Κατά την Κυριακάτικη προσευχή του «Angelus», ο Πάπας Φραγκίσκος προέτρεψε τον «ευαγγελισμό των φτωχών», ο οποίος δεν αφορά στην «κοινωνική βοήθεια» ή στην «πολιτική δραστηριότητα» αλλά στο να προσφέρει τη δύναμη του Ευαγγελίου σε όλους, χωρίς διάκριση.
Ο « Ευαγγελισμός των φτωχών» ήταν η εντολή που ανατέθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο σε όλους τους πιστούς χριστιανούς, κατά τη διάρκεια του «Angelus», στην πλατεία του Αγίου Πέτρου.
Σχολιάζοντας το σημερινό Ευαγγέλιο του Λουκά, πριν τη δέηση, ο Ποντίφικας εμμένει στο «έργο του ευαγγελισμού» του Ιησού, «το οποίο Αυτός εκτελεί με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος».
Αυτός ο ευαγγελισμός του Χριστού είναι ένας λόγος «πρωτότυπος» που «αποκαλύπτει το νόημα των Γραφών» και είναι ένας λόγος «έγκυρος», επειδή «διατάζει ακόμη και τα ακάθαρτα πνεύματα και αυτά τον υπακούν».
«Ο Ιησούς – παρατηρεί ο Πάπας – είναι διαφορετικός από τους δασκάλους της εποχής του: για παράδειγμα, δεν άνοιξε ένα σχολείο για τη μελέτη του νόμου, αλλά τριγυρίζει κηρύσσοντας και διδάσκοντας παντού: Στις Συναγωγές, στους δρόμους, στα σπίτια, πάντα τριγυρνώντας! Ο Ιησούς είναι διαφορετικός και από τον Ιωάννη το Βαπτιστή, ο οποίος κήρυττε την επικείμενη κρίση του Θεού, όπως ο Ιησούς αναγγέλλει τη συγχώρεση του Πατέρα».
Ο δικός του τρόπος είναι για να ευαγγελίσει, έτσι διαφέρει από εκείνο των προφητών που προηγήθηκαν από αυτόν. Επειδή η αποστολή του Ιησού είναι διαφορετική, δηλαδή «ο ευαγγελισμός των φτωχών», δηλώνει ο Πάπας.
Η αποστολή είναι η ίδια με αυτή «της Εκκλησίας και κάθε βαπτισμένου στην Εκκλησία». «Το να είναι κάποιος χριστιανός και Ιεραπόστολος είναι το ίδιο πράγμα», υπογραμμίζει ο Φραγκίσκος, «Το να κηρύττει κάποιος το Ευαγγέλιο, με το λόγο και πριν από αυτόν, με τη ζωή, είναι ο κύριος σκοπός της χριστιανικής κοινότητας και όλων των μελών της».
Και ο Ιησούς «Απευθύνει την Καλή Είδηση σε όλους, χωρίς να αποκλείει κανένα», μάλιστα – τονίζει ο Ποντίφικας – Ευνοεί «τους πιο απόμακρους, αυτούς που υποφέρουν, τους αρρώστους, αυτούς που απέρριψε η κοινωνία», η μεσσιανική αγγελία «απευθύνεται κατά προτίμηση στους περιθωριοποιημένους, στους φυλακισμένους, στους καταπιεσμένους», άτομα που εκείνη την εποχή πιθανόν «δεν αποτελούσαν την καρδιά της κοινότητας της πίστης».
Έτσι όλοι οι χριστιανοί θα πρέπει να αναρωτηθούν σήμερα «τι σημαίνει ο ευαγγελισμός των φτωχών;» «Σημαίνει – εξηγεί ο Πάπας – πρώτα απ’ όλα το να τους προσεγγίσουμε, σημαίνει να έχουμε τη χαρά να τους εξυπηρετήσουμε, να τους ελευθερώσουμε από την καταπίεσή τους, και όλα αυτά στο όνομα και με το Πνεύμα του Χριστού, επειδή Αυτός είναι το Ευαγγέλιο του Θεού, Αυτός είναι το έλεος του Θεού, Αυτός είναι η απελευθέρωση του Θεού, Αυτός είναι που έγινε ο ίδιος φτωχός για να μας εμπλουτίσει με τη φτώχεια Του».
Ένα άλλο ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: «Σήμερα, στις ενοριακές μας κοινότητές , στους συλλόγους, στα κινήματα, είμαστε πιστοί στο πρόγραμμα του Χριστού; Ο ευαγγελισμός των φτωχών θα τους φέρει την καλή είδηση, αποτελεί προτεραιότητα;»
Να είστε προσεκτικοί, προειδοποιεί ο Bergoglio, «δεν αφορά μόνο στην κοινωνική πρόνοια, πολύ λιγότερο στην πολιτική δραστηριότητα», αλλά «στο να προσφέρουμε τη δύναμη του Ευαγγελίου του Θεού, που μετατρέπει τις καρδιές, επουλώνει τις πληγές, μετασχηματίζει τις ανθρώπινες και κοινωνικές
σχέσεις σύμφωνα με τη λογική της αγάπης». «Οι φτωχοί, στην πραγματικότητα – επαναλαμβάνω – είναι η καρδιά του Ευαγγελίου».
Εν κατακλείδι, μια προσευχή στην Αειπάρθενο Μαρία, τη Μητέρα των ευαγγελιστών, «βοηθάει να αισθανθούμε έντονα την πείνα και τη δίψα του Ευαγγελίου που υπάρχει στον κόσμο, ιδιαίτερα στην καρδιά και στο πετσί των φτωχών», και επίσης επειδή «ο καθένας από εμάς και κάθε χριστιανική κοινότητα θα λάβει την ευσπλαχνία, το μέγα έλεος που ο Χριστός μας δώρισε».
