ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΛΑ ΤΑ ΕΘΝΗ

ΤΗΣ  ΓΗΣ  ΟΛΑ  ΤΑ  ΕΘΝΗ

Α

Ύμνος για την Μ. Παρασκευή. 
Προσόμοιος προς το Αι γενεαί πάσαι)

 

 

Της γης όλα τα έθνη * συνάζονται, Χριστέ μου, * να ψάλλουν στη θανή σου.

Με έκπληξη θαυμάζουν, * την άπειρή σου αγάπη * στο ύψος του σταυρού σου.

Τα χείλη μας ας ψάλλουν, * τον νέο ύμνο τώρα * τιμής, λατρείας, δόξας.

Και Συ Υιέ και Λόγε, * δέξου τη φωνή μας, * ως έκφραση αγάπης.

 

Ο Πόντιος Πιλάτος, * ο Άννας κι ο Καϊάφας * συνέρχονται σε δίκη,

κι όλοι μαζί δικάζουν * σε σταύρωση να στείλουν * Εσένα, Κύριέ μας!

Με ακάνθινο στεφάνι, * με κόκκινη χλαμύδα, * και σκήπτρο ένα καλάμι,

η σπείρα περιπαίζει * και λοιδορεί τον Κύριο, * τον Λυτρωτή του κόσμου!

Ξύλο βαρύ φορτώνουν * στους ώμους σου, Ιησού μου, * στον Γολγοθά να φέρεις.

Στου Γολγοθά τον λόφο * μοιράζουν οι στρατιώτες * τα λίγα σου ιμάτια,

τον άραφο χιτώνα * τον ρίχνουνε στον κλήρο * ως ο Δαβίδ προείπε.

 

Τα χέρια και τα πόδια * στο ξύλο καθηλώνουν * και όρθιο σε στήνουν,

να ενώσεις τους ανθρώπους * σε μια αδελφοσύνη, * μαζί με τα ουράνια!

Κρασί, χολή και μύρα * και άσπλαχνη ειρωνεία * στη δίψα σου προσφέρουν.

Τρίγλωσση καρφώνουν * πάνω απ’ την κεφαλή σου * επιγραφή σπουδαία,

να φανερώνει σε όλους * της δίκης σου τον λόγο, * την εσχάτη καταδίκη:

«Ιησούς ο Ναζωραίος * βασιλιάς των Ιουδαίων» * ο Κύριος του κόσμου!

 

Στα πόδια του σταυρού σου, * στα δεξιά σου εστάθη, * η πάναγνη Μητέρα.

Ο Συμεών προείπε, * ότι σκληρά ο πόνος, * τα σωθικά θα πλήξει:

ως άσπλαχνη ρομφαία, * φρικτά θα διαπεράσει * τη μητρική καρδιά της.

Κοντά στην Πονεμένη * θρηνούν  ο Ιωάννης, * η Σαλώμη κι η Μαρία.

Χωρίς να σου μιλάει, * το βλέμμα της ρωτάει: * «Υιέ μου και Θεέ μου,

Μονάχη μου μ’ αφήνεις, * χωρίς κανένα να ‘χω * παιδί σ’ αυτόν τον κόσμο;».

 

Απ’ του σταυρού το ύψος, * με δάκρυα στα μάτια * της απαντάς αμέσως:

«Ιδού, εδώ ο γιος σου». * Στον μαθητή επίσης: * «Ιδού σου η μητέρα».

Κι οι λυτρωμένοι όλοι, * απέκτησαν μητέρα, * κι ο κόσμος μιαν ελπίδα.

Πανάμωμη Μαρία, * Γλυκιά μας, Παναγία, *  ικέτευε τον Υιό σου,

ειρήνη, φως, υγεία, * θάρρος και καρτερία, * να δίνει στα παιδιά σου.

Κι αφού το ξύδι ήπιες * «Πατέρα μου», φωνάζεις, * «τετέλεσται το έργο»!

Την κεφαλή σου κλείνεις * το πνεύμα παραδίδεις * εις του Θεού τα χέρια.

Του κόσμου η σωτηρία, * Θεέ και Κύριέ μου, * πώς ως θνητός εκπνέεις;

Χάθηκε ο ήλιος, * εσβήστηκε η σελήνη, * ταράχθηκε το σύμπαν!

Για να μην δει τον Κύριο, * τον πλάστη όλου του κόσμου, * να κρέμεται στο ξύλο!

Έπεσε σκοτάδι, * σε όλους τους ανθρώπους, * κι απώλεσαν το φως τους.

Θαυμάζει ο στρατιώτης * με όσα σου συμβαίνουν * κι ομολογεί με πίστη:

«Υιός Θεού θα είναι, * και Κύριος του κόσμου * όποιος πεθαίνει έτσι».

Εις τον σταυρό επάνω, * προσέφερες θυσία, * μέγας αρχιερέας!

Εσύ «αμνός ο αίρων», * και λυτρωτής του κόσμου, * σωτήρας των ανθρώπων.

 

Απ’ το σταυρού το ξύλο * κρέμεται το Σώμα * που τρέφει τους ανθρώπους.

Πλησιάζει ο στρατιώτης, * τη λόγχη του απλώνει * και την πλευρά σου ανοίγει.

Νερό μαζί και Αίμα * πηγάζει απ’ την καρδιά σου, * και πλένει αμαρτίες.

Το άγιό σου Αίμα, * που στάζει απ’ τις πληγές σου, * διατρέφει την ψυχή μας

Μυστήρια μεγάλα: * το Βάπτισμα, το Χρίσμα * και η Ευχαριστία

απ’ τις πληγές πηγάζουν * αρδεύουν τις ψυχές μας, * γεννούν την  Εκκλησία!

 

Μεγάλη και Αγία, * η Δωρεά, Χριστέ μου, * και τη δοξολογούμε.  

 

ΤΗΣ  ΓΗΣ  ΟΛΑ  ΤΑ  ΕΘΝΗ

Β

Λιτανικός ύμνος για την περιφορά της Μ. Παρασκευής. 
Προσόμοιος προς το Αι γενεαί πάσαι)

 

 

Της γης όλα τα έθνη * συνάζονται, Χριστέ μου, * να ψάλλουν στη θανή σου.

Με έκπληξη θαυμάζουν, * την άπειρή σου αγάπη * στο ύψος του σταυρού σου.

Τα χείλη μας ας ψάλλουν, * τον νέο ύμνο τώρα * τιμής, λατρείας, δόξας.

Και Συ Υιέ και Λόγε, * δέξου τη φωνή μας, * ως έκφραση αγάπης.

Αμνέ Θεού ο αίρων