4η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ Γ
Η πορεία της περιόδου της Παρουσίας αυτή την Κυριακή φθάνει στο αποκορύφωμά της: ο Λόγος του Θεού μας αναγγέλλει Αυτόν που κάθε χρόνο η περίοδος της Παρουσίας μας καλεί να περιμένουμε στη ζωή μας και το κάνει περιγράφοντας τον τρόπο που εισήλθε ο Μεσσίας στην ιστορία σαν παιδί που γεννήθηκε από τη Μαρία και εκείνη το υποδέχτηκε μαζί με τον Ιωσήφ, που ήταν και οι δύο ένα ταπεινό ζευγάρι από τη Ναζαρέτ.
Οι πρώτοι Χριστιανοί συλλογίστηκαν αυτό το μυστήριο, δηλαδή τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός αποφάσισε να μπει στην ιστορία: διαπίστωσαν ένα τρόπο που εξέπληξε τους πάντες, επειδή διάλεξε έναν δρόμο άκρας ταπεινότητας και απλότητας που η ανάγνωση της Γραφής να ακούσομε τι είχαν προβλέψει οι προφήτες.
Ο προφήτης Μιχαίας στο πρώτο ανάγνωσμα επαινεί το χωριό Βηθλεέμ, το σπίτι του βασιλιά Δαβίδ, στον οποίο ο Θεός είχε υποσχεθεί ένα ατελείωτο βασίλειο. Από εκείνο το χωριό θα έρθει ο κληρονόμος του Δαβίδ. Θα έρθει όπως έρχεται κάθε άνθρωπος σε αυτή τη γη που γεννιέται από μία γυναίκα.
Ο Ψαλμός 79 ζητά από τον Θεό να έρθει και να επισκεφτεί τον αμπελώνα του, τον λαό του. και το κάνει συνοδεύοντας τον «υιό του ανθρώπου» τον οποίο καθιστά ισχυρό και τον στέλνει να πραγματοποιήσει τη διαθήκη Του με τον λαό του.
Οι μαθητές του Ιησού αναγνωρίζουν την εκπλήρωση αυτών των υποσχέσεων στην ιστορία του Ιησού από τη Ναζαρέτ, με τον οποίο έζησαν οι απόστολοι και οι οποίοι, μετά το θάνατο και την ανάστασή του, ανήγγειλαν ως Μεσσίας του Θεού. Ήταν τυχεροί, διότι η μητέρα του Ιησού, Μαρία από τη Ναζαρέτ, ήταν παρούσα στη χριστιανική κοινότητα από τις πρώτες μέρες της ίδρυσής της. Έτσι μπόρεσαν να ακούσουν και να μάθουν από την ίδια αρκετά ακόμη για την παιδική ηλικία του Ιησού και να διαπιστώσουν τη μεγάλη πίστη της μητέρας του Μεσσία. Μερικά από αυτά βρίσκονται στα πρώρα κεφάλαια του Ευαγγελίου του Λουκά, από τα οποία η σημερινή λειτουργία μας παρουσιάζει ένα σύντομο απόσπασμα.
Μας παρουσιάζει τη Μαρία από τη Ναζαρέτ που αμέσως μετά τον ευαγγελισμό της πήγε βιαστικά να επισκεφτεί την ηλικιωμένη συγγενή της, την Ελισάβετ, για την εγκυμοσύνη της οποίας της είχε μιλήσει ο άγγελος. Πηγαίνει άραγε να ελέγξει αν αυτό που άκουσε από τον άγγελο είναι αλήθεια (για την ξαδέρφη της καθώς και για τον εαυτό της;). Όχι βέβαια, διότι η Μαρία από την αρχή τέθηκε πλήρως στη διάθεση του σχεδίου του Θεού, και αυτό σημαίνει ότι πίστευε ήδη στα λόγια του, και δεν χρειαζόταν αποδείξεις.
Τον λόγο αυτής της επίσκεψης μπορούμε να τον καταλάβουμε από τις προθέσεις του ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος κατασκευάζει περίτεχνα τη σκηνή της συνάντησης μεταξύ δύο εγκύων γυναικών, πρώτα της Ελισάβετ που απευθύνεται στη Μαρία (είναι το μέρος της σημερινής λειτουργίας), μετά της Μαρίας που δοξάζει τον Κύριο (με το άσμα του μεγαλύνει). Η σκηνή του Ευαγγελισμού τελείωσε με τη διαθεσιμότητα της Μαρίας. Τώρα η Ελισάβετ, καθοδηγούμενη από το Άγιο Πνεύμα, αναγνωρίζει ότι, χάρη σε αυτή τη διαθεσιμότητα, ο Θεός έχει αρχίσει να εφαρμόζει το σχέδιό του: η Μαρία φέρει τον Υιό του Υψίστου στα σπλάχνα της και γι’ αυτόν τον λόγο η Ελισάβετ τη χαιρετά ως «μητέρα του Κυρίου».
Ο Θεός εκπλήρωσε τις υποσχέσεις των προφητών και χάρη στην πίστη μιας νεαρής γυναίκας, η οποία στην πορεία της Παρουσίας περισσότερο από κάθε άλλη βιβλική φιγούρα μας δείχνει τον τρόπο να υποδεχτούμε τον Ιησού: αυτόν της πίστης. Καθ’ όλη τη διάρκεια του λειτουργικού έτους υπάρχουν πολλές γιορτές αφιερωμένες στην Παναγία, αλλά η τέταρτη Κυριακή της Παρουσίας είναι κατά κάποιο τρόπο η ημέρα κατά την οποία μπορούμε να μελετήσουμε την πίστη αυτής της γυναίκας, χάρη στην οποία ο Υιός του Θεού ενσαρκώθηκε.
Η περικοπή από την επιστολή προς τους Εβραίους που ακούσαμε στο δεύτερο ανάγνωσμα μιλά για την προσφορά που έκανε ο Ιησούς όταν εισήλθε στον κόσμο, για την υπακοή του στο θέλημα του Πατέρα που θεσπίζει μια νέα και οριστική θυσία. Αν ο Ιησούς έζησε τη ζωή του ως συνολική προσφορά προς τον Πατέρα (την οποία η Ευχαριστία κάθε Κυριακής κάνει παρούσα), είναι σίγουρα επειδή ανακάλυψε την κλήση του στη φιλική σχέση με τον Θεό, αλλά δεν μπορούμε να αμφιβάλλουμε ότι αυτή η πορεία έχει προετοιμαστεί ανθρώπινα από τον τρόπο ζωής της Παναγίας, τον οποίο ο Ιησούς ανέπνευσε από την πρώτη μέρα της γέννησής του: ένα τρόπο διαθεσιμότητας στον Θεό στο όνομα της πίστης της σε αυτόν.
Ας ζητήσουμε λοιπόν από την Παναγία να είναι σύντροφος και παράδειγμα στην προετοιμασία μας που συνεχίζουμε για να υποδεχτούμε τον Ιησού και να μπορέσουμε να ζήσουμε όλη τη ζωή μας με υπακοή στο θέλημα του Θεού. ΑΜΗΝ
