Το Κήρυγμα Της Κυριακής

32η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ, ΚΥΚΛΟΣ Γ

Μετά την εορτή των αγίων Πάντων και τη μνήμη όλων των νεκρών, τα λειτουργικά κείμενα της Θείας Λειτουργίας αυτής της Κυριακής που είναι η τριακοστή δεύτερη της κοινής περιόδου του έτους, αναφέρονται στην μετά θάνατο ζωή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ερώτηση για την αι-ώνια ζωή είναι μία από τις ερωτήσεις που συχνά θέτουν οι άνθρωποι στον εαυτό τους και στους άλλους.

Εμείς οι χριστιανοί δε χρειάζεται να κάνουμε τέτοιου είδους ερωτήσεις, είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί. Στην καλύτερη περίπτωση σιωπούμε. Σιωπούμε για κάτι που δε βλέπουμε και δε γνωρίζουμε, αλλά πιστεύουμε.

Ένας μεγάλος φιλόσοφος έλεγε: «γι’ αυτό που δεν ξέρει κανείς είναι καλύτερα να σιωπά”.

Με άλλα λόγια: για την μετά θάνατο ζωή, για το πώς είναι και πως δεν είναι, είναι καλύτερα για μας να μη μιλούμε ή έστω να μιλούμε όσο το δυνατό λιγότερο. Εφόσον μάλιστα κανένας δεν έχει προσωπική εμπειρία.

Όταν μιλούμε για την αιώνια ζωή δε βασιζόμαστε σε προσωπική μας εμπειρία, αλλά στο λόγο του Θεού. Η Εκκλησία, βασισμένη σ’ αυτόν το λόγο, μας επαναλαμβάνει ότι: «η ζωή του ανθρώπου με το θάνατο μεταβάλλεται δεν αφαιρείται».

Η αλήθεια για την ανάσταση των νεκρών αναφέρεται για πρώτη φορά στο βιβλίο των Μακκαβαίων, δηλαδή το δεύτερο αιώνα προ Χριστού, από το οποίο και ακούσαμε το πρώτο σημερινό ανάγνωσμα.

Οι Σαδδουκαίοι, που ήταν ένα θρησκευτικό κίνημα διανοουμένων δεν πίστευαν στην ανάσταση των νεκρών σε αντίθεση με τους Φαρισαίους που δεν την αμφισβητούσαν.

Εμείς, μόνο βασισμένοι στο λόγο του Κυρίου μπορούμε, έστω και αμυδρά να δούμε τι κρύβεται πίσω από το μυστήριο της αιώνιας ζωής. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους: “Τώρα βλέπουμε σαν σε καθρέπτη, με τρόπο όχι σαφή, αλλά τότε θα τον δούμε πρόσωπο προς πρόσωπο” (Α΄ Κορινθίους. 13,12).

Η ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε αναφέρεται σε ένα διάλογο μεταξύ των Σαδδουκαίων και του Ιησού. Οι Σαδδουκαίοι προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τόσο τον Ιησού όσο και την πίστη στην ανάσταση των νεκρών και χρησιμοποιούν μάλιστα ένα γελοίο παράδειγμα που συνοδεύεται από γελοίες ερωτήσεις.

Όσον αφορά την ανάσταση των νεκρών ο λόγος του Κυρίου είναι σαφής. Για την Εκκλησία είναι μία δογματική αλήθεια της πίστεως. Εκείνο που δε γνωρί-ζουμε είναι το πώς είναι η μετά θάνατο αιώνια ζωή. Ένα παράδειγμα από τη ζωή του ανθρώπου μπορεί κάπως να φωτίσει το μυστήριο αυτής της πραγματικότητας. Ας δούμε τι συμβαίνει με τη ζωή ενός μωρού που ακόμη δεν έχει γεννηθεί. Ζει στην κοιλία της μητέρας του, ευτυχισμένο και τίποτε δεν μπορεί να καταλάβει, να φανταστεί, γι’ αυτό που το περιμένει, όταν θα δει το φως του κόσμου. Η ζωή του πριν και μετά τη γέννησή του είναι ολότελα διαφορετική. Το ίδιο συμβαίνει και με την επίγεια και ουράνια ζωή.

 Σήμερα ο λόγος του Θεού μας είπε πως η αιώνια ζωή δεν είναι η επέκταση αυτής της ζωής με όλα τα προβλήματά της, τις συνήθειές της και τους νόμους της, διότι “οι υιοί αυτού του κόσμου νυμφεύονται και παντρεύονται, αλλά όσοι είναι άξιοι για την αιώνια ζωή  ούτε νυμφεύονται ούτε παντρεύονται, ούτε και μπορούν να πεθάνουν διότι είναι όμοιοι με τους αγγέλους και όντας παιδιά της αναστάσεως από τους νεκρούς, είναι παιδιά του Θεού”.

Τα χαρακτηριστικά της ζωής των αναστημένων είναι διαφορετικά από τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων αυτού του κόσμου διότι με την ανάσταση η ζωή είναι αιώνια, δεν έχει τέλος και επομένως δεν χρειάζεται ο γάμος για να συνεχιστεί, όπως συμβαίνει στην επίγεια ζωή. Είναι μια ζωή κοινωνίας με το Θεό του ανθρώπου με το Θεό.

Όταν κανείς ζει σύμφωνα με το Ευαγγέλιο τότε αρχίζει ήδη να ζει τον Παράδεισό του. Αντιθέτως με την έλλειψη ή χειρότερα την άρνηση τού Ευαγγελίου, αρχίζει η κόλαση για μας και για τους άλλους. Η αιώνια ζωή λοιπόν αρχίζει  από αυτή τη ζωή όπως και η κόλαση.

Σίγουρα θα έχετε ακούσει ή και τραγουδήσει ένα λαϊκό τραγούδι που λέει: «εδώ ναι ο παράδεισος κι η κόλαση εδώ». Αυτό όμως είναι λάθος ριζικό! Το σωστό θα ήταν «ο παράδεισος κι η κόλαση αρχίζουν απ’ εδώ».

Σήμερα λοιπόν αδελφοί μου και αδελφές μου, ο λόγος του Κυρίου μας βοήθησε να αρχίσουμε ή να συνεχίσουμε να ζούμε ήδη από εδώ τον παράδεισο μας και να αποφεύγουμε την κόλαση, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο που ο Θεός μας προσφέρει μέσω της Εκκλησίας. Αμήν.

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη της Αγίας Σχολαστικής

Το όνομα της Σχολαστικής, αδελφής του Αγίου Βενεδίκτου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρχή του κοινοβιακού δυτικού μοναχισμού. Ο Βενέδικτος προέτρεπε η διακονία προς το

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 10 Φεβρουαρίου 2025                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα

Ιταλία: π. Mauricio Patriciello “Συκοφαντημένοι για χρόνια – τώρα κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί . Εδώ πεθαίνουμε”

ΙΤΑΛΙΑ: π. MAURIZIO PATRICIELLO  «ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙ. ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ!» Είχαμε παρουσιάσει τον εφημέριο του «Αγίου Αποστόλου Παύλου»