4Η Κυριακή του Πάσχα Γ’. Για τις ιερατικές και μοναχικές κλήσεις, Βρυσί.
Εαρινή Σύνοδο Ιεραρχίας.
Σήμερα προσευχόμαστε για τις ιερατικές και μοναχικές κλήσεις. Ο Λόγος του Θεού στο Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει την εικόνα του Καλού Ποιμένα, όμως στο δεύτερο Ανάγνωσμα από την Αποκάλυψη του Ιωάννη μας παρουσιάζεται η εικόνα του Αρνιού του σφαγμένου που ποιμαίνει και οδηγεί τα πρόβατά του στις πηγές των νερών της ζωής. Ο συνδυασμός είναι μία παράξενη εικόνα: ο ποιμένας είναι και αρνί. Σφαγμένο και ζωντανό. Σήμερα προσευχόμαστε για ποιμένες σύμφωνα με το πρότυπο του ποιμένα – αρνιού.
Διάβασα ένα άρθρο που σχολιάζει την κατάστασή μας ως Εκκλησία στην Ελλάδα ως μία κατάσταση συντήρησης που κρύβει τον κίνδυνο της διάλυσης. Αν η Εκκλησία δεν πάει μπροστά, κινδυνεύει να καταστραφεί, να αφανιστεί. Πολλές φορές απορρίπτουμε αυτήν την κινδυνολογία σκεπτόμενοι ότι ο Θεός δεν θα αφήσει την Εκκλησία του να αφανιστεί. Είμαστε σίγουροι όμως γι’ αυτό; Ο Ιησούς είχε πει στους Ιουδαίους ότι ο Θεός μπορεί και από τις πέτρες να κάνει παιδιά του Αβραάμ. Εμείς πώς μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι ο Θεός δεν θα αφήσει την Εκκλησία του να διαλυθεί;
Ιερείς δεν έχουμε, μοναχούς δεν έχουμε. Οι οικογένειες έχουν γίνει πολύ ασταθείς, τα παιδιά απομακρύνονται από την Εκκλησία, τα ιδανικά των νέων και η ηθική των μεγαλύτερων δεν είναι πλέον χριστιανικά. Πώς μπορούμε να λέμε ότι ο Θεός δεν αφήνει την Εκκλησία του να διαλυθεί; Όλα δείχνουν ότι διαλυόμαστε.
Γιατί διαλυόμαστε;
Η απάντηση βρίσκεται στο Ευαγγέλιο: «Τα δικά μου πρόβατα ακούνε τη φωνή μου κι εγώ τα γνωρίζω και με ακολουθούν. Κι εγώ τους δίνω την αιώνια ζωή και ποτέ δε θα χαθούν και κανείς δε θα τα αρπάξει από το χέρι μου».
Η Εκκλησία είναι όσοι ακούν τη φωνή του Ιησού και τον ακολουθούν. Αυτοί οδηγούνται από τον Ιησού, τον καλό Ποιμένα. Όσοι επιλέγουν να ακολουθήσουν άλλο δρόμο και να ακούσουν άλλες φωνές, μπορεί να ονομάζουν τους εαυτούς τους χριστιανούς και εκκλησία αλλά δεν είναι. Ξεγελούν τον εαυτό του. Όποιος δεν ακούει τη φωνή του Ιησού δεν είναι «δικό του πρόβατο». Πώς θα τους σώσει ο Θεός αν επιλέγουν να μην τον ακούν και να μην τον ακολουθούν; Μήπως κι εμείς είμαστε σε αυτή την ομάδα; Θεωρούμε τον εαυτό μας Εκκλησία αλλά δεν ακολουθούμε τον Αμνό Ποιμένα;
Δεν είναι λοιπόν ο Θεός που αφήνει την Εκκλησία του να διαλυθεί ή να αφανιστεί, αλλά όσοι διαλέγουν να μην τον ακολουθήσουν αφανίζονται. Μπορεί να είναι άτομα ή ολόκληρες κοινότητες, αλλά είναι από δική τους επιλογή. Γιατί όμως κάνουν αυτή την επιλογή; Γιατί επιλέγουν να μην ακούνε τον καλό ποιμένα; Ή μήπως δεν φτάνει σε αυτούς η φωνή του καλού ποιμένα;
Ο Ιησούς μας καλεί να ακούσουμε τη φωνή του για να μην χαθούμε, για να μην κινδυνεύσουμε.
Προσευχόμαστε να καλέσει ιερείς, μοναχούς, οικογενειάρχες, νέους που να ακούσουν τη φωνή του και να κάνουν τη φωνή του να ακουστεί ώστε να τον ακολουθήσουν όλο και περισσότεροι. Να γίνουν φως για τους άλλους. Χρειαζόμαστε ιερείς να κηρύξουν το ευαγγέλιο, γονείς για να μελετούν το Ευαγγέλιο με τα παιδιά τους, μοναχούς για να διδάξουν το ευαγγέλιο στους νέους.
Χρειαζόμαστε πολλά στόματα για να ακουστεί η φωνή του καλού ποιμένα. Και όλοι χρειάζεται να έχουμε τα αυτιά μας ανοικτά για να ακούμε τη φωνή εκείνου που θέλει να μας οδηγήσει στη ζωή και στη χαρά.
