Το κήρυγμα της Κυριακής

 

30η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ (Γ)

 

Ο Λόγος του Κυρίου την περασμένη Κυριακή μας καλούσε να συνεχώς να προσευχόμαστε με υπομονή και επιμονή. Μας βεβαίωσε ότι ο Θεός απαντά στην προσευχή μας στον κατάλληλο καιρό, όταν θέλει και όπως θέλει, αλλά εκείνο που πάντα θέλει είναι το καλό μας, αυτό δηλαδή που συμβάλει στη σωτηρία μας. Καμία προσευχή δεν μένει αναπάντητη, όταν αυτό που ζητούμε από το Θεό συμβάλλει στη σωτηρία μας.

Η προσευχή μας εκτός από την υπομονή και επιμονή πρέπει να έχει και το χάρισμα της απλότητας και της ταπεινότητας. Να αναγνωρίζουμε την πνευματική μας φτώχεια, τις ατέλειές μας και την αναξιότητά τας και να συνειδητοποιούμε ότι από το Θεό ζητούμε, δεν απαιτούμε.

Το Βιβλίο της Σοφίας της Παλαιάς Διαθήκης μας υπενθύμισε ότι ο Θεός εισακούει την προσευχή του φτωχού, του φτωχού στο πνεύμα, δηλαδή του ταπεινού και του απλού.

Με τη σημερινή παραβολή, ο Ιησούς μας, μας το επιβεβαίωσε και θα μπορούσαμε να πούμε, μας παρέδωσε τα κλειδιά της καρδιάς του Θεού Πατέρα. Αλλά η καρδιά του Θεού δεν έχει κλειδιά, ούτε κλειδαριά, είναι πάντα ανοιχτή, ορθάνοικτη και στραμμένη προς την καρδιά των πλασμάτων του.

Είναι η δική μας καρδιά που πολλές φορές μένει κλειστή και δεν ανοίγεται ούτε στο Θεό ούτε στον πλησίον μας.

Την καρδιά μας την κλείνει το πονηρό πνεύμα, ο Διάβολος. Και αυτό είναι το πιο φοβερό κακό που μπορεί να μας συμβεί.

Η αμαρτία μας κάνει να φοβόμαστε τη ζωή και το Θεό, να διστάζουμε να επικοινωνήσουμε, να αγαπήσουμε σωστά και αξιοκρατικά, να βγούμε δηλαδή έξω από τον εαυτό μας. Είναι η αμαρτία που μας κάνει να προτιμούμε τις ψεύτικες αξίες και να παραμελούμε τις ευαγγελικές. Είναι η αμαρτία που μας εξαπατά, προσπαθώντας να μας δημιουργήσει τη λανθασμένη εντύπωση ότι αν ανοίξουμε την καρδιά μας στο Θεό θα λάβουμε ως επακόλουθο την τιμωρία για την κακία της.

Όμως ο Θεός δεν είναι τιμωρός αλλά γεμάτος αγάπη και ευσπλαχνία. Δεν περιμένει να αμαρτήσουμε για να μας τιμωρήσει αλλά να μετανοήσουμε για να μας συγχωρήσει.

Σήμερα ο Ιησούς μας δίδαξε και ποια είναι η σωστή στάση της προσευχής για να είναι αποτελεσματική.

Ο Φαρισαίος είναι ένας θρησκευόμενος άνθρωπος. Το Νόμο του Θεού τον γνωρίζει αλλά τον ίδιο το Θεό τον παραμερίζει και θεωρεί ότι το καλό που ενδεχομένως κάνει είναι καρπός των ικανοτήτων του και όχι της χάρης του Θεού. Γίνεται ακόμη και ενώπιον του Θεού αλαζονικός και περήφανος.

Παρουσιάζεται ενώπιον Του γεμάτος από τον εαυτό του: απαριθμεί τα καλά του έργα και ενώ νομίζει ότι δοξάζει το Θεό, δεν κάνει άλλο από τον εαυτό του να θαυμάζει. Αισθάνεται τέλειος, καλύτερος από τους άλλους. Με τον τρόπο αυτό οι θρησκευτικές του πράξεις τροφοδοτούν την υπερηφάνειά του και τον εγωισμό του. Το επίκεντρο δεν είναι ο Θεός του αλλά ο εαυτός του.

Δεν αρκεί λοιπόν να αναρωτιόμαστε πόσο προσευχόμαστε, πρέπει επίσης να αναρωτιόμαστε πώς προσευχόμαστε, ή καλύτερα, πώς είναι η καρδιά μας τη στιγμή της προσευχής μας. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όταν προσευχόμαστε είναι να παρουσιαζόμαστε ενώπιον του Θεού όπως είμαστε. Όχι σαν τον Φαρισαίο της παραβολής με έπαρση και υποκρισία, αλλά απλά και ταπεινά όπως ο τελώνης.

Ο τελώνης, όπως διαπιστώσαμε, έχει επίγνωση των αμαρτιών του και ζητά το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού. Είναι μια σύντομη, έντονη, αυθεντική προσευχή. Αναγνωρίζει το μεγαλείο του Θεού και τη δική του μηδαμινότητας. Δεν θέλει κάτι να επιδείξει ή να δικαιολογήσει αλλά μόνο έλεος του Θεού να ζητήσει. Προσεύχεται σωστά και βγαίνει από το Ναό όχι μόνο συγχωρεμένος, αλλά «δικαιωμένος» στα μάτια του Θεού.

Η ταπεινοφροσύνη είναι μάλλον απαραίτητη προϋπόθεση για να υψωθεί από το Θεό. Ποιος ταπεινώθηκε πιο πολύ από τον Υιό του Θεού που «αν και ήταν Θεός ταπείνωσε τον εαυτό του και πήρε μορφή δούλου, γενόμενος υπάκουος μέχρι θανάτου και μάλιστα θανάτου σταυρικού».

Μακάρι όλοι εμείς που λάβαμε μέρος στην κατ’ εξοχήν προσευχή της Εκκλησίας που είναι η τέλεση του Μυστηρίου της Ευχαριστίας ακολουθώντας το παράδειγμα του τελώνη της παραβολής για να επιστρέψουμε και εμείς δικαιωμένοι στο σπίτι μας.

(Σεβ. Νικόλαος)

 

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

10 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ μνήμη της Αγίας Σχολαστικής

Το όνομα της Σχολαστικής, αδελφής του Αγίου Βενεδίκτου, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την αρχή του κοινοβιακού δυτικού μοναχισμού. Ο Βενέδικτος προέτρεπε η διακονία προς το

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας

ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 10 Φεβρουαρίου 2025                                   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα

Ιταλία: π. Mauricio Patriciello “Συκοφαντημένοι για χρόνια – τώρα κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί . Εδώ πεθαίνουμε”

ΙΤΑΛΙΑ: π. MAURIZIO PATRICIELLO  «ΣΥΚΟΦΑΝΤΗΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΤΩΡΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΡΝΗΘΕΙ. ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ!» Είχαμε παρουσιάσει τον εφημέριο του «Αγίου Αποστόλου Παύλου»