18η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ, ΚΥΚΛΟΣ Γ
«Ανόητο» χαρακτηρίζει ο Κύριος τον πλούσιο της παραβολής που ακούσαμε λίγο πριν. Τον πλούσιο εκείνο που η γη του έκανε τόσο πολλούς καρπούς, ώστε δεν είχε πού να τους αποθηκεύσει. Και σκέφτηκε: “θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα χτίσω μεγαλύτερες και θα πω: ψυχή μου, έχεις άφθονα αγαθά: ξεκουράσου, τρώγε, πίνε και διασκέδαζε”. Αλλά ο Θεός του είπε: «ανόητε, αυτή τη νύκτα ζητούν από σένα την ψυχή σου. Κι’ αυτά που ετοίμασες τίνος θα είναι;»
Ανόητος χαρακτηρίζεται από τον Ιησού εκείνος που θησαυρίζει για τον εαυτό του και δεν πλουτίζει κατά Θεό”.
Με αυτή τη φράση κλείνει ο Χριστός την παραβολή, θέλοντας να δείξει την αντίθεση που υπάρχει μεταξύ της μέριμνας για τα υλικά αγαθά και της φροντίδας για τα πνευματικά αγαθά. Δεν καταδικάζει τον άνθρωπο της παραβολής επειδή ήταν πλούσιος, ούτε επειδή του παράγει άφθονους καρπούς η γη. Τον κατακρίνει όμως για τον εγωκεντρισμό του, που αφ’ ενός μεν θεώρησε ότι τα αγαθά που απέκτησε προορίζονται αποκλειστικά για τη δική του απόλαυση και αφ’ ετέρου επειδή πίστεψε ότι θα ζει αιώνια και θα τα απολαμβάνει.
Τον χαρακτηρίζει ο Χριστός άφρονα, δηλαδή ανόητο, όχι για την προνοητικότητα του, αλλά για την ασωτεία του. Θα μπορούσε ο πλούσιος της παραβολής να συγκεντρώσει τα αγαθά του στις αποθήκες που διέθετε και το περίσσευμα να το δώσει στους φτωχούς. Αυτός όμως όχι μόνο δεν σκέφτεται τον πλησίον του, αλλά με τη συμπεριφορά του δείχνει ότι ούτε το Θεό εμπιστεύεται, ή έστω τη γη την ίδια που παράγει τους καρπούς. Δεν σκέπτεται η γη δεν είναι η παντοτινή κατοικία του και «αυτή τη νύκτα ζητούν από σένα την ψυχή σου. Και όσα ετοίμασες τίνος θα είναι;»
Ο Ιησούς καταδικάζει τη συμπεριφορά του πλουσίου, επειδή είναι αποτέλεσμα του εγωκεντρισμού και απιστίας κατά του Θεού.
Χαίρεται ο πλούσιος με τη γη και τα αγαθά της που του προσφέρει, θεωρεί ότι αυτά του ανήκουν και ότι μπορεί μόνος του να ρυθμίζει τη ζωή του. Ξεχνά πως ό,τι και αν έχουμε, είναι δώρο του Θεού, ακόμη και τα υλικά αγαθά. Ξεχνά, πως όσο και αν προσπαθήσουμε, πάντα υπάρχουν γεγονότα και καταστάσεις στη ζωή μας που ούτε να προβλέψουμε μπορούμε, ούτε να ελέγξουμε ούτε και να αποτρέψουμε. Και έτσι αποδεικνύεται η δική μας αδυναμία και του Θεού η παντοδυναμία.
Γι αυτό και ο Χριστός, στην επί του Όρους ομιλία Του, μας παροτρύνει να μη μεριμνάμε ούτε για τροφές, ούτε για ενδύματα, ούτε για επίγειους θησαυρούς που αρπάζονται από τους κλέφτες και καταστρέφονται από τη φθορά του χρόνου. Μας συμβουλεύει να μην είμαστε ολιγόπιστοι αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη στο Θεό, που φροντίζει και προσφέρει τροφή στα πουλιά, στολίζει με λαμπρά χρώματα τα λουλούδια και εξασφαλίζει κάθε απαραίτητο αγαθό στον άνθρωπο που σ’ Εκείνον εμπιστεύεται,
Μας ζητά να θησαυρίζουμε με ουράνιους θησαυρούς, που ούτε σαπίζουν, ούτε καταναλώνονται, ούτε αρπάζονται από τους κλέφτες. Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι: «εκεί είναι ο θησαυρό μας είναι και η καρδιά μας».
Δυστυχώς, η καρδιά των ανθρώπων ανέκαθεν κινείται και προσκολλάται σε αυτά που βλέπει, στις μέριμνες αυτού του κόσμου και στα υλικά αγαθά. Η καταναλωτική κοινωνία μέσα στην οποία ζούμε δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά επιβεβαιώνει αυτό το γεγονός. Οι άνθρωποι διακατεχόμαστε από μια σπουδή να αποκτήσουμε όσο περισσότερα μπορούμε, προκειμένου να κάνουμε τη ζωή μας πιο άνετη. Αλλά τελικά ενώ αναζητούμε την ευτυχία μας βρίσκουμε τη δυστυχία μας που δημιουργεί η πλεονεξία μας. Αδιαφορούμε για τον πλησίον μας, για τα προβλήματά του, για τις ανάγκες του. Και τελικά, σαν τον άφρονα της παραβολής, παγιδευόμαστε στον εγωισμό μας.
Ο Κύριος δεν μας είπε να μη φροντίζουμε για την οικογένειά μας, για το μέλλον των παιδιών μας, για την εξασφάλιση των απαραίτητων αυτής της ζωής. Αλλά μας τονίζει και μας παροτρύνει να κάνουμε σωστές επιλογές. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να κοιτάζει και τη γη που ο Δημιουργός έθεσε στη διάθεση του, αλλά προπάντων να κοιτάζει και ψιλά, εκεί που βρίσκεται ο προορισμός του. Αν δυσκολευόμαστε να δούμε ποια είναι η σωστή επιλογή, τότε ας ακούσομε τον Κύριο που συχνά μας επαναλαμβάνει: «ζητείτε πρώτα την βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνη Του, και όλα τα άλλα θα σας δοθούν». Αμήν.
Σεβασμιότατος Νικόλαος