Καθολικοί ή Ρωμαιοκαθολικοί; Δυτικοί, Παπικοί ή Λατίνοι; Ή τι άλλο, τέλος πάντων;

Καθολικοί ή Ρωμαιοκαθολικοί; Δυτικοί, Παπικοί ή Λατίνοι; Ή τι άλλο, τέλος πάντων;

 

Στη σημερινή Ελλάδα οι πάντες και τα πάντα ταλαιπωρούνται. Είναι γνωστό. Ένα απ’ αυτά που ταλαιπωρούνται περισσότερο είναι και ο λεγόμενος Οικουμενισμός. Τι είναι ο Οικουμενισμός, τελικά, για να τον ταλαιπωρούνε τόσο; Η επιθυμία των σημερινώνΧριστιανών να συνεργαστούν με τους άλλους Χριστιανούς που δεν ανήκουν στη δική τους Εκκλησία, για να διαδοθεί το μήνυμα της Αγάπης που περιέχεται στο Ευαγγέλιο στον σύγχρονο αποπροσανατολισμένο κόσμο. Οπότε, είναι επόμενο ο αρχηγός του ψεύδους, του μίσους και της διαίρεσης, κάτι τέτοιο να μην το επιθυμεί. Και να βρίσκει πρόθυμους συνεργάτες στο έργο του, τους δήθεν ως «υπερασπιστές της Αλήθειας». Είναι γνωστό εξάλλου πως ο άγγελος του σκότους εμφανίζεται ως άγγελος φωτός…

Στην Ελλάδα, η Ορθόδοξη Εκκλησία, αν και Αυτοκέφαλη, απέκτησε δυστυχώς πολλές κεφαλές, ιδιαίτερα στον τομέα του Οικουμενισμού, κάτι που αναδεικνύεται σε σταθερή εικόνα εκκλησιολογικής ταυτότητας.

Ο Οικουμενισμός φαίνεται να γίνεται και αντικείμενο συναλλαγής για θώκους.

Αλλά δεν θα ασχοληθούμε μ’ αυτό το θέμα, επειδή δεν είναι και της άμεσης αρμοδιότητάς μας.

Θα μας απασχολήσει κάτι για το οποίο είμαστε αρμοδιότεροι και που αποτελεί ένα συνεχές ερώτημα στα χείλη των πιστών μας: τα ονόματα με τα οποία μας αποκαλούν επίσημοι και ανεπίσημοι Ορθόδοξοι! Άλλοι μας αποκαλούν Καθολικούς, άλλοι Ρωμαιοκαθολικούς, άλλοι Δυτικούς, άλλοι Λατίνους, άλλοι Παπικούς, άλλοι Αιρετικούς και ίσως και άλλα που να έχει υιοθετήσει κάποια απίθανη «Ορθόδοξη Αδελφότητα κάποιου γέροντα». Τα ονόματα ποικίλλουν ανάλογα με τον φανατισμό και τον πολιτισμό του καθένα…

Ας δούμε τη σημασία και την βαρύτητα της καθεμιάς απ’ αυτές τις ονομασίες, αφού τη συνοδεύει και ένα ιστορικό υπόβαθρο.

Τα ονόματα δεν μας τα δίνουν, αλλά ο καθένας διαλέγει ένα για τον εαυτό του.

Ο νόμος, μάλιστα, αν δεν μας αρέσει το όνομα που μας έδωσαν οι γονείς μας, μάς δίνει το δικαίωμα να το αλλάξουμε. Ένα όνομα έχει πάντα μια ιστορία και είναι κάτι παραπάνω από μια σκέτη ονομασία. Τις περισσότερες φορές είναι και χαρακτηρισμός και μπορεί να μη μας αρέσει. Αλλά δε μπορεί κανένας να δίνει ονόματα και χαρακτηρισμούς (ιδίως αν είναι υβριστικοί…) στον άλλο. Είναι βασικός κανόνας σε μια δημοκρατία και αν συμβεί να γίνει ένας υβριστικός χαρακτηρισμός, ο προσβαλλόμενος μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματά του.

Ας αρχίσουμε τώρα, να κοιτάζουμε με προσοχή τους πιο πάνω ονόματα – χαρακτηρισμούς που μας αποδίδουν οι Ορθόδοξοι συμπατριώτες μας, μεμονωμένα ή συλλήβδην σε όλους.

Καθολική Εκκλησία.

