τώρα είμαι μία μοναχή!

Δεν καταλάβαινα, δεν πίστευα, δεν γνώριζα, ήμουν εξαρτημένη από τα  ναρκωτικά, τώρα είμαι μία μοναχή!
 

Ήμουν μια ναρκομανής, περπάτησα το δρόμο των ναρκωτικών, και είναι για μένα κάτι πολύ δυνατό το γεγονός, ότι  βρίσκομαι σήμερα μπροστά σας, για να βεβαιώσω  ότι βρήκα την πίστη διαμέσου της κοινότητας «το υπερώο». Πολλοί από μας έχουν ένα περίεργο παρελθόν και εγώ είμαι μία εξ αυτών. Έζησα μέσα στην εξάρτηση για δέκα χρόνια. Έχασα την ελπίδα, την εμπιστοσύνη μου στους άλλους και στον εαυτό μου.

Βρήκα την πίστη στην Κοινότητα. Στην αρχή ήταν δύσκολο διότι δεν καταλάβαινα τίποτε. Με άγγιξε όμως πολύ το γεγονός  ότι όταν μπήκα στην Κοινότητα, οι κοπέλες  που δεν με γνώριζαν έτρεξαν κοντά μου και με κάλεσαν με το όνομά μου. Αυτό ήταν για μένα πολύ δυνατό, διότι έξω  δεν άξιζα πια τίποτε και για κανένα. Σήμερα στον κόσμο  τα άτομα σαν και μάς είναι άχρηστα, είναι δύσκολο να ζήσει κάποιος μαζί  τους.

Την πρώτη στιγμή που μ΄ αγκάλιασαν, τρόμαξα  γιατί δεν ήξερα πώς να φερθώ, δεν ήμουν συνηθισμένη. Άρχισαν να μου μιλούν για την πίστη, για το Ροδάριο, για την Προσκύνηση και εγώ τις κοίταζα περίεργα.  Την πρώτη φορά που μου έδειξαν το Ροδάριο  διερωτήθηκα τι θα μπορούμε να είναι αυτό, όμως εκείνες μου εξήγησαν  ότι με αυτό προσευχόμαστε και λέμε το «χαίρε Μαρία», και για μένα μία δεν ήταν μια τόσο ευχάριστη εμπειρία. 

Όταν για πρώτη φορά συνάντησα τον Ιησού στο Παρεκκλήσιο, δεν καταλάβαινα και είπα σε μία κοπέλα, στην πιο μεγάλη σε ηλικία από όλες εκείνες που βρισκόντουσαν στην Κοινότητα, ότι εγώ δεν πιστεύω, δεν καταλαβαίνω, δεν ήξερα τι να κάνω  και εκείνη μου απάντησε: "Δεν πειράζει, εμείς πιστεύουμε για σένα, αυτό μας λέει η Μητέρα Elvira", όμως εγώ ήθελα να κάνω αυτό που μου άρεσε.

Σήμερα  γνωρίζω καλά πως η πίστη αυτών των προσώπων  με βοήθησε να παραμείνω στην Κοινότητα.  Σιγά-σιγά άρχισα να ευχαριστώ στις αδελφές, που ήταν μαζί μου, άρχισα να ανακαλύπτω την πίστη και έφτασα στη στιγμή να ζητήσω το Βάπτισμα,  διότι η οικογένειά μου δεν ήταν χριστιανή.

Μετά από δύο χρόνια, που βρισκόμουν στην  Κοινότητα, ζήτησα και  έλαβα το Μυστήριο του Βαπτίσματος. Ξέρω ότι δεν ήταν κάτι απλό,  διότι στα δύο χρόνια που έμεινα στην κοινότητα υπέφερα πολύ, έκλαψα πολλές φορές, όταν έβλεπα τις άλλες κοπέλες να πλησιάζουν στην Αγία Κοινωνία  και εγώ να μην μπορώ. Η επιθυμία μου να πλησιάσω στην Αγία Κοινωνία αύξανε όλο και πιο πολύ.

