6η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ, ΚΥΚΛΟΣ Γ
Τα Ευαγγέλια που διαβάζουμε στην τελευταία περίοδο του Πάσχα έχουν μια γεύση αποχαιρετισμού: ο Ιησούς γνωρίζει ότι η φυσική του παρουσία στον κόσμο πλησιάζει στο τέλος της, και έτσι αφήνει μια σειρά από συμβουλές στους μαθητές του που ακούγονται σαν διαθήκη. Στην πραγματικότητα, από χρονολογική πλευρά, οι ομιλίες που κάνει ο Ιησούς τοποθετούνται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη στο πλαίσιο του Μυστικού Δείπνου, άρα αφορούν τις τελευταίες στιγμές της επίγειας ζωής του Ιησού, εκείνες που προηγούνται αμέσως του πάθους του: πρέπει όμως να διαβάζονται, κάτω το φως της Ανάστασης και με προοπτική την επιστροφή του Ιησού στον οίκο του Πατέρα του που θα γιορτάσουμε την Πέμπτη με την εορτή της Αναλήψεως.
Μπορεί, λοιπόν, ο σημερινός ευαγγελικός λόγος να θεωρηθεί ως μια πνευματική διαθήκη. Μια διαθήκη πολύ δεσμευτική και γεμάτη συνέπειες για τους μαθητές του Κυρίου όλων των εποχών.
Την περασμένη Κυριακή, μας ζήτησε να ζήσουμε το δώρο της Αγάπης με έναν «νέο» τρόπο, δηλαδή ως υπηρεσία. Σήμερα, μας δίνει ένα άλλο δώρο που δεν είναι λιγότερο απαιτητικό και είναι τόσο επίκαιρο από ποτέ, αυτό είναι το δώρο της ειρήνης. “Σας αφήνω την ειρήνη, σας δίνω την ειρήνη μου. Δε σας την δίνω όπως τη δίνει ο κόσμος”.
Σίγουρα αυτή τη στιγμή έρχεται στο μυαλό μας η ερώτηση: «Εμείς τι κάνουμε για να διατηρήσουμε αυτό το δώρο του Χριστού που λέγεται ειρήνη;». Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι είναι το πρώτο δώρο που έκανε ο Αναστημένου Χριστός στους μαθητές του την ίδια ημέρα της αναστάσεώς του όταν εμφανίστηκε κεκλεισμένων των θυρών, όχι μόνο του υπερώου, που βρισκόντουσαν οι μαθητές του αλλά και των θυρών των ίδιων των φοβισμένων καρδιών τους. Τι κάνουμε για να αναγγείλουμε και εμείς την ειρήνη που δόθηκε σε όλους τους ανθρώπους της καλής θέλησης ήδη από την πρώτη τη στιγμή της γέννησής του στη Βηθλεέμ; Όταν οι άγγελοι ανάγγειλα τη επί γης ειρήνη στους ανθρώπους της ευδοκίας του Θεού.
Αν σκεφτούμε την κατάσταση που υπάρχει γύρω μας θα διαπιστώσουμε ότι υπάρχουν σήμερα περισσότερες από 60 συγκρούσεις σε όλο τον κόσμο, και όχι μόνο στην Ουκρανία. Αν διαβάσουμε την ιστορία της χριστιανικής μας εποχής, θα διαπιστώσουμε ότι στα 2022 χρόνια η ιστορία καταγράφει μόνο 35 χρόνια χωρίς ένοπλη σύγκρουση. Ο πρώτος και δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος του περασμένου αιώνα είχε περισσότερα από 80 εκατομμύρια θύματα. Να ευχόμαστε να μην υπάρξει και τρίτος, διότι τότε τα πράγματα θα είναι τραγικά.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι το δώρο της ειρήνης που μας άφησε ο Κύριος δεν το προσέχουμε. Ίσως παραμένει κλειστό σε κάποιο συρτάρι και βγαίνει μόνο όταν διαπιστώνουμε ότι η αναζήτηση της ειρήνης γίνεται μια αναγκαιότητα που συνδέεται με τα συμφέροντά μας και όχι με το κοινό καλό.
Ο Ιησούς μας άφησε την ειρήνη του άνευ όρων. Μας την έδωσε χωρίς να θέσει όρους, χωρίς να θεσπίσει τυπικούς κανόνες με τους οποίους πρέπει να την αναζητούμε, και αυτό διότι είναι ένα αναγκαίο και πολύτιμο αγαθό που έχουμε ανάγκη κάθε στιγμή: Δυστυχώς εμείς αναζητούμε την ειρήνη και την επικαλούμαστε μόνο όταν οι συγκρούσεις πλησιάζουν στον τόπο που ζούμε. Όταν οι συνέπειες των συγκρούσεων αγγίζουν τα συμφέροντά μας και τα πορτοφόλια μας, όταν οι άνθρωποι που αναγκάζονται να φύγουν από τις εμπόλεμες χώρες τους, έρχονται να μας ζητήσουν βοήθεια και υποστήριξη, χτυπώντας τις πόρτες μας για φιλοξενία. Όταν οι συγκρούσεις που συμβαίνουν σε ορισμένες χώρες, μας εμποδίζουν να πάμε διακοπές σε κάποια παραδεισένια μέρη. Διαφορετικά όταν οι πόλεμοι συμβαίνουν μακριά από μας, σχεδόν αδιαφορούμε.
Οι διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των ατόμων ή των κρατών, της πολιτείας ή της Εκκλησίας λύνονται μόνο με το διάλογο και την καλή θέληση. Με τη συνεχή δέσμευση να νικήσουμε το κακό με το καλό και όχι με περισσότερο κακό. Όπως έκαναν και οι απόστολοι στο επεισόδιο που ακούσαμε στο πρώτο ανάγνωσμα. Όταν μερικοί ήθελαν να επιβάλουν τους βαρείς και καταπιεστικούς κανόνες του Μωσαϊκού Νόμου και σ’ εκείνους που ασπάζονταν το χριστιανισμό μετά το νέο ευαγγελισμό του Παύλου και του Βαρνάβα ο οποίος ήταν βασισμένος σε μία βασική εντολή, την εντολή που ο Κύριος μας παρέδωσε την περασμένη Κυριακή: δηλαδή την αμοιβαία αγάπη.
Πόσα έχουμε να μάθουμε από τους χριστιανούς εκείνης της εποχής! Μόνο ο ειλικρινής διάλογος, χωρίς προκαταλήψεις και ο αλληλοσεβασμός χωρίς επιφυλάξεις μπορούν να μας οδηγήσουν στο δρόμο της ειρήνης. Ναι, είναι ένας δρόμος μακρύς και κοπιαστικός, αλλά ασφαλής και μοναδικός διότι είναι ο ίδιος ο Χριστός, ο οποίος μας είπε: «Εγώ είμαι η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Αμήν.