ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ

ΑΓΓΕΛΟΣ ΚΥΡΙΟΥ

Πλατεία Αγίου Πέτρου
Κυριακή, 30 Ιουνίου 2024

Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, καλή Κυριακή!

Το Ευαγγέλιο της σημερινής Θείας Λειτουργίας μας αφηγείται δύο θαύματα που μοιάζουν να είναι στενά συνδεδεμένα μεταξύ τους. Ενώ ο Ιησούς πηγαίνει στο σπίτι του Ιαείρου, ενός από τους άρχοντες της συναγωγής, επειδή η κορούλα του είναι βαριά άρρωστη, στον δρόμο μια γυναίκα που υπέφερε από αιμορραγία του αγγίζει το ρούχο και Αυτός σταματά για να τη θεραπεύσει. Στο μεταξύ, του ανακοινώνουν ότι η κόρη του Ιαείρου πέθανε, αλλά ο Ιησούς δεν σταματά, φτάνει στο σπίτι, εισέρχεται στο δωμάτιο της κοπέλας, την πιάνει από το χέρι και τη σηκώνει, επαναφέροντάς την στη ζωή (Μκ 5,21-43). Δύο θαύματα, το ένα θεραπείας και το άλλο ανάστασης.

Αυτές οι δύο θεραπείες συντελούνται σε ένα μοναδικό επεισόδιο. Και οι δύο συμβαίνουν μέσω της σωματικής επαφής. Μάλιστα, η γυναίκα αγγίζει το ρούχο του Ιησού και ο Ιησούς πιάνει από το χέρι το κορίτσι. Γιατί είναι σημαντικό αυτό το «άγγιγμα»; Διότι αυτές οι δύο γυναίκες –η μια επειδή αιμορραγεί και η άλλη επειδή είναι νεκρή– θεωρούνται ακάθαρτες και συνεπώς δεν μπορεί να υπάρξει σωματική επαφή μαζί τους. Και αντ’ αυτού ο Ιησούς αφήνει να τον αγγίξουν και δεν φοβάται να αγγίξει. Πριν ακόμη από τη σωματική θεραπεία, Αυτός βρίσκει απαράδεκτη μια εσφαλμένη θρησκευτική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία ο Θεός διαχωρίζει τουςκαθαρούς από τη μια πλευρά και τους ακάθαρτους από την άλλη. Αντιθέτως, ο Θεός δεν κάνει αυτόν τον διαχωρισμό, διότι είμαστε όλοι παιδιά του, και η ακαθαρσία δεν προέρχεται από τροφές, ασθένειες, ούτε καν από τον θάνατο, αλλά η ακαθαρσία προέρχεται από μια ακάθαρτη καρδιά.

Ας μάθουμε το εξής: μπροστά στους βασανισμούς του σώματος και του πνεύματος, στις πληγές της ψυχής, στις καταστάσεις που μας συνθλίβουν, ακόμη και μπροστά στην αμαρτία, ο Θεός δεν μας κρατά σε απόσταση, ο Θεός δεν ντρέπεται για μας, ο Θεός δεν μας κρίνει· απεναντίας, Αυτός πλησιάζει για να αγγιχτεί και να μας αγγίξει, και πάντοτε μας σηκώνει από τον θάνατο. Διαρκώς μας πιάνει από το χέρι για να μας πει: κόρη μου, γιε μου, σήκω! (βλ. Mκ 5,41), περπάτα, πήγαινε μπροστά! «Κύριε, είμαι αμαρτωλός» – «Πήγαινε μπροστά, εγώ έγινα αμαρτία για σένα, για να σε σώσω» – «Μα εσύ, Κύριε, δεν είσαι αμαρτωλός» – «Όχι, αλλά υπέφερα όλες τις συνέπειες της αμαρτίας για να σε σώσω». Είναι όμορφο αυτό!

Ας εντυπώσουμε στην καρδιά αυτή την εικόνα που μας παραδίδει ο Ιησούς: Ο Θεός είναι ένας που σε πιάνειαπό το χέρι και σε σηκώνει, ένας που αγγίζεται από τον πόνο σου και σε αγγίζει για να σε θεραπεύσει και να σου ξαναδώσει τη ζωή. Αυτός δεν κάνει διακρίσεις σε βάρος κανενός επειδή αγαπά τους πάντες.

Και τότε μπορούμε να αναρωτηθούμε: εμείς πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι έτσι; Αφήνουμε τον εαυτό μας να αγγιχτεί από τον Κύριο, από τον λόγο του, από την αγάπη του; Συνάπτουμε σχέσεις με τους αδελφούςπροσφέροντάς τους ένα χέρι για να σηκωθούν, ή κρατάμε αποστάσεις και βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους με βάση τα γούστα και τις προτιμήσεις μας; Εμείς βάζουμε ταμπέλες στους ανθρώπους. Σας κάνω μια ερώτηση: Ο Θεός, ο Κύριος Ιησούς, βάζει ταμπέλες στους ανθρώπους; Ο καθένας ας απαντήσει. Ο Θεός βάζει ετικέτες στους ανθρώπους; Κι εγώ, μήπως ζω κολλώντας συνεχώς ετικέτες στους άλλους;

Αδελφοί και αδελφές, ας κοιτάξουμε στην καρδιά του Θεού, ώστε η Εκκλησία και η κοινωνία να μην αποκλείουν, να μην αποκλείουν κανέναν, να μην αντιμετωπίζουν κανέναν ως «ακάθαρτο», ώστε ο καθένας, με την προσωπική του ιστορία, να είναι ευπρόσδεκτος και αγαπητός χωρίς ταμπέλες, χωρίς προκαταλήψεις, να είναι αγαπητός χωρίς επίθετα.

Ας παρακαλέσουμε την Αγία Παρθένο: Αυτή που είναι η Μητέρα της τρυφερότητας, ας πρεσβεύει για εμάς και για όλο τον κόσμο.

———————

Μετάφραση: π.Λ