9η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΣ, Κύκλος Γ
Μελετώντας αυτή την ευαγγελική περικοπή μπορούμε να κάνουμε μερικές σκέψεις για την αρετή της αλληλεγγύης.
Η αλληλεγγύη περνά μέσα από το να ξέρεις να ακούς και να ξέρεις να βλέπεις τα βάσανα των άλλων. Μόνο έτσι η συμπόνια μπορεί να αποκτήσει χώρο στις καρδιές μας και να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες πράξεις αλληλεγγύης και αγάπης.
Η καλή φήμη που είχε ο εκατόνταρχος, Ρωμαίος και ειδωλολάτρης, στους πρεσβυτέρους της Καπερναούμ μας μαρτυρεί ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν σε θέση να «δημιουργήσει σχέσεις αδελφοσύνης και εκτίμησης πέραν από τη διαφορά εθνικότητας και θρησκείας. Είχε δημιουργηθεί ανάμεσά τους μια κατάσταση φιλική ανοίγματος, που ξεπερνά την «ανεκτικότητα».
Συχνά παρατηρώ στο Ναό της Φανερωμένης πιστούς που έρχονται να ζητήσουν μία χάρη από την Παναγία ή να την ευχαριστήσουν για μια χάρη που έλαβαν, ή για ένα θαύμα που τους έγινε.
Ποιος όμως είναι άξιος να του γίνει ένα θαύμα; Η απάντηση είναι: Όλοι και κανένας. Κανένας, διότι κανένας δεν μπορεί να καυχηθεί ότι μπορεί να αναγκάσει το Θεό κάνει το θαύμα. Λέω το Θεό και όχι την Παναγία διότι πρέπει να ξέρουμε ότι οι Άγιοι δεν κάνουν θαύματα, αλλά είναι ο ίδιος ο Θεός που κάνει τα θαύματα μέσω των ικεσιών των Αγίων.
Όμως και σε όλους μπορεί να γίνει θαύμα, διότι το Θεό τον συγκι-νούν τα ανθρώπινα δάκρυά μας και ιδιαίτερα η χριστιανική πίστη μας. Για τον πιστό, δεν είναι θέμα απαίτησης να τους γίνει ένα θαύμα, αλλά πίστης και εμπιστοσύνης στην αγάπη του Θεού που μας δίνει το Άγιο Πνεύμα μέσω του Ιησού Χριστού.
Είμαστε στην Καπερναούμ. Ο Ιησούς κάλεσε πρόσφατα τους δώδεκα, κήρυξε τους μακαρισμούς στους μαθητές του και ε μας και μας παρέδωσε το πρόγραμμα της ζωής του: να αγαπούμε και τους εχθρούς μας, να είμαστε ελεήμονες, να μη κρίνουμε, και να γνωρίζουμε ότι θα είμαστε μακάριοι όταν μας καταδιώκουν και λένε ψέματα εναντίον εξ αιτίας του ονόματός του. Ο Ιησούς ακούει και βλέπει.
Σήμερα ακούσαμε για ένα θαύμα που έγινε με βάση μιας ικεσίας των απεσταλμένων του εκατόνταρχου, ο οποίος ζητά ένα θαύμα, όχι για τον εαυτόν του, ούτε για κάποιο παιδί του αλλά για ένα δούλο του. Ο Ιησούς άκουσε εκείνους που μετέφεραν το αίτημα του εκατόνταρχου.
Ο Ιησούς ακούει τον πόνο και επεμβαίνει, κάνει ένα θαύμα από απόσταση. Άκουσε τους απεσταλμένους του εκατόνταρχου και προχώρησε στη θεραπεία.
Σ’ αυτή την περικοπή του Ευαγγελίου ακολουθεί η ανάσταση του γιου της χήρας του Ναΐν: εδώ ο ίδιος ο Ιησούς δεν ακούει αλλά βλέπει τον πόνο και τα δάκρυα της χήρας και επεμβαίνει ανασταίνοντας τον γιό της.
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή γίναμε μάρτυρες μιας συλλογικής ικεσίας: ο εκατόνταρχος στέλνει μερικούς πρεσβυτέρους Εβραίους και μετά μερικούς φίλους ως εκφραστές του προς τον Ιησού. Τον χαρακτηρίζουν ως καλό άνθρωπο, που αγαπά τους ανθρώπους, που συμπεριφέρεται ως φίλος. Αυτός ο ειδωλολάτρης μπόρεσε να δημιουργήσει σχέσεις αδελφοσύνης, σχέσεις φιλικές. Τώρα οι φίλοι του παρεμβαίνουν για λογαριασμό του, αναλαμβάνουν τον πόνο του. Σε άλλο επεισόδιο βρίσκουμε κάτι παρόμοιο: οι άνδρες που κατεβάζουν τον παράλυτο από τη στέγη ενός σπιτιού μπροστά στον Ιησού για να τον θεραπεύσει. Με τη δική τους πίστη ζητούν ένα θαύμα για τον συνάνθρωπό τους.(πρβλ. Λκ 5: 18-26 και παρ.).
Αδελφοί μου και αδελφές μου δεν είμαστε μόνοι στον κόσμο. Και γι’ αυτό μπορούμε να ζήσουμε την αμοιβαία βοήθεια. Αυτή η βοήθεια και η φροντίδα του ενός προς τον άλλο είναι το θεμέλιο της χριστιανικής κοινότητας, της ενορίας, της Εκκλησίας.
«Να προσεύχεστε ο ένας για τον άλλο μας συμβουλεύει ο απόστολος Ιάκωβος (πρβλ. Ιακ. 5,16), και ο Λουκάς παρουσιάζει επανειλημμένα την κοινή προσευχή ως ιδανικό (πρβλ. Πράξ. 1:14, 12,5). Η προσευχή είναι η απόδειξη της φιλικής διάθεσης της καρδιάς που μας ωθεί να μεσολαβούμε για όσους έχουν ανάγκη, που μας ωθεί να δούμε τον πόνο των αδελφών μας στην ανθρωπότητα είναι δώρο του Πνεύματος και ταυτόχρονα καρπός αγάπης.
Με το πνεύμα του σημερινού λόγου του Κυρίου που ακούσαμε σας ζητώ να προσευχηθούμε σ’ αυτήν την Κυριακάτικη σύναξή μας να ζητήσουμε από τον Κύριο όλοι μαζί και με πίστη να κάνει το θαύμα του και να συνετίσει αυτόν που αποφάσισε τον πόλεμο, να αναπαύσει κοντά του όλα τα αθώα θύματα, να είναι τα τελευταία και να μη σκοτώνονται οι στρατιώτες που στέλνονται στον πόλεμο, διότι είναι γνωστό πως άλλοι αποφασίσουν τον πόλεμο και άλλοι πολεμούν και είναι βέβαιο πως αν πολεμούσαν οι ίδιοι στον πόλεμο εκείνοι που τον αποφασίσουν ποτέ δε θα είχαμε πόλεμο. Αμήν.