Η Καθολική Εκκλησία είναι εκείνη η Εκκλησία που αναγνωρίζει ως ορατή κεφαλή της τον εκάστοτε Επίσκοπο της Ρώμης και διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου (Πάπας) και συνδέονται μαζί του οι τοπικές Εκκλησίες και οι ανά τον κόσμο πιστοί τους με δεσμούς πίστεως, αλλά και διοίκησης. Η Καθολική Εκκλησία θεωρεί ότι ερμηνεύει αυθεντικά το σύνολο του Λόγου του Θεού με την Παράδοσή της και για τούτο, αλλά και επειδή βρίσκεται σε όλο τον κόσμο έχει επιλέξει τον τίτλο «Καθολική».

Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Στα πλαίσια του διαλόγου με τις άλλες μη Καθολικές Εκκλησίες, επειδή αυτές θεωρούν ότι ο όρος «Καθολική», επειδή υπάρχει στο «Πιστεύω» τις χαρακτηρίζει επίσης, ζήτησαν να χρησιμοποιείται ο όρος «Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία», κάτι που η Αγία Έδρα δεν το αρνήθηκε, αλλά στα πλαίσια των Οικουμενικών διαλόγων. Η ονομασία αυτή είναι αποδεκτή, επειδή περιέχει και τον χαρακτηρισμό της «Καθολικής» και την αναφορά στην Εκκλησία της Ρώμης, της οποίας Επίσκοπος είναι ο εκάστοτε διάδοχος του Αποστόλου Πέτρου, θεμέλιο και εγγυητής της ενότητας της Εκκλησίας και της ευαγγελικής αυθεντικότητας της πίστεώς της.

Είμαστε Ρωμαίοι, ως προς την πίστη.

Δυτική Εκκλησία.

Πρόκειται για ένα γεωγραφικό χαρακτηρισμό, σε αντιδιαστολή με το «Ανατολική Εκκλησία», που είχε επικρατήσει από τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες και χαρακτήριζε τη διαίρεση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας σε Ανατολική και Δυτική. Βρίσκουμε τους χαρακτηρισμούς στα κείμενα των 7 πρώτων οικουμενικών Συνόδων. Υιοθετήθηκε και πάλι τον 19ο αιώνα, αλλά σήμερα δεν έχει πλέον κανένα νόημα να χρησιμοποιείται για την παρούσα κατάσταση, αφού και στη Δύση βρίσκει κάποιος Ορθόδοξες Μητροπόλεις και στην Ανατολή Καθολικές (Επισκοπές). Κάποιες φορές ακούγεται και ως αστεία αντίφαση: μια Δυτική Εκκλησία που βρίσκεται στην Άπω Ανατολή ή μια Ανατολική που βρίσκεται στη Λατινική Αμερική ή στην Αυστραλία.

Η ονομασία δεν είναι υβριστική, αλλά, απλώς, ξεπερασμένη ιστορικά και γεωγραφικά.

Λατινική Εκκλησία.

Η Καθολική Εκκλησία, ακριβώς επειδή είναι Καθολική, δεν είναι μόνο Λατινική. Είναι και Ελληνική και Κινέζικη και Συριακή και Αυστραλιανή και Λατινική κ.ο.κ. Ένα μέρος της Καθολικής Εκκλησία είναι, όντως, Λατινική Εκκλησία, επειδή χρησιμοποιούσε (και χρησιμοποιεί ακόμα σήμερα, όταν χρειάζεται) τη λατινική γλώσσα στη λατρεία της και στη σύνταξη των επίσημων κειμένων της. Ο όρος «Λατινική Εκκλησία» είναι σωστός, αλλά όχι όταν τον χρησιμοποιούν ως συνώνυμο της «Καθολικής». Πρόκειται για γραμματική, πραγματιστική και ιστορική αντίφαση. Η Λατινική Εκκλησία είναι ένα μέρος της Καθολικής Εκκλησίας, το πιο μεγάλο και σπουδαίο στην ιστορική της παράδοση, αλλά όχι το μοναδικό.

Παπική Εκκλησία.

Ο όρος, βέβαια, κάνει αναφορά στον Πάπα, στον Επίσκοπο της Ρώμης. Ο όρος αυτός που χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν και από τους Διαμαρτυρόμενους και από τους Ορθόδοξους στα πλαίσια της πολεμικής των δογμάτων, σήμερα, όταν χρησιμοποιείται, χρησιμοποιείται με υβριστική διάθεση και πρόθεση εναντίον της Καθολικής Εκκλησίας. Είναι υβριστικός, επειδή κάποιος μη Καθολικός προσπαθεί να μου πει ότι πιστεύω κάτι που εγώ δεν πιστεύω, αλλά που νομίζει εκείνος ότι πιστεύω! Δεν μου αναγνωρίζει το δικαίωμα να πιστεύω αυτό που θέλω και αυτό είναι καταπάτηση της ευαγγελικής ελευθερίας. Η Καθολική Εκκλησία δεν ιδρύθηκε από τον Πάπα, ούτε αναγνωρίζει στο πρόσωπό του τον Σωτήρα της, αλλά τον θεωρεί ορατό αρχηγό και κεφαλή της και του αποδίδει τον οφειλόμενο σεβασμό ως διάδοχο του Αποστόλου Πέτρου, του κορυφαίου των Αποστόλων. Άρα το «Παπική Εκκλησία» είναι υβριστικός χαρακτηρισμός.

