Ένα θρησκευτικό κτίριο εξαφανίζεται στη Γαλλία κάθε δύο εβδομάδες.
Αυτό είναι το συμπέρασμα του προέδρου του Παρατηρητηρίου Θρησκευτικής Κληρονομιάς (Observatoire du patrimoine religieux) κ. Edouard de Lamaze.
Η πάλαι ποτέ «μεγαλύτερη κόρη της Εκκλησίας», η Γαλλία με τους αναρίθμητους Αγίους, τα μοναδικά εκκλησιαστικά μνημεία και την αξιόλογη ιστορία της, τα τελευταία χρόνια μαστίζεται από μια συστηματική καταστροφή Ναών και την εξαφάνιση διαφόρων υποδομών της Εκκλησίας.
Η συχνότητα του φαινομένου δεν μπορεί να είναι τυχαία και παρόλο που η κοινωνία δεν αντιλαμβάνεται το πρόβλημα, βρίσκεται αντιμέτωπη με έναν διωγμό εκ των έσω, που δεν έχει ως στόχο να πλήξει μόνο τον Καθολικισμό άλλα τον πολιτισμό, τις αξίες και την ηρεμία των Γάλλων.
«Στην πραγματικότητα, πέρα από τη θρησκευτική πτυχή, διακυβεύεται ο πολιτισμός της χώρας, καθώς αυτά τα κοσμήματα τέχνης και αρχιτεκτονικής αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του πνεύματος και του μεγαλείου της Γαλλίας. Και αν συνεχίσουμε έτσι, μια μέρα η κληρονομιά μας θα καταστραφεί εντελώς. Θα χάσουμε τα πάντα».
Αρκεί να σκεφτεί κανείς (και πόσο αντιφατικό τελικά είναι όλο αυτό) πως ισοπεδώνεται η Ελευθερία, η Ισότητα και η Αδελφοσύνη που με τόσο αίμα προσπάθησε να εδραιώσει η Γαλλία.
Ο κ. Lamaze δήλωσε πως «ένα Τέμενος χτίζεται κάθε 15 ημέρες στη Γαλλία, ενώ ένα Χριστιανικό κτίριο καταστρέφεται με τον ίδιο ρυθμό». Επίσης πιστεύει ότι κατά μέσο όρο περισσότερα από δύο χριστιανικά μνημεία αποτελούν στόχους επιθέσεων καθημερινά. Τα δύο τρίτα αυτών των περιστατικών αφορούν κλοπή, ενώ τα υπόλοιπα τρίτα αφορούν βεβήλωση.
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στοιχεία της κεντρικής μονάδας εγκληματικών πληροφοριών της Γαλλίας, 877 επιθέσεις σε Καθολικούς χώρους λατρείας καταγράφηκαν σε ολόκληρη τη χώρα μόνο το 2018. «Αυτοί οι αριθμοί έχουν αυξηθεί πέντε φορές σε μόλις 10 χρόνια», δήλωσε ο Lamaze, σημειώνοντας ότι το 2008 ήταν 129 οι Εκκλησίες που είχαν υποστεί βανδαλισμό.
Εκτός από την αυξανόμενη εχθρότητα προς τους θρησκευτικούς χώρους το πρόβλημα οξύνεται από την αμέλεια εκ μέρους των Δημόσιων Αρχών.
Αυτή η κατάσταση εξηγείται εν μέρει από το γεγονός ότι, δυνάμει του νόμου του 1905 για τον διαχωρισμό Εκκλησίας Κράτους, οι Δήμοι έγιναν ιδιοκτήτες των θρησκευτικών κτιρίων της Γαλλίας και δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις αδυνατούν να καλύψουν το κόστος συντήρησης των κτηρίων.
(Πληροφορίες: catholicnewsagency.com)
πγπ
