(του Σεβασμιοτάτου Ιωάννη Σπιτέρη)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όσο πλησιάζει η Κυριακή της Πεντηκοστής, θα ασχοληθούμε με μία σειρά κειμένων που αφορούν στο Άγιο Πνεύμα, σ’ Αυτό που κάποιος ονόμασε «Ο Μεγάλος Άγνωστος», διότι, ενώ το ονομάζουμε και το επικαλούμαστε συχνά στις προσευχές μας, ωστόσο αγνοούμε ποιος πραγματικά είναι και συχνά τι επιτελεί για εμάς.
Και όμως, το μυστήριο του Θεού γίνεται προσιτό σ’ εμάς μόνο εν Πνεύματι Αγίω. Μόνο εν Πνεύματι Αγίω ο άνθρωπος μπορεί να έχει επαφή με τον Θεό. Χωρίς το Πνεύμα, ο Θεός μένει για μας μια μακρινή μονάδα, και καμιά θεϊκή εμπειρία δεν είναι δυνατή.
Η Εκκλησία φαίνεται να είναι μια απλή «εταιρία», και όχι μυστήριο «κοινότητας – κοινωνίας». Η λειτουργική ζωή καταντάει τυπολατρία που ταλαιπωρεί, και όχι η γιορτή των παιδιών του Θεού.
Η χριστιανική ύπαρξη οδηγείται σε μια ατομική και άκαρπη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του Θεού και η Αγία Γραφή θεωρείται ένα νεκρό γράμμα.
Όλο το σχέδιο ενσάρκωσης του Λόγου του Θεού στην ιστορία είναι έργο του Αγίου Πνεύματος. Είναι Αυτό που εμπνέει την Αγία Γραφή, Αυτό που μιλά διαμέσου των προφητών, Αυτό που πραγματοποιεί την ενσάρκωση του Λόγου, Αυτό που, χαρισμένο με πληρότητα από τον Ιησού Χριστό, γεμίζει την Εκκλησία με τα προφητικά Του δώρα και ταυτόχρονα πλημμυρίζει τις καρδιές των πιστών για να μένει και να μεγαλώνει μέσα τους ο Λόγος της σωτηρίας και να μαρτυρούν τον Χριστό στη ζωή τους και μέσα στον κόσμο. Είναι μία μυστηριώδης και δυνατή Παρουσία που κυριαρχεί και οδηγεί την «πορεία» του Λόγου του Θεού στη ζωή της Εκκλησίας και του καθενός από μας.
Κι όμως, οι Πατέρες της Εκκλησίας αναφέρονται σε μια «κένωση» του Πνεύματος, καθώς υπάρχει μια μυστική και κρυμμένη ιδιότητα στο Άγιο Πνεύμα που δυσκολεύει να μιλάμε γι’ Αυτό. Ενώ Αυτό αποκαλύπτει τον κρυμμένο Θεό και ενσαρκώνει το Λόγο Του, Αυτό το ίδιο παραμένει κρυμμένο και δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε ποιος είναι. Ξέρουμε τι επιτελεί, πώς ενεργεί, αλλά Αυτό το ίδιο παραμένει ακατάληπτο.
Ο Μεσσίας, που προανήγγειλαν οι προφήτες, θα είναι ο κατ’ εξοχήν Προφήτης, αυτός στον οποίο θα παραμείνει στην πληρότητά του το Πνεύμα του Κυρίου. Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ διεκδικεί για τον εαυτό του την κατοχή του Πνεύματος για την προφητική αποστολή (Βλ. Λκ. 4,18 19) και αποδεικνύει ότι σ’ Αυτόν, η παρουσία και η δύναμη του Πνεύματος φτάνουν στο αποκορύφωμά τους. Και κάτι περισσότερο, ομολογεί ότι Αυτός ο ίδιος, είναι η πηγή από την οποία μπορεί να δοθεί το Πνεύμα της αλήθειας και της ζωής σε όλη την ανθρωπότητα (Ιω. 7,39).
Ο δοξασμένος Κύριος, που έγινε «ζωοποιό Πνεύμα» με την Ανάστασή του από τους νεκρούς, μεταδίδει άφθονα στους ανθρώπους το Πνεύμα την ημέρα της Πεντηκοστής και αναδεικνύει τον καινούργιο ιερατικό και προφητικό λαό, που με το «χρίσμα» του Πνεύματος έχει την εμπειρία της πληρότητας του Λόγου του Θεού.
Στην Εκκλησία, με την ακρόαση του Λόγου, το Πνεύμα μοιράζει τα δώρα του, αναδεικνύει Αποστόλους και Προφήτες, κινεί τις καρδιές προς το φως της πίστης. Όλες οι φανερώσεις του Λόγου του Θεού καθοδηγούνται από το Πνεύμα το Άγιο.
(συνεχίζεται)
