Αδελφοί μου και αδελφές μου,
Η Εκκλησία στην πορεία της πάνω στη γη έχει λάβει από τον Ιησού δύο εντολές. Η πρώτη είναι να τεμαχίζει τον άρτο για τρέφεται και να ενισχύεται στην αποστολή της, και η δεύτερη εντολή είναι να τεμαχίζεται η ίδια, όπως ο Χριστός και μαζί με το Χριστό για τη σωτηρία του κόσμου.
Να τεμαχίζεται ιδιαίτερα προς χάριν των αδυνάτων, των φτωχών, των ανήμπορων, των προσφύγων και μεταναστών, εκείνων που οι ίδιοι οι άνθρωποι πετούν στο περιθώριο της ζωής και της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτούς που ο ίδιος ο Χριστός πλησίασε, αγκάλιασε, φρόντισε, και ταύτισε με τον εαυτόν του.
Για μας τους Χριστιανούς δεν αρκεί να πλησιάζουμε στην Αγία Κοινωνία, οφείλουμε να δημιουργούμε και την κοινωνία αγάπης μεταξύ όλων των ανθρώπων, γιατί «ο Θεός αγάπη εστί».
Η τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας δεν μας προσφέρει μόνο τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε μία στενή σχέση μαζί με τον Χριστό, αλλά μας δεσμεύει να δημιουργήσουμε και μία κοινωνία μεταξύ μας, που μας καθιστά Εκκλησία, μας καθιστά Σώμα Χριστού για να καθιστούμε παρόντα τον Χριστό μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία. Αυτό εξ άλλου θα συμβολίσει και η λιτάνευση του Χριστού, κάτω από τον καθαγιασμένο Άρτο στους δρόμους των πόλεων και των χωριών μας.
Η Ευχαριστία δεν είναι προσωπική υπόθεση, αλλά κοινωνική, είναι υπόθεση της Εκκλησίας. Η Ευχαριστία δεν μπορεί να συνυπάρχει με τον ατομικισμό ή χειρότερα τον εγωισμό. Η Ευχαριστία απαιτεί συμμετοχή, αγάπη, μοιρασιά, φιλανθρωπία, τέλεια κοινωνία. Δεν μπορούμε να λαβαίνουμε το σώμα και το αίμα του Χριστού και να αποφεύγουμε τους αδελφούς. Για μας τους Χριστιανούς, αδελφοί μας δεν είναι μόνο οι εξ αίματος ή εξ αγχιστείας συγγενείς μας, οι ομοεθνείς μας ή ομόδοξοί μας. Αδελφός μας και αδελφή μας είναι ο κάθε άνθρωπος και πολύ περισσότερο ο κάθε Χριστιανός. Γι’ αυτό και ψευδόμαστε και αυταπατόμαστε, όταν λέμε πως αγαπούμε το Θεό που δεν βλέπουμε, ενώ δεν αγαπούμε τους ανθρώπους που βλέπουμε.
Δεν φθάνει και δεν σώζει η λατρεία μας όταν γίνεται μόνο με τα χείλη μας. Πρέπει να συμμετέχει και η καρδιά μας που ξέρει ν’ αγαπά, γιατί είναι πλασμένη κατ’ εικόνα του Θεού που είναι Αγάπη.
Αδελφοί μου και αδελφές μου: εσείς οι μόνιμοι κάτοικοι των νησιών μας, αλλά και εσείς που ήλθατε να περάστε λίγες μέρες ξεκούρασης στα πανέμορφα αυτά νησιά μας, γνωρίζετε πως σ’ αυτά τα νησί από αιώνες συμβιώνουμε αρμονικά και συνεργαζόμαστε αδελφικά, Χριστιανοί που ανήκουμε σε δύο διαφορετικά χριστιανικά δόγματα της Μίας όμως Πίστεως του Χριστού.
Διατηρούμε με σεβασμό, αλλά χωρίς φανατισμό, τις διαφορετικές μας λειτουργικές παραδόσεις. Χρησιμοποιούμε ο κάθε ένας το δικό του πλούσιο τυπικό για την τέλεση της Θείας Λατρείας. Εκδηλώνουμε την κοινή μας πίστη στο Χριστό με διαφορετικούς, αλλά και συμπληρωματικούς τρόπους, και μαζί υπηρετούμε τον άνθρωπο με έργα αγάπης. Οι δύο αδελφές Εκκλησίες Καθολική και Ορθόδοξη, τον ίδιο άρτο τεμαχίζουν, το ίδιο ποτήριο ευλογούν αλλά δυστυχώς όχι ακόμη από κοινού.
Όμως προσευχόμαστε και εργαζόμαστε για τον ερχομό αυτής της ευλογημένης ημέρας. Και καθημερινά συνειδητοποιούμε πως αν όχι μόνο εργαζόμαστε αλλά και συνεργαζόμαστε, τότε θα επισπεύσομε την εκπλήρωση της επιθυμίας του Χριστού «ίνα πάντες εν ώσι».
Αυτό ευχόμαστε και γι’ αυτό προσευχόμαστε. Αμήν.
