5Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ, Κύκλος Γ
Την περασμένη Κυριακή με την παραβολή του άσωτου υιού η Εκκλησία μάς μίλησε για την άπειρη αγάπη του Θεού και για τη χαρά που γίνεται στον ουρανό για έναν αμαρτωλό ο οποίος μετανοεί και επιστρέφει στο Θεό.
Κι εμείς, αδελφοί μου και αδελφές μου πολλές φορές στη ζωή μας συμπεριφερόμαστε σαν τον άσωτο υιό και με την αμαρτία μας απομακρυνόμαστε από το Θεό. Άλλες πάλι φορές μοιάζουμε με το μεγάλο αδελφό και δεν θέλουμε να συμμετάσχουμε στη χαρά των αδελφών μας που πήραν το δρόμο της επιστροφής προς το Θεό με τη μετάνοια και τη μεταστροφή και επέστρεψαν στον οίκο του Πατέρα.
Με το περιστατικό που ακούσαμε από τον ευαγγελιστή Ιωάννη, η αγάπη και η ευσπλαχνία του Θεού γίνεται πράξη. Ο Ιησούς προσφέρει τη συγνώμη του σε μία αμαρτωλή γυναίκα, και της προτείνει να συνεχίσει τη ζωή της «χωρίς να αμαρτάνει πια».
Παρατηρήσαμε ότι οι Φαρισαίοι και οι Γραμματείς απαιτούν την αυστηρή τήρηση του νόμου. Μια γυναίκα που διαπράττει μοιχεία δεν αξίζει τη συγχώρηση. Ο Νόμος είναι αυστηρός και σαφής. Σύμφωνα με το Νόμο αυτό που διέπραξε είναι βαρύ: πρόδωσε την οικογένειά της, το σύζυγός της και τα παιδιά της. Γι’ αυτό το κακό που διέπραξε πρέπει να φύγει από αυτή τη ζωή. Και μάλιστα με βάναυσο τρόπο. Ο Νόμος ορίζει ως τιμωρία το λιθοβολισμό.
Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι για το μόνο που ενδιαφέρονται είναι η έστω και τυπική τήρηση του νόμου. Ταυτόχρονα όμως θέλουν να πειράξουν τον Ιησού, να τον βάλουν σε δύσκολη θέση. Ο Ιησούς όμως δεν πέφτει στην παγίδα τους. Η αγάπη είναι πάνω από την τυπική τήρηση του νόμου. Τους απαντά λοιπόν με δύο τρόπους: γράφοντας και λέγοντας. Κάτι γράφει με το δάκτυλο πάνω στο χώμα. Ο ευαγγελιστής δεν μας λέει τι έγραψε. Θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε ακούγοντας τα λόγια που τους είπε στη συνέχεια ο Ιησούς: “όποιος από σας είναι αναμάρτητος ας της ρίξει την πρώτη πέτρα”. Στο απρόσμενο αυτό άκουσμα, γίνονται έστω και για λίγο ειλικρινείς, συνειδητοποιούν την προσωπική τους κατάσταση και ένας – ένας φεύγει, αρχίζοντας από τους πιο ηλικιωμένους. Τελικά φεύγουν όλοι! Αναγνωρίζουν ότι όλοι είναι αμαρτωλοί! Όμως μακριά από τον Ιησού δεν υπάρχει συγχώρεση, υπάρχει μοναξιά, τύψεις της συνείδησης. Οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι παρέμειναν στην αμαρτία τους έτοιμοι πάντα να καταδικάσουν την επόμενη ή τον επόμενο με τον ίδιο τρόπο, αν παραβεί τον ίδιο νόμο.
Αδελφοί μου και αδελφές μου σήμερα παρευρεθήκαμε σε μία ειλικρινή εξομολόγηση μίας αμαρτωλής γυναίκας. Μια εξομολόγηση που ολοκληρώθηκε με την συγνώμη και την άφεση. Διαπιστώσανε όμως και μία άλλη που παρέμεινε μόνο στο πρώτο μέρος μόνο στην αναγνώριση της προσωπικής αμαρτίας των Γραμματέων και Φαρισαίων οι οποίοι ούτε συγνώμη ζήτησαν ούτε και άφεση έλαβαν. Απλώς δεχόμενοι την αμαρτολόγητά τους έφυγαν μακριά από την ευσπλαχνία και χωρίς τη συγχώρηση. Διαπιστώσαμε την πρώτη φάση μιας εξομολόγησης αλλά δυστυχώς στην περίπτωση των Γραμματέων και Φαρισαίων δεν υπήρξε η ουσιαστική συνέχεια. Έλειψε το κυριότερο, η προσωπική επικοινωνία με την ευσπλαχνία του Θεού.
Ο Ιησούς μένει μόνος με την γυναίκα. Δεν θέλει να την καταδικάσει. Εξ άλλου, ο ίδιος είπε ότι δεν ήλθε στον κόσμο για να τον καταδικάσει, αλλά να τον σώσει. Δεν ήλθε να σώσει δικαίους αλλά αμαρτωλούς. “Κανένας δεν σε καταδίκασε;” τη ρωτά. «Κανένας Κύριε», του απαντά. Τότε ο Ιησούς φανερώνει τη Θεότητά του, της δίνει την άφεση λέγοντάς της: “Ούτε εγώ σε καταδικάζω!”
Είναι τα πιο όμορφα λόγια που βγαίνουν από την καρδιά του Θεού γι’ αυτή τη γυναίκα αλλά και για κάθε καθένα μας και κάθε μια σας που αναγνωρίζει την αμαρτία του και ζητά την ευσπλαχνία του Θεού. Αυτή η αμαρτωλή γυναίκα ενώ καταδικάζεται από το νόμο, αθωώνεται από το νομοθέτη. Ενώ τιμωρείται από τους ανθρώπους, συγχωρείται από το Θεό.
Το κακό όμως, η αμαρτία πρέπει να φύγει από τον κόσμο, να νικηθεί από το καλό. Γι’ αυτό ο Ιησούς της ζητά κάτι σημαντικό: “Πήγαινε και μην αμαρτάνεις πια”.
Αδελφοί μου και αδελφές μου, παρακολουθήσαμε την τέλεση του Μυστηρίου της εξομολόγησης το οποίο Σιέρα τέλεσε ο ίδιος ο Χριστός.
Είναι το ίδιο Μυστήριο στο οποίο ετοιμαζόμαστε να λάβουμε μέρος τις ημέρες αυτές που μας φέρνουν στον Πάσχα, δηλαδή στην πηγή της συγχώρεσης και της χάρης του Θεού.
Τη θέση του Ιησού θα πάρουν οι απεσταλμένοι του, στους οποίους είπε: «σε όσους συγχωρήσετε τις αμαρτίες θα τους συγχωρηθούν, σε όσους τις κρατήσετε ασυγχώρητες, θα παραμείνουν ασυγχώρητες».
Ας αφήσουμε λοιπόν να πέσουν από τα χέρια μας οι πέτρες που κρατούμε και συχνά ρίχνουμε μόνο στις άλλες και στους άλλους και όχι στους εαυτούς μας. Ας πάρουμε στα χέρια μας τις δικές μας αμαρτίες, για να τις εναποθέσουμε με συντριμμένη την καρδιά μας στην φιλεύσπλαχνη καρδιά του Θεού. Όλα τα άλλα θα φροντίσει ο Ίδιος, γι’ αυτό με την άπειρη πατρική Του θα μας βεβαιώσει θα πει στον καθένα μας και στην κάθε μια σας: Ούτε εγώ σε καταδικάζω – πήγαινε και μη αμαρτάνεις πια! Αμήν.
