Ο Σεβασμιότατος π. Νικόλαος, Τοποτηρητής Αρχιεπίσκοπος Νάξου – Τήνου, κατά την Αρχιερατική Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία που τελέσθηκε το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας του Ροδαρίου στην Ξινάρα Τήνου, κήρυξε τον Λόγο και είπε:
Αδελφοί μου και αδελφές μου, Χριστός Ανέστη,
Αυτή είναι η νύχτα που ο Χριστός νίκησε το θάνατο! Πριν από λίγο αναγγείλαμε την Ανάσταση του με τη φωνή μας, τώρα είναι ο καιρός να την αναγγείλουμε και με τη ζωή μας.
Αυτό το βράδυ, με τα πλούσια λειτουργικά σύμβολα, μας εισήγαγε από το σκοτάδι στο φως.
Ο Ναός έμεινε σκοτεινός και στη συνέχεια έλαμψε από το φως της Πασχαλινής λαμπάδας που συμβολίζει τον Αναστημένο Χριστό.
Αυτή τη μοναδική βραδιά δεν συναχτήκαμε εδώ για να διηγηθούμε γεγονότα που έγιναν το 33 μΧ, αλλά για να τελέσουμε την ανάμνηση των γεγονότων που ο Κύριος πραγματοποίησε και συνεχίζει να πραγματοποιεί καθημερινά μαζί μας.
Το σκοτάδι του θανάτου δεν έχει πια τη δύναμη να σβήσει το φως της ζωής.
Αυτό το Πάσχα, παρά τους δικαιολογημένους περιορισμούς με τους οποίους το τελούμε, δε σβήνει την ελπίδα μας. Αντιθέτως, αναζωπυρώνει τη βεβαιότητα ότι κανένας σταυρός, οποιουδήποτε μεγέθους, καμία βία από όπου και αν προέρχεται θα μπορέσει να σβήσει την αγάπη του Θεού για μας.
Πολλές φορές η ιστορία μας συχνά αμαυρώνεται από την έλλειψη αγάπης και αδελφοσύνης, διότι δεν αφήνουμε τον Κύριο να την κατευθύνει, αλλά την εμπιστευόμαστε σε συγχρόνους δειλούς Πιλάτους που περιορίζονται στο να πλένουν τα χέρια τους.
Ενώ αναγνωρίζουν την αθωότητα καταδικάζουν τον αθώο. Υπερασπίζονται τη ζωή και ταυτόχρονα αποφασίζουν το θάνατο. Υπερασπίζονται την ειρήνη και εμπορεύονται τα πιο σύγχρονα και μαζικής καταστροφής όπλα.
Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, αυτή τη βραδιά, δεν συναχθήκαμε για να σκεφτούμε πώς να ξεπεράσουμε το θάνατο, αλλά να μελετήσουμε πώς θα αναγγείλουμε τον Χριστό που με την Ανάστασή Του νίκησε το θάνατο, τον καταπάτησε με το δικό του θάνατο, διότι: «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας».
Το Πάσχα του Χριστού είναι η νίκη πάνω σε κάθε μορφή θανάτου και υπάρχουν δυστυχώς πολλές μορφές θανάτου, άλλες που στερούνε τη ζωή και άλλες που την κάνουν αβίωτη.
Ατενίζοντας σήμερα τον Ιησού Αναστημένο, πλημμυρίζουμε από πνευματική χαρά, διότι η Ανάστασή Του μας βεβαιώνει ότι ο θάνατος δεν είναι η τελευταία στιγμή της ύπαρξης μας, αλλά είναι η στιγμή της συνάντησης μας με το Θεό, που είναι ο Ων, ο Υπάρχων, η Ζωή.
Ναι είναι αλήθεια, εμείς δεν θα μείνουμε μόνο τρεις μέρες στο μνήμα, αλλά θα έλθει η στιγμή και της δικής μας ανάστασης. Αν αυτό δεν το πιστεύουμε, τότε όλα όσα τελούμε και όσα πανηγυρίζουμε είναι μάταια και ανώφελα και αυτό πρέπει σοβαρά να το σκεφτούμε.
