4η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ, ΚΥΚΛΟΣ Α
H τέταρτη αυτή και τελευταία Κυριακή της Παρουσίας μας παρουσιάζει την αναγγελία της γέννησης του Ιησού, προβάλλοντας τη ζωή ενός άλλου προσώπου στο οποίο ο Θεός ανέθεσε μία ιδιαίτερη αποστολή στο Μυστήριο της σωτηρίας. Αυτό το πρόσωπο είναι ο Ιωσήφ από τη γενιά του Δαβίδ που καταγόταν από τη Βηθλεέμ.
Σε όλους μας είναι γνωστός ο ευαγγελισμός της Μαρίας από τη Ναζαρέτ, όπως τον παρουσιάζει ο ευαγγελιστής Λουκάς. Σήμερα, ο ευαγγελιστής Ματθαίος παρουσιάζει ένα άλλο ευαγγελισμό και είναι αυτός που δέχτηκε ο αρραβωνιαστικός της Μαρίας, ο Ιωσήφ.
Γράφει ο ευαγγελιστής Ματθαίος: «Ένας Άγγελος σταλμένος από το Θεό εμφανίστηκε στον ύπνο του Ιωσήφ και του είπε: Ιωσήφ, υιέ του Δαβίδ, μην φοβηθείς να πάρεις στο σπίτι σου την Μαρία, τη σύζυγό σου, διότι αυτό που γεννήθηκε μέσα της είναι εκ Πνεύματος Αγίου».
Σ’ αυτά τα λόγια περιέχεται η αποστολή του Ιωσήφ στο μυστήριο της ενσάρκωσης του Θείου Λόγου.
Ο Θεός διάλεξε μέσα από τους αιώνες τα πρόσωπα που θα διαδραμάτιζαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην πραγματοποίηση αυτού του Μυστηρίου.
Στην περίοδο των τεσσάρων Κυριακών της Παρουσίας συναντήσαμε: την Μαριάμ από τη Ναζαρέτ, τον Ιωάννη το Πρόδρομο και σήμερα τον Ιωσήφ. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο Ιωσήφ εισέρχεται στην ιστορία της σωτηρίας όχι απ’ ευθείας και άμεσα, αλλά διαμέσου της γυναίκας του της Μαρίας.
Ο Ιωσήφ και η Μαρία γίνονται οι πρώτοι αποδέκτες αλλά και οι πρωταγωνιστές αυτού του Μυστηρίου. Αυτό έγινε από τον ίδιο το Θεό που τους επέλεξε αλλά και από τη Μαρία και τον Ιωσήφ από τους οποίους ζήτησε τη συγκατάθεσή τους με ένα ιδιαίτερο ευαγγελισμό.
Η πίστη του Ιωσήφ, όπως και της Μαρίας, είναι δυνατή, είναι ζωντανή, είναι παραδειγματική γι’ αυτό υπακούν αμέσως στο θέλημα του Θεού χωρίς δισταγμούς και όρους: Διαβάζουμε στην ευαγγελική περικοπή: «Ο Ιωσήφ έκανε όπως τον διέταξε ο άγγελος». Αυτά τα λόγια μοιάζουν πολύ με τα λόγια που είπε η Μαρία στον άγγελο στη στιγμή του ευαγγελισμού της. «Είμαι η δούλη του Κυρίου ας γίνει σ’ εμένα σύμφωνα με το λόγο σου». Ο τρόπος συμμετοχής στο μυστήριο της σωτηρίας είναι η πίστη: Αυτό που η Παναγία είπε και έκανε, αυτό που ο Ιωσήφ χωρίς να πει εκτέλεσε είναι αποτέλεσμα της πλήρους εγκατάλειψης και των δύο στο θέλημα του Θεού. Μόνο με την αληθινή και ώριμη πίστη μπορεί να απαντήσει ο άνθρωπος στην πρόσκληση που του απευθύνει ο Θεός να συνεργαστεί στο μυστήριο της λύτρωσης και σωτηρίας, είτε ως πρωταγωνιστής όπως στην περίπτωση του Αγίου Ιωσήφ και της Παναγίας είτε όπως στην περίπτωση τη δική μας ως απλοί συνεργάτες για τη δική μας σωτηρία αλλά και των άλλων.
Δεν πρέπει να λέμε «ναι» στον Κύριο μόνο όταν αυτό που μας ζητά εναρμονίζεται με τη δική μας λογική και θέληση. Διότι αυτό δε λέγεται πίστη αλλά πείραγμα του Θεού. Και δεν είναι σωστό να πειράζουμε και να δοκιμάζουμε το Θεό, αν μας αγαπά, διότι και το γεγονός ότι αναπνέουμε είναι μια απόδειξη της αγάπης Του. Αν αυτό το αμφιβάλουμε τότε απλά δεν πιστεύουμε.
Σήμερα ο λόγος του Κυρίου μας παρουσιάζει την αληθινή πίστη του Αγίου Ιωσήφ. Μας την παρουσιάζει για να προσπαθήσουμε να τη μιμηθούμε. Είναι μια πίστη ενός απλού και ταπεινού ανθρώπου. Η αξία του Αγίου Ιωσήφ δεν οφείλεται στη μόρφωσή του, στη σπουδαία θέση που κατείχε μέσα στην κοινωνία ή τα πλούτη του αλλά στην πίστη του.
Ας διερωτηθούμε λοιπόν κατά πόσον η πίστη μας είναι ειλικρινής! Μήπως είναι συναισθηματική και επιδερμική;
Ποια στάση τηρούμε όταν η πίστη μας δοκιμάζεται; Δεχόμαστε τις δοκιμασίες ως ευκαιρίες αύξησης και ανανέωσης της πίστης μας ή ταλαντευόμαστε, κουραζόμαστε και απογοητευόμαστε;
Αν θέλουμε κι εμείς να αποκτήσουμε μια πραγματική πίστη, ας μιμηθούμε τον Άγιο Ιωσήφ και ας κάνουμε ότι μας λέει ο σύγχρονος άγγελος που λέγεται Εκκλησία και να σηκωνόμαστε από τον ύπνο της αδιαφορίας ή της ολιγοπιστίας και να εκτελούμε αμέσως αυτό που μας παραγγέλλει στο όνομα του Θεού.
(+Ν)