Υπαίθριος ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ στη Νάξο
Σκέψεις και προβληματισμοί
Την Κυριακή 29 μαρτίου 2015 πραγματοποιήθηκε για πρώτη και στη Νάξο υπαίθριος Δρόμος του Σταυρού. Με την τελετή αυτή κορυφώθηκε μια σειρά ακολουθιών που είχαν σα σκοπό να προετοιμάσουν του πιστούς, καθ΄όλη τη διάρκεια της Τεσσαρακοστής, για την Αγία και Μεγάλη εβδομάδα και το Πάσχα του Κυρίου που πλησιάζει.
Η πομπή ξεκίνησε από τον Ιερό Ναό Αγίου Αντωνίου στο λιμάνι της Νάξου και, ακολουθώντας τα στενά και ανηφορικά σοκκάκια του Κάστρου, κατέληξε στο Μητροπολιτικό Ναό, όπου εν συνεχεία οι πιστοί είχαν τη δυνατότητα να προσέλθουν στο Μυστήριο της Εξομολόγησης.
Αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία των παιδιών του κατηχητικού τα οποία δίπλα στους γονείς τους συμμετείχαν και αυτά στην τελετή.
Ανεβαίνοντας, λοιπόν, τα σκαλοπάτια του Κάστρου, προσπαθώντας να μιμηθούμε στο ελάχιστο την πορεία του Χριστού προς το Γολγοθά και, μελετώντας το μαρτύριο και το σταυρικό του θάνατο καλλιεργούνται μέσα μας κάποιοι προβληματισμοί.
Μήπως και εμείς με τις πράξεις μας και την απολυτότητα στη συμπεριφορά μας ενεργούμε όπως ο όχλος εκείνος που χλεύαζε τον Ιησού Χριστό, ξεχνώντας τόσο τις ευεργεσίες που δέχτηκε από Αυτόν, όσο και ότι λίγες ημέρες πριν τον υποδέχτηκαν και τον επεφημούσαν ως βασιλιά τους και Μεσσία τους;Ή αντιθέτως με την ουδετερότητα και την απάθειά μας γινόμαστε σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι αδικώντας κάποιους αθώους ανθρώπους; Πρέπει, λοιπόν, να μιμηθούμε αφενός τη Βερονίκη και, αψηφόντας το ρεύμα να έχομε το θάρρος να απλώνουμε το χέρι μας σε όσους έχουν ανάγκη και αφετέρου, το Σίμωνα τον Κυρηναίο και να μοιραζόμαστε μαζί τους έστω και για λίγο το δικό τους σταυρό.
Ας παραδιγματιστούμε επίσης από την εικόνα της Πονεμένης Μάνας η οποία παρόλο το ξίφος που διαπερνά την ψυχή της, εκείνη υπομένει τον αβάσταχτο πόνο, συνεχίζοντας να λέει ΝΑΙ στο θέλημα του Θεού Πατέρα, συμμετέχοντας έτσι στο απολυτρωτικό έργο.
Πάνω απ΄όλα ας προβληματιστούμε από το μαρτύριο του Ιησού Χριστού που υπό το βάρος των αμαρτιών μας και σηκώνωντας το σταυρό πέφτει αλλά σηκώνεται και συνεχίζει υπομένωντας τα πάνδεινα. Πόσο μεγάλη ήταν και είναι η αξία του ανθρώπου για το Θεό Πατέρα, ώστε να εξασφαλίσει τη σωτηρία του με ένα τόσο μεγάλο τίμημα: τον Υιό Του.
Ας συνειδητοποιήσουμε, λοιπόν, την αξία να υποφέρει κανείς για τους άλλους και να προσφέρει τις αγωνίες και τα βάσανα στο Θεό Πατέρα μας για τη σωτηρία των αγαπημένων προσώπων και κατ΄επέκταση όλης της ανθρωπότητας, αφού μαζί με το Χριστό τα βάσανα γίνονται ευλογία.
Άλλωστε μη ξεχνάμε ότι ο «σπόρος πρέπει να πεθάνει για να δώσει μια νέα ζωή». Ο πόνος, οι θυσίες και ο θάνατος είναι ο ουράνιος σπόρος.
Ας γίνουμε ένα με τη θέληση του Θεού και τότε η ζωή μας θα ανθίσει για εμάς και τους άλλους.
Φανή Δάσκου
Φωτογραφίες
[module-418]
Φωτογραφίες Ρεμούνδος Μιχάλης
