Μεγάλη Παρασκευή, 22/4/22, Ξινάρα
Σήμερα ανοίγονται μπροστά μας δύο δρόμοι. Αλλά προσέξτε: δεν είναι δύο δρόμοι για να διαλέξουμε είτε τον ένα είτε τον άλλο. Είναι δύο δρόμοι για να διαλέξουμε τον ένα. Ο ένας δρόμος οδηγεί στον θάνατο ενώ ο άλλος δρόμος οδηγεί στη ζωή. Ο ένας δρόμος είναι εκείνος της αμαρτίας και του κακού. Ο άλλος δρόμος είναι εκείνος της καλοσύνης.
Είναι εύκολο να τους διακρίνουμε; Όχι πάντα. Αυτή είναι η ευφυία του διαβόλου. Μας μπερδεύει και παρουσιάζει το κακό ως καλό. Αυτό το ξέρουμε από την πρώτη στιγμή της ύπαρξής μας. Ο διάβολος προσπαθεί να μας ξεγελάσει για να ακολουθήσουμε τον δρόμο του κακού, το δρόμο της αμαρτίας που μας κάνει να περιπλανιόμαστε. Αυτό μας εξασθενεί, μας κουράζει, μας απομονώνει κι ας φωνάζουν πολλοί το ίδιο πράγμα. Και στο τέλος πεθαίνουμε έχοντας σκορπίσει γύρω μας πόνο και καταστροφή.
Ο δρόμος του Θεού είναι ο δύσκολος δρόμος, είναι ο δρόμος που μας καλεί να πεθάνουμε για να ζήσουμε, να σηκώσουμε το σταυρό μας, να τον ακολουθήσουμε με εμπιστοσύνη για να μας οδηγήσει στη ζωή.
Στο δρόμο του κακού έχουμε την υποκρισία και το ψέμα. Οι ιουδαίοι είχαν ήδη καταδικάσει τον Ιησού χωρίς να υπάρχει αιτία. Ήθελαν να τον σκοτώσουν αλλά δεν ήθελαν να μολυνθούν στο πραιτώριο για να προσφέρουν καθαρή λατρεία στο Θεό. Μήπως αρέσει στο Θεό να σκοτώνουμε ο ένας τον άλλο;
Ο Θεός προτείνει την αλήθεια. Ο δρόμος της ζωής έχει την αλήθεια και το έλεος. Δεν καταδικάζει. Δεν τιμωρεί. Ο Θεός δεν τιμωρεί κανέναν. Δεν σκοτώνει κανέναν.
Ο δρόμος του κακού έχει τον εκβιασμό. Δεν είσαι φίλος του Καίσαρα αν δεν τον καταδικάσεις. Πόσες σχέσεις μας βασίζονται στον εκβιασμό και όχι στην αγάπη; Ενώ ο δρόμος του Θεού είναι η ελευθερία.
Ο δρόμος του κακού έχει απιστία και βλασφημία. Οι άνθρωποι του Θεού φώναζαν: δεν έχουμε βασιλιά παρά τον Καίσαρα, ενώ όλη η Αγία Γραφή διακηρύττει ότι μόνος βασιλιάς του Ισραήλ είναι ο Κύριος. Η κακία τυφλώνει τους ανθρώπους. Δεν ξέρουν τι κάνουν. Δεν ξέρουν τι λένε. Απαρνούμαστε το Θεό και το θέλημά του ενώ νομίζουμε ότι τον υπηρετούμε.
Ο δρόμος του Θεού έχει την πιστότητα: Το ποτήρι που μου έδωσε ο Πατέρας να μην το πιώ; Εγώ γι’ αυτό γεννήθηκα και γι’ αυτό ήρθα στον κόσμο, για να δώσω μαρτυρία για την αλήθεια.
Το κακό φαίνεται ότι έχει τη δύναμη, αλλά είναι το καλό που είναι πιο δυνατό. Είναι η αλήθεια, η ελευθερία, η πιστότητα που δείχνουν τη γενναιότητα του ανθρώπου, την ακεραιότητά του και την αξιοπρέπειά του, που δείχνουν ποιος είναι ο σωστός δρόμος που οδηγεί στη ζωή. Η βία, το ψέμα, η βλασφημία δεν κάνουν καλό σε κανένα. Δεν δείχνουν δύναμη. Δείχνουν αδυναμία.
Πολλές φορές αναρωτιόμαστε γιατί ο Θεός επιτρέπει κάποιο κακό: την πανδημία, τον πόλεμο, τον καρκίνο, το θάνατο. Δεν τα επιτρέπει ο Θεός. Αυτά δεν είναι τιμωρίες από το Θεό. Αυτά είναι δικές μας επιλογές. Είναι οι δρόμοι που διάλεξε ο άνθρωπος. Και ο Θεός το ανέχεται. Το ανέχεται και το συγχωρεί. Αν επέλεγε να το πατάξει, να το σταματήσει, η ανθρωπότητα θα είχε σταματήσει να υπάρχει. Όμως ο Θεός επέλεξε να μας δίνει ευκαιρίες για να αλλάξουμε εμείς δρόμο, να επιλέξουμε το καλό, να επιλέξουμε τη ζωή.
Η επιλογή του δεν ήταν χωρίς κόστος. Ο Υιός του πήρε πάνω του τις αμαρτίες μας, τις κακίες μας, τις ασθένειές μας, ακόμη και τον πόνο που προκαλεί η κακία μας. Αυτή ήταν η παντοδυναμία του Θεού μέσα στο πληρωμένο και χτυπημένο και καταματωμένο σώμα του Ιησού Χριστού πάνω στο σταυρό. Πήρε πάνω του όλη την αμαρτία και την κακία όλων των ανθρώπων. Δέχτηκε να καταστραφεί εκείνος για να μην καταστρέψει εμάς. Χάρη σε αυτή την ταπείνωσή του εμείς σωθήκαμε. Ο δρόμος του κακού χαράκτηκε με ένα τέλος.
Όπως γράφει ο Απόστολος Πέτρος: ο Χριστός έπαθε για χάρη σας, αφήνοντάς σας ένα παράδειγμα για να ακολουθήσετε τα ίχνη του. … Αυτός σήκωσε πάνω του τις αμαρτίες μας, στο σώμα του, πάνω στο ξύλο, ώστε νεκροί ως προς τις αμαρτίες, να ζήσουμε για τη δικαιοσύνη. (Α’Πετρ 2, 21-24)
Τώρα ξέρουμε ποιον δρόμο να διαλέξουμε: το δρόμο της καλοσύνης, της δικαιοσύνης, το δρόμο του Ιησού Χριστού, το δρόμο της ζωής. Δεν μπορούμε να δικαιολογούμε το κακό, ούτε να το ανεχόμαστε. Πρέπει να πεθάνουμε ως προς το κακό, και να διανύσουμε το δρόμο του Ιησού Χριστού για να φτάσουμε στη ζωή μαζί με τον Ιησού Χριστό. Ας δοξάζουμε και ας ευγνωμονούμε τον Κύριο που υπέστη τον σταυρικό θάνατο για μας και για τη σωτηρία μας για να μας οδηγήσει στη ζωή και να μας ελευθερώσει από τη δύναμη του κακού και του θανάτου.
