μαθητή, προς τον καθέναν από μας, είπε: «Ιδού η μητέρα σου» (στ.27). Μητέρα, επιθυμούμε τώρα να σε υποδεχτούμε στη ζωή μας και στην ιστορία μας. Κατ’ αυτή την ώρα η ανθρωπότητα, εξαντλημένη και αναστατωμένη, βρίσκεται κάτω από τον σταυρό μαζί σου. Και έχει ανάγκη να εμπιστευθεί σ’ εσένα, να αφιερωθεί στον Χριστό διαμέσου εσένα. Ο ουκρανικός λαός και ο ρωσικός λαός, που σε ευλαβούνται με αγάπη, προστρέχουν σ’ εσένα, ενόσω η Καρδία σου σκιρτά γι’ αυτούς και για όλο τον κόσμο που θερίζεται από τον πόλεμο, την πείνα, την αδικία και την αθλιότητα.
Εμείς, λοιπόν, Μητέρα του Θεού και Μητέρα μας, επίσημα εμπιστευόμαστε και αφιερώνουμε στην αμίαντη Καρδία σου: εμάς, την Εκκλησία και την ανθρωπότητα ολόκληρη, κατά τρόπο ιδιαίτερο τη Ρωσία και την Ουκρανία. Δέξου αυτή την πράξη μας, την οποία πραγματοποιούμε με εμπιστοσύνη και αγάπη. Φρόντισε να σταματήσει ο πόλεμος, μερίμνησε για την ειρήνη στον κόσμο. Το «ναι» που πήγασε από την Καρδία σου, άνοιξε τις πύλες της ιστορίας στον Άρχοντα της ειρήνης. Έχουμε εμπιστοσύνη ότι και τώρα, μέσω της Καρδίας σου, η ειρήνη θα έλθει. Σ’ εσένα λοιπόν αφιερώνουμε το μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας, τις ανάγκες και τις προσδοκίες των λαών, τις αγωνίες και τις ελπίδες του κόσμου.
Χάρη σ’ εσένα ας ξεχυθεί πάνω στη Γη η θεία Ευσπλαχνία, και ο γλυκός χτύπος της ειρήνης ας διατρέξει και πάλι τις ημέρες μας. Γυναίκα του «ναι», επάνω στην οποία κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα, επανάφερε επάνω μας την αρμονία του Θεού. Ξεδίψασε την ξηρασία της καρδιάς μας, εσύ που «είσαι της ελπίδας πηγή ανεξάντλητη». Εσύ ύφανες την ανθρώπινη φύση του Θεού. Κατάστησέ μας τεχνίτες κοινωνίας. Περπάτησες στους δρόμους μας, οδήγησέ μας στα μονοπάτια της ειρήνης. Αμήν.
