4η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ, ΚΥΚΛΟΣ Α
Το σημερινό ευαγγέλιο αρχίζει ως εξής: «Όταν ο Ιησούς είδε τα πλήθη ανέβηκε στο όρος, κάθισε και οι μαθητές του ήρθαν κοντά του. Τότε εκείνος άρχισε να τους διδάσκει». Ο Ιησούς, λοιπόν, μιλά από ένα όρος: αυτό μας φέρνει στη μνήμη την εικόνα του όρους Σινά όπου ο Μωυσής ακούει τη φωνή του Θεού που του παραδίνει τις δέκα εντολές. Εδώ ο Ιησού μιλά με την εξουσία του ίδιου του Θεού, «ακούσατε εγώ σας λέω».
Οι μακαρισμοί που μας λέει ο Ιησούς είναι μία περίληψη όλου του Ευαγγελίου του. Είναι το πρόγραμμα της επίγειας ζωής του το οποίο και προτείνει να γίνει και της ζωής όλων των μαθητών του.
Η λέξη «μακάριος» αναφέρεται εννέα φορές. Είναι μια λέξη που εκφράζει μια ευχή, μία υπόσχεση, που ο Ιησούς την μετατρέπει σε μία ευλογία που αφορά το παρόν, την επίγεια ζωή, σ’ εκείνους που ζουν τις διάφορες καταστάσεις όπως ο Ιησούς προτείνει.
Μπροστά στο Θεό δεν υπάρχουν κοντινοί και μακρινοί. Όλοι οι άνθρωποι της γης είναι παιδιά του. Οι μακαρισμοί απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους.
Ο Ιησούς ξεκινάει αυτούς τους μακαρισμούς λέγοντας:
Μακάριοι οι πνευματικά πτωχοί: Ο μαθητής του Χριστού γίνεται φτωχός στο πνεύμα, όταν είναι απλός και ταπεινός και έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό. Γίνεται ακόμη και υλικά φτωχός, για να είναι απελευθερωμένος από τα υλικά αγαθά και ότι έχει να το διαθέτει και σε όσους δεν έχουν.
Μακάριοι όσοι πενθούν: Ο μαθητής του Χριστού κάνει δικά του τα προβλήματα του λαού του Θεού, της Εκκλησίας. Υποφέρει, πενθεί, όταν βλέπει την Εκκλησία διηρημένη, όταν διαπιστώνει ότι όσοι την αποτελούν δεν είναι άγιοι, όταν βλέπει ότι υπάρχουν εκείνοι που την εγκαταλείπουν.
Μακάριοι οι πράοι: ο μαθητής του Χριστού δεν προστρέχει στη βία, αλλά εργάζεται για την επικράτηση της αδελφοσύνης, της αγάπης μεταξύ όλων των ανθρώπων. Μιμείται τον Ιησού που είναι πράος και ταπεινός στην καρδιά.
Μακάριοι όσοι πεινούν και διψούν τη δικαιοσύνη: ο μαθητής του Χριστού γνωρίζει ότι δεν πρέπει απλώς να περιμένει να δημιουργηθεί από τους άλλους ένας δίκαιος κόσμος, αλλά προσπαθεί να βοηθήσει στην οικοδόμηση ενός δίκαιου κόσμου. Αυτή η οικοδόμηση γίνεται μαζί με το Θεό που τον κατέστησε συνεργάτη στη συνέχιση της δημιουργίας του.
Μακάριοι οι ελεήμονες: ο μαθητής του Χριστού που γνωρίζει ότι είναι αντικείμενο της αγάπης και της ευσπλαχνίας του Θεού, γίνεται εύσπλαχνος και ο ίδιος με τους συνανθρώπους του, ιδιαίτερα όσους έχουν ανάγκη τη βοήθειά του την πνευματική και την υλική.
Μακάριοι όσοι είναι καθαροί στην καρδιά: ο μαθητής του Χριστού είναι καθαρός όταν είναι απλός, όταν δίνεται χωρίς περιορισμούς, όταν δεν βλέπει παντού το κακό, αλλά όλες τις προσπάθειες που γίνονται για να επικρατήσει το καλό. Όταν αγαπά όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις και επιλογές.
Μακάριοι οι ειρηνοποιοί: ο μαθητής του Ιησού συμβάλλει με κάθε μέσο για την επικράτηση της ειρήνης και της αδελφοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Γνωρίζει ότι για να επικρατήσει η ειρήνη στον κόσμο πρέπει να ξεκινήσει από τη δική του καρδιά.
Μακάριοι όσοι καταδιώκονται για τη δικαιοσύνη: ο αληθινός μαθητής του Ιησού αντιμετωπίζει δυσκολίες στην αποστολή του και στην προσπάθειά του να μείνει πιστός μαθητής του. Κανένας όμως δεν αγαπά πιο πολύ από εκείνον που δίνει τη ζωή του γι’ αυτόν που αγαπά και ιδιαίτερα όταν αυτός είναι ο ίδιος ο Χριστός.
Μακάριοι θα είστε όταν θα σας βρίσουν και σας καταδιώξουν και πουν εναντίον σας κάθε κακό, λέγοντας ψέματα εξ αιτίας. Είναι ευλογία πραγματική να διώκεται κάποιος και να υβρίζεται επειδή είναι μαθητής του Χριστού.
Δυστυχώς η καρδιά του ανθρώπου συχνά αναζητά διαφορετικούς μακαρισμούς από αυτούς που προτείνει ο Ιησούς: Για τους ανθρώπους μακάριοι είναι οι πλούσιοι, οι φθασμένοι, οι τυχεροί, εκείνοι που δεν αναγκάζονται να ζητούν, όσοι πάντα καταφέρνουν να επιπλέουν, πατούν πάνω στα πτώματα των άλλων και προχωρούν.
Και εμείς θα είμαστε αληθινά μακάριοι αν προσπαθούμε να εκτελούμε αυτό που μας δίδαξε ο Χριστός με τη ζωή του και με το λόγο του που συνοψίζεται στους σημερινούς μακαρισμούς του που μας απεύθυνε. Αμήν.
(Σεβ. Νικόλαος)
