ΤΟ ΡΑΨΙΜΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ήταν η προγραμματισμένη συνάντηση των μελλονύμφων για την προετοιμασία της δημιουργίας της βασικής ανθρώπινης κοινωνίας που είναι η οικογένεια.
Μεταξύ αυτών ήταν και η Θέκλα, μια ικανότατη μοδίστρα, που χάρη στην εργασία της μου πρόσφερε μια σκέψη: Αρχίσαμε αμέσως τη συζήτηση για τη βελόνα, την κλωστή που ράβουν, μπαλώνουν, διορθώνουν κάθε σχίσιμο. 

Καθένας που ετοιμάζεται να ζήσει χριστιανικά το Γάμο καλείται να είναι ένας ράφτης. 
Πόσες φορές μέσα στην οικογένεια πρέπει κανείς να ράβει και πάλι να ράβει; σχεδόν συνεχώς.
Η βελόνα είναι ο πόνος που διαπερνά την κλωστή και την οδηγεί στο σημείο που έχει δημιουργηθεί στο ύφασμα για να διορθώσει το σχισμένο σημείο του υφάσματος. Η κλωστή είναι η αγάπη που δεν μπορεί να περάσει παρά μόνο από την οπή του πόνου.
Βελόνα και κλωστή συνυπάρχουν σε κάθε Είναι μάταιο το πέρασμα της βελόνας χωρίς την κλωστή, όπως είναι μάταιος ο πόνος χωρίς την αγάπη. Είναι αδύνατο η κλωστή να περάσει χωρίς τη βελόνα, όπως και η αγάπη δεν έχει δύναμη χωρίς τον πόνο.
Μόνο μέσα από την πονεμένη βελόνα δίνεται η δυνατότητα να περάσει και να ξαναπεράσει στην πληγή του υφάσματος και έτσι να το ράψει, να το διορθώσει και να το γιατρέψει.