Μελετάμε τους τέσσερεις λόγους για τους οποίους η ευλάβεια προς την Ιερά Καρδιά του Ιησού είναι δίκαιη και εύλογη. Έχουμε μιλήσει για τον πρώτο (την εξοχότητα της αξιολάτρευτης Καρδίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού).
Σήμερα ας μελετήσουμε το δεύτερο, δηλαδή, την καλοσύνη που βρίσκουμε στο Πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Όποιος θέλει να γνωρίσει τον Ιησού Χριστό θα βρει μέσα του όλη την καλοσύνη και την ομορφιά των πλασμάτων. Αν στη γη υπήρχε κάποιος στον οποίο βρίσκονται όλοι οι λόγοι για να αγαπηθεί, ποιος δεν θα τον αγαπούσε; Και παρόλο που όλοι ξέρουν και ομολογούν ότι όλες αυτές οι γοητείες και αρετές βρίσκονται, με το μεγαλύτερο βαθμό, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, υπάρχουν τόσο λίγοι που τον αγαπούν πραγματικά.
Η πιο λαμπρή ομορφιά είναι μόνο ένα αποξηραμένο λουλούδι σε σύγκριση με αυτή του Σωτήρα μας. «Μου φαίνεται, έλεγε η Αγία Θηρεσία, ότι ο ήλιος εκπέμπει μόνο σκιές και σκοτάδι αφού είδα στην έκσταση μερικές ακτίνες της ομορφιάς του Ιησού Χριστού».
Τα πιο τέλεια πλάσματα σε αυτόν τον κόσμο είναι εκείνα που έχουν τα λιγότερα ελαττώματα, γιατί οι πιο όμορφες αρετές στους ανθρώπους συνοδεύονται από ατέλειες. Ο Ιησούς Χριστός όμως, είναι τέλειος. Όλα σε Αυτόν είναι ευγενικά και δεν έχει τίποτα που δεν προσελκύει όλες τις καρδιές. Σε αυτόν βρίσκουμε όλα τα θαύματα της φύσης και όλα τα πλούτη της χάρης. Εν ολίγοις, όλες τις τελειότητες της Θεότητας. Αυτός ο Θεάνθρωπος είναι το αντικείμενο της αγάπης, των προσευχών και του επαίνου ολοκλήρου του Ουρανού. Ο Χριστός, με όλες τις ιδιότητές του και με όλη τη δόξα που διαθέτει, που μας αγαπάει τόσο πολύ, δεν αξίζει να τον αγαπάμε;
Αλλά ο Σωτήρας μας είναι ακόμη πιο αγαπητός: σε αυτόν βρίσκονται όλες αυτές οι όμορφες ιδιότητες και όλοι αυτοί οι υπέροχοι τίτλοι με μια γλυκύτητα που γίνεται υπερβολική. Η γλυκύτητά του είναι τόσο ευγενική που προσελκύει ακόμη και τους εχθρούς του. Εμφανίζεται μερικές φορές ως Πατέρας που δεν μπορεί να συγκρατήσει τον εαυτό του από την χαρά κατά την επιστροφή ενός παιδιού και, άλλες φορές, ως ο Ποιμένας που, έχοντας βρει το χαμένο πρόβατο, το βάζει στους ώμους του και καλεί τους φίλους του να χαίρονται μαζί του. «Κανένας δε σε καταδίκασε;» είπε στη γυναίκα. «Ούτε κι Εγώ σε καταδικάζω. Πήγαινε και από τώρα μην αμαρτάνεις πια» (Ιω 8, 10-11). Ο Χριστός μας αγαπά κάθε στιγμή.
Είναι δυνατόν τόσοι λόγοι να μην μας οδηγήσουν να αγαπήσουμε πραγματικά τον Ιησού Χριστό; Σε πολλά αφήνουμε συχνά να μας κερδίσουν την καρδιά, τη δίνουμε ολόκληρη σε πολλές περιπτώσεις. Και μόνο εσύ, Κύριε, μόνο εσύ, δεν μπορείς να έχεις μέρος!
Είναι αλήθεια ότι πρέπει να του παραδώσουμε τις καρδιές μας. Μήπως μπορούμε να το αρνηθούμε αν εκτιμούμε όλα τα οφέλη που μας δίνει και την έντονη και τρυφερότητα με την οποία μας αγαπάει κάθε μέρα, δίνοντάς μας προφανή απόδειξη αγάπης;
Ιδέες από το βιβλίο «Η ευλάβεια προς την Ιερά Καρδία του Ιησού», του πατέρα Jean Croiset.
(π. Ιωσήφ R. Rossi, IVE)