Η Ημέρα της πρώτης μου Κοινωνίας ήταν για μένα  πολύ δυνατή, διότι όχι μόνο έπαψα να αισθάνομαι μόνη, αλλά και αισθάνθηκα ότι ο Ιησούς άρχισε να μου μιλά για την κλήση μου. Πιστέψτε με, δεν ήταν εύκολο να απαντήσω στο κάλεσμα, εγώ είχα άλλες σκέψεις, όμως ο Κύριος μου έθετε κάτι άλλο μπροστά μου, ένα καινούριο δρόμο. Τότε διερωτήθηκα: "Μα γιατί Κύριο εγώ, οι μοναχές χορεύουν, τραγουδούν και εγώ δεν ξέρω να τραγουδώ, να χορεύω κάπως τα καταφέρνω, είμαστε 20 μέσα σ’ αυτό το σπίτι, διάλεξε κάποια καταλληλότερη, όχι εμένα".

Όμως αισθανόμουν πικραμένη μέσα μου, διότι  ήθελα εγώ ακόμη να κατευθύνω τη ζωή μου.

Όταν κατάφερα να πω το δικό μου ΝΑΙ, έζησα την πιο μεγάλη χαρά της ζωής μου που δεν μπορώ να σας την εξηγήσω, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω αυτό που αισθανόμουν μέσα μου, όμως σήμερα είμαι ευτυχισμένη, διότι είμαι εγώ.

Κόπιασα για να δεχτώ αυτό το δώρο  που μου έκανε ο Κύριος, και σκέπτομαι ποιος ξέρει πόσοι νέοι  και όχι μόνο νέοι, αισθάνονται το κάλεσμα  μέσα τους και δυσκολεύονται να πουν το δικός τους ΝΑΙ. Ποιος ξέρει πόσα πρόσωπα ξυπνούν το πρωί και πρέπει να βάλουν εκείνη τη μάσκα της ευτυχίας, όμως μέσα τους κάτι δεν πάει καλά! Πολλοί από  σας που ήρθαν σήμερα εδώ, είναι γιατί κάτι αναζητούν, όπως εγώ το αναζητούσα. Πιστέψτε με φαίνεται πως αυτός ο δρόμος απαιτεί πολλά πράγματα, όμως ο Ιησούς μας λέει θα λάβετε πολύ περισσότερα. Εγώ σήμερα στην ντουλάπα μου έχω δύο ενδύματα, ενώ πριν είχα αμέτρητα, όμως σήμερα αισθάνομαι ευτυχισμένη διότι αυτό το ένδυμα είναι δικό μου. Δεν φοβάμαι  πια να βλέπουν οι άλλοι ότι είμαι φτωχή, να έχω ανάγκη από τους άλλους,  και ήταν αυτό που έκανα   σε όλη τη ζωή μου. Ευχαριστώ τον Κύριο που με έβαλε σε πορεία της Κοινότητας, της Μητέρας  Elvira, διότι εκείνη πίστευε σε μένα, σε τόσες σαν και μένα και εκείνη μας διδάσκει ότι ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ.

Τώρα πια δεν αισθάνομαι μόνη, είναι κοντά μου ο Ιησούς που με αγαπά.  Δεν σημαίνει ότι φορώντας το μοναχικό ένδυμα  εξαφανίστηκαν όλες οι δυσκολίες, οι στεναχώριες, οι ανησυχίες πάντοτε υπάρχουν, όμως η διαφορά συνίσταται στο ότι τώρα πια δεν είμαι μόνη. Υπάρχει κάποιος στον οποίο μπορώ να τα πω όλα, κάθε μέρα και Εκείνος είναι κοντά μου στις δυσκολίες.

Καταλαβαίνω πως το δώρο της πίστης είναι το πιο μεγάλο που έλαβα και θα λάβω στη ζωή μου, διότι με την πίστη μπορώ να αντιμετωπίσω κάθε δυσκολία και χάρη στο Χριστό από «κάτι» έγινα «κάποια». Σ’ ευχαριστώ Κύριε!

+Ν