Παραπλήσια υβριστικός, σήμερα, είναι και ο χαρακτηρισμός «Φράγκοι», αφού, εκτός των άλλων, είναι και ψέματα. Φράγκοι δεν υπήρξαμε ούτε στο παρελθόν, ούτε και υπάρχει σήμερα Φράγκικη Εκκλησία. Όποιοι χρησιμοποιούν τον όρο είναι τουλάχιστον ανιστόρητοι.

Πολλά ιστολόγια και επιφανείς επώνυμοι «χαλκοί αλαλάζοντες» μας θεωρούν αιρετικούς και αβάπτιστους, άρα όχι Εκκλησία. Τόσα ξέρουν, τόσα λένε, αφού κάποιος δε μπορεί να είναι αβάπτιστος και αιρετικός ταυτόχρονα…

Πάντως, δεν υπήρξε κανένας συνοδικός θεσμός που να διακήρυξε ποτέ, ούτε στην Ανατολή ούτε στη Δύση, πως η Εκκλησία της Ρώμης και οι πιστοί που την ακολουθούν ανά τον κόσμο έχουν υποπέσει στην α' ή στη β' αιρετική διδασκαλία. Οι μανιώδεις κυνηγοί αιρετικών στη σημερινή Ελλάδα (όπως στον μεσαίωνα οι κυνηγοί μαγισσών και στο φαρ-ουέστ οι κυνηγοί των σκαλπ) προσπαθούν να κατασκευάσουν «Οικουμενικές Συνόδους» για να μπορέσουν να κατοχυρώσουν καταδίκες αντιφρονούντων στο πυρ το εξώτερον και έτσι να το ευχαριστηθεί η ψυχή τους που μόνοι αυτοί είναι ακραιφνείς Χριστιανοί και με το σπαθί τους κυρίεψαν τη Βασιλεία του Θεού.

Αν άκουγε ο Θεός των κοράκων…, λέει μια παροιμία.

Δεν χρειάζονται πιο πολλά, αφού κάποιες καταστάσεις αγγίζουν τα όρια όχι της θεολογικής, αλλά άλλων επιστημών… Τους αφήνουμε, οπότε, να βράζουν στο ζουμί τους…

Εμείς συνεχίζουμε την αποστολή μας ως Καθολικοί, πιστοί στο κάλεσμα του Κυρίου που θέλησε να καλέσει όλα τα έθνη, χωρίς καμιά απολύτως διάκριση (Μτ 28,19). Συνεχίζουμε την αποστολή μας, πιστοί στο κάλεσμα της Εκκλησίας μας, που όχι μόνο ονομάζεται, αλλά και είναι Καθολική, με αποστολή να αποδέχεται στους κόλπους της όλα τα παιδιά του Θεού, χωρίς διάκριση έθνους, φυλής, γλώσσας ή και θρησκείας ακόμα (Απ. 7,9), ό,τι και αν αυτό κοστίζει στις ανθρώπινες αντιλήψεις μας και στο τέλος να τους συνάξει στη Βασιλεία του Θεού.

Καθολικοί. Αυτό είναι το Όνομά μας, το οποίο χαρακτηρίζει το κάλεσμά μας, την αποστολή μας, το σκοπό της ύπαρξής μας πάνω στη γη, βάσει του Βαπτίσματός μας. Τα υπόλοιπα αποτελούν «θεολογικές» φαιδρότητες και γραφικότητες…

Ψυχολογικά, όποιος δε μπορεί να προσδιορίσει τον άλλο, ουσιαστικά δε μπορεί να προσδιορίσει τον εαυτό του.

Και εκεί υπάρχει πρόβλημα… Και μάλιστα σοβαρό…

π. Μάρκος Γ. Φώσκολος

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ 1ης  ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ29 Μαρτίου 2024     Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το

Προσευχή για την Ειρήνη στον κόσμο

Προσευχή για την Ειρήνη στον κόσμο Την Τετάρτη 27 Μαρτίου 2024, στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου στη Χώρα, η Εκκλησιαστική μας Επαρχία προσευχήθηκε για

Καθολική Αρχιεπισκοπή Νάξου-Τήνου-Μυκόνου-Άνδρου και Μητρόπολη παντός Αιγαίου