ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΒΑΠΤΙΣΕΩΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Σήμερα γιορτάζουμε τη Βάπτιση του Κυρίου. Αυτή η γιορτή κλείνει την περίοδο των Χριστουγέννων και μας εισάγει στην κοινή περιόδου του έτους. Η Θεία Λειτουργία μας προσφέρει ένα νέο τρόπο να ζήσουμε την καθημερινότητά μας.
Στην περίοδο των Χριστουγέννων δυστυχώς ζήσαμε και ένα αυξανόμενο αριθμό κρουσμάτων της γνωστής πανδημίας, γεγονός που μας ανησύχησε.
Η επιστροφή στο σχολείο, στη δουλειά και στις συνήθεις ασχολίες μας κάνει ακόμα πιο φοβισμένους και μας αυξάνει τις αμφιβολίες. Ωστόσο, εμείς οι Χριστιανοί καλούμαστε να βλέπουμε με διαφορετική ματιά στην πραγματικότητα, να την κοιτάζουμε γεμάτη ελπίδα.
Έχοντας επίγνωση των δυσκολιών της παρούσας στιγμής, θέλουμε να αντλήσουμε δύναμη από τον Λόγο του Θεού αυτή την Κυριακή για να ζήσουμε την νέα λειτουργική περίοδο που αρχίζει σήμερα ως αισιόδοξοι μαθητές του Χριστού. Ξεκινώντας από τον Λόγο του Θεού που μας απευθύνει σήμερα ο Κύριος, θέλουμε να διαλέξουμε τρία στοιχεία.
Το πρώτο στοιχείο είναι η έρημος. Στο πρώτο ανάγνωσμα που ακούσαμε από τον Ησαΐα, ο προφήτης κάνει μία αναγγελία η οποία θα πραγματοποιηθεί στο πρόσωπο Ιωάννη τον Βαπτιστή: «στην έρημο ετοιμάστε τον δρόμο για τον Κύριο». Είναι μια λέξη που μας συνόδευσε και στην περίοδο της Παρουσίας και ο Κύριος, για άλλη μια φορά, μας την προσφέρει στο τέλος αυτής της περιόδου των Χριστουγέννων. Είναι μια λέξη φωτεινή μέσα σε ένα πολύπλοκο πλαίσιο. Αυτό χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή. Η πολυπλοκότητα της παρούσας στιγμής που φωτίζεται όμως από την ελπίδα: «ο δρόμος ανοίγει, το φως φτάνει σε εμάς». Η πολυπλοκότητα, που χαρακτηρίζει τη ζωή και τις μέρες μας, συχνά την ερμηνεύουμε ως εμπόδιο. Στην πραγματικότητα είναι ακριβώς αυτή η πολυπλοκότητα, που μας οδηγεί στο Θεό. Η έρημος αντιπροσωπεύει τη μοναξιά μας, τους φόβους μας, τη θλίψη μας, τον πόνο μας, τις αμφιβολίες μας. Σε αυτή την έρημο ο Κύριος μας καλεί να ανοίξουμε ένα μονοπάτι. Τα Χριστούγεννα τόνισαν ότι μας περιμένει μια συνάντηση, αυτή με τον Θεό μας, που έγινε αδελφός μας. Η έρημός μας τώρα κατοικήθηκε και από τον Θεό και δεν είμαστε πια μόνοι.
Το δεύτερο ανάγνωσμα μας υπενθύμισε ότι μέσα σ’ αυτή τη δύσκολη κατάσταση: «φάνηκε η χάρη του Θεού». Ο Θεός αποκαλύφθηκε σε μας και μας έδωσε τη δωρεά της χάρης του.
Στο ιερό ευαγγέλιο ακούσαμε ότι όλοι αναρωτιόντουσαν μήπως ο Ιωάννης είναι ο αναμενόμενος Χριστός. Πολύ συχνά η εμπειρία μας για τον Θεό ξεκινά από μια αμφιβολία, μια ερώτηση, μια διαίσθηση. Συχνά έχουμε αυταπάτες και δημιουργούμε εμείς ένα δικό μας Θεό, τον οποίο και περικλείουμε μέσα στις δικές περιορισμένες συνθήκες και δημιουργούμε δικές μας θεωρίες και λατρείες. Ο Θεός όμως είναι πολύ πιο πέρααπό όλα αυτά. Υπερβαίνει κατά πολύ τα ερωτήματά μας και τα αισθήματα μας.
Στη ζωή μας συχνά νομίζουμε ότι είμαστε μόνοι και ξεχνούμε ότι ο Θεός είναι μαζί μας. Πόσο ωραία θα είναι να σταματάμε κάθε τόσο τις δραστηριότητες μας και να αναζητούμε το Χριστό στη ζωή μας.
Η γέννηση του Χριστού μας απέδειξε ότι ο Ιησούς αναζητά τα απλά και τις φτωχές φάτνες του κόσμου που είναι οι άστατες καρδιές μας.
Οι βοσκοί και οι σοφοί συνάντησαν τον Θεό σε εκείνο το παιδί που βρισκόταν στη φάτνη, όχι στο θρόνο ενός μεγάλου παλατιού. Είναι ο τρόπος που μας αποκαλύπτεται ο Θεός. Ας μην κουραζόμαστε να κάνουμε ερωτήσεις και μη σταματούμε στις δυσκολίες. Ο Θεός είναι κοντά μας ακόμη και όταν μας φαίνεται μακριά. Είναι παρών σε μας ακόμη και με την φαινομενική απουσία του.
Ο Λουκάς μας παρουσιάζει το τρίτο στοιχείο με εξαιρετικό τρόπο: «ο ουρανός άνοιξε και το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε επάνω του». Αφηγούμενος το βάπτισμα του Ιησού, ο Ευαγγελιστής αναφέρει αυτή την υπέροχη λεπτομέρεια. Ο ουρανός ανοίγει και το Άγιο Πνεύμα κατεβαίνει.
Αυτή είναι η ομορφιά της σημερινής Κυριακής. Το άνοιγμα του ουρανού που γίνεται και για μας: ο ουρανός ανοίγει πάνω από τις ερήμους και τις νύχτες της ζωής μας. Είναι ο ίδιος ο Θεός που έρχεται σε μας για να μη ζούμε στη δική μας μοναξιά. Κι εμάς μας τους ίδιους μας αποκαλεί υιούς αγαπητούς και κόρες αγαπητές. Με το άνοιγμα του ουρανού, ο ορίζοντας της ζωής μας διευρύνεται.
Γεννηθήκαμε για κάτι πολύ μεγάλο. Αυτό είναι το μήνυμα αγάπης που μας φέρνει το βάπτισμα του Κυρίου και το βάπτισμά μας. Στις ερήμους μας και στα σκοτάδια της ζωής μας μη ξεχνούμε να κοιτάμε ψηλά απ’ όπου κατεβαίνει ο Θεός για να μας συνοδεύει μέσα στην κοιλάδα των δακρύων μέχρι ότου μας δεχθεί για πάντα στην πατρική του αγκαλιά.