19η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ, ΚΥΚΛΟΣ Γ
Ο Λόγος του Κυρίου επανέρχεται σε δύο θέματα που αναφέρθηκαν και την περασμένη Κυριακή, δηλαδή την προσκόλληση στα υλικά αγαθά της γης και την αναζήτηση των ουρανίων αγαθών.
Και στις δύο περιπτώσεις ο Ιησούς είναι πολύ σαφής και ξεκάθαρος. Απευθύνεται στους μαθητές του και τους αποκαλεί μικρό ποίμνιο: «Μη φοβάσαι, μικρό μου ποίμνιο, διότι σε σας ευαρεστήθηκε ο Πατέρας σας να δώσει τη βασιλεία του».
Δεν χρειάζεται να φοβάται κανείς αλλά να κάνει ριζοσπαστικές και θαρραλέες επιλογές για το υπαρξιακό, ανθρώπινο, πνευματικό και θρησκευτικό μέλλον του.
Σήμερα το ποίμνιο του Χριστού είναι η Εκκλησία του και είναι πράγματι συμβολικά αλλά πραγματικά μικρό. Η εκκοσμίκευση και η πανδημία του κορωνοϊού έχουν κτυπήσει θανάσιμα την ποσότητα των πιστών. Ευτυχώς αυτή η μικρή ποσότητα χαρακτηρίζεται από μία αισθητά βελτιωμένη ποιότητα.
Είναι γνωστό ότι όπου βρίσκεται ο θησαυρός μας, εκεί είναι και η καρδιά μας, η φροντίδα μας, το ενδιαφέρον μας. Όμως το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή του ανθρώπου είναι η αγάπη για το Θεό μας και η αγάπη για τον αδελφό μας. Και τα δύο αυτά αγαθά μας στηρίζουν στο ταξίδι μας προς την αιωνιότητα.
Ο Κύριος συμβουλεύει τους μαθητές του όλων των εποχών λέγοντας: «Να είστε πάντοτε έτοιμοι, με δεμένο το ζωνάρι στη μέση σας και αναμμένα τα λυχνάρια». Σύμβολα αυτά τα δύο της αγάπης και της πίστης, που είναι οι δύο θεολογικές αρετές. Είναι οι αρετές που μας στηρίζουν στο ταξίδι της ελπίδας που έχει ως προορισμό την αιωνιότητα.
Ενώ ζούμε το προσωρινό πάνω στη γη, προοριζόμαστε για το αιώνιο στον ουρανό. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι και σε εγρήγορση αναμένοντας τον Κύριο που θα επιστρέψει. Δε γνωρίζουμε πότε θα γίνει η επιστροφή του. Το ότι θα επιστρέψει είναι σίγουρο, αλλά το πότε θα επιστρέψει για να μας καλέσει στη Βασιλεία του είναι άγνωστο. Το ουσιώδες είναι να μας βρει άγρυπνους με ζωντανή την πίστη μας και ενεργό την αγάπη μας. Η Βασιλεία του Θεού ανήκει στους φτωχούς, τους αγνούς, τους ειρηνοποιούς, τους ταπεινούς, τους γενναίους, τους διωκόμενους και σε όλους εκείνους που με ιδιαίτερο τρόπο έχουν βιώσει το ευαγγέλιο. Αυτοί είναι οι ευλογημένοι του Θεού Πατέρα. «Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήσετε την Βασιλεία η οποία ετοιμάστηκε για σας», μας είπε ο Κύριος κάποια άλλη στιγμή.
Είναι εκείνος που μας περιμένει και μάλιστα όχι με δεμένα χέρια. «Θα ανασκουμπωθεί, θα τους βάλει να καθίσουν στο τραπέζι και θα περάσει να τους υπηρετήσει. Και αν, έρθει τα μεσάνυκτα ή νωρίς την αυγή, και τους βρει έτοιμους, τότε αληθινά θα είναι μακάριοι!”
Είναι εντυπωσιακό, αδελφοί μου και αδελφές μου, το ότι ο ίδιος ο Θεός από αγάπη για τον άνθρωπο, κάνει τον εαυτό του υπηρέτη, όχι μόνο στο πρόσωπο του Χριστού πεθαίνοντας πάνω στο σταυρό, αλλά και καλωσορίζοντας μας στο ουράνιο συμπόσιο. Δε θα μας σερβίρει πιάτα θλίψης και στεναγμού, αλλά αγάπης, ελέους και ευσπλαχνίας με το καλύτερο την αιώνια ζωή.
Για να καταλάβουμε όλα αυτά ο ίδιος ο Ιησούς μας δίνει ένα απλό παράδειγμα μέσα από την επίγεια ζωή μας για να κατανοήσουμε κάπως την πραγματικότητα. Μας λέει: «Αν ο ιδιοκτήτης ήξερε την ώρα που θα ερχόταν ο κλέφτης, δεν θα άφηνε να του διαρρήξουν το σπίτι. Να είστε πάντοτε έτοιμοι διότι την ώρα που δε νομίζεται ο Υιός του ανθρώπου έρχεται.
Ο Ιησούς μιλάει στους μαθητές του και ο Πέτρος προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει, σαν να μην τους αφορούσε αυτός ο λόγος. Έχοντας την ψευδαίσθησή ότι ήταν ασφαλείς και προστατευμένοι από όλα αυτά. Στρέφεται λοιπόν προς τον Ιησού και τον ρωτά: «Κύριε, για μας λες αυτή την παραβολή ή και για όλους;». Ο Ιησούς αποφεύγει την άμεση απάντηση και απαντά με μία δική του ερώτηση: «Ποιος είναι λοιπόν ο έμπιστος και συνετός δούλος στον οποίο ο Κύριος θα τον αφήσει επιστάτη των υπηρετών του για να τους μοιράζει την αμοιβή τους στην κατάλληλη στιγμή. Μακάριος είναι εκείνος ο δούλος που όταν επιστρέψει ο Κύριος θα τον βρει να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο. Αλήθεια σας λέω θα τον καταστήσει υπεύθυνο σ’ όλα τα υπάρχοντά του. Αν όμως δεν είναι πιστός στα καθήκοντά του, θα έρθει ο κύριος σε ώρα που δεν τον περιμένει, θα τον τιμωρήσει αυστηρά».
Ο Ιησούς συμπληρώνει λέγοντας: «από όποιον έχουν δοθεί πολλά θα ζητηθούν πολλά, από εκείνους που τους εμπιστεύτηκαν περισσότερα θα απαιτηθούν πολύ περισσότερα».
Ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχει λάβει τίποτα; Κανείς! Άλλοι περισσότερο και άλλοι λιγότερο όλοι έχουμε λάβει από τον Θεό περισσότερα από όσα θα αξίζουμε.
«Σ’ ευχαριστούμε Κύριε για όλα όσα μας δίνεις καθημερινά και βοήθησέ μας είτε αυτά είναι λίγα είτε πολλά, να είμαστε πιστοί σ’ αυτά».
(+Ν)