Οι γυναίκες πήγαν στο μνήμα για να μυρώσουν το σώμα του Ιησού, αλλά με μια ελπίδα που σχεδόν είχε χαθεί. Δεν είχαν καταλάβει ότι ο Θεός δεν χρειάζεται να μυρωθεί.
Οι μυροφόρες αναζητούν το δάσκαλο μεταξύ των νεκρών γι’ αυτό και δεν τον βρίσκουν. Ο τάφος είναι ανοιχτός και άδειος. Ψάχνουν για το νεκρό σώμα του Ιησού. Ξεχνούν ότι ο Θεός δεν μπορεί να βρίσκεται σε τάφο. «Πηγαίνετε, τους λέει ο άγγελος, να πείτε στους μαθητές του και στον Πέτρο, ότι πηγαίνει πριν από σας στην Γαλιλαία. Εκεί θα τον δείτε, όπως σας το είπε». Τότε καταλαβαίνουν τι έχει συμβεί. Τότε φεύγουν από το μνήμα του θανάτου για πάνε εκεί που τους περιμένει η ζωή, ο Αναστημένος Χριστός.
Αυτή η συνάντηση στη Γαλιλαία δηλώνει ένα νέο ξεκίνημα και αυτό αρχίζει από εκεί που ξεκίνησε ο Ιησούς τη δημόσια ζωή του, εκεί που κάλεσε τους πρώτους μαθητές του, τη Γαλιλαία. Εκεί τώρα αρχίζει η νέα εν Χριστώ. Αλλάζει ο τρόπος της σκέψης, της δράσης, της αποστολής των μαθητών του Ιησού, όλων μας. Αλλάζει ο τρόπος με τον οποίο κοιτάζουμε τη γη, τα πόδια πρέπει να πατάνε στη γη αλλά τα μάτια μας να είναι στραμμένα προς τον ουρανό, απ’ όπου έρχεται η σωτηρία μας.
Κανείς από εμάς δεν είναι ικανός να αφαιρέσει την πέτρα από το μνήμα του Χριστού: ούτε οι μαθητές, ούτε οι μυροφόρες, ούτε εμείς οι κληρικοί, ούτε εσείς οι λαϊκοί. Μόνο ο Άγγελος του Κυρίου ανατρέπει τον μεγάλο λίθο που σφράγιζε το μνήμα και, σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή, κάθεται πάνω του, δηλώνοντας ότι ο λίθος του μνήματος του Ιησού και οι λίθοι των δικών μας μνημάτων υποτάσσονται μόνο τη δύναμη του Θεού.
Αλλά οφείλουμε να προσέχουμε διότι και σήμερα, όπως τότε, πολλοί φύλακες, κατά τη διάρκεια της ιστορίας, έχουν τοποθετηθεί μπροστά στον τάφο του Ιησού, ώστε η αλήθεια της Ανάστασης να μην αποκαλύπτεται και να μη αναγγέλλεται.
Όμως όπως τότε έτσι και σήμερα: υπάρχουν φρουροί στο μνήμα του Ιησού, μεταμφιεσμένοι σε φιλόσοφους, επιστήμονες, διανοούμενους, μηδενιστές, που όμως τους παίρνει ο ύπνος του εγωισμού και δεν μπορούν να αρνηθούν τα αποδεικτικά στοιχεία που συνοδεύουν την ανθρώπινη ιστορία.
Εμείς δεν πιστεύουμε σε μαρτυρίες φρουρών που κοιμούνται, δε στηριζόμαστε σε ανθρώπους που δέχονται μόνο όσα μπορούν να δοκιμαστούν στο εργαστήριο, αλλά προτιμούμε τη μαρτυρία των αυτόπτων μαρτύρων των γεγονότων που όπως αναφέρει ο Απόστολος της αγάπης Ιωάννης: «Εμείς τον έχουμε ακούσει και τον έχουμε δει με τα ίδια μας τα μάτια. Μάλιστα τον είδαμε από κοντά και τα χέρια μας τον ψηλάφισαν» (1Ιω. 1,1).
Αυτό αδελφοί μου και αδελφές μου, μας αρκεί. Καλό Πάσχα.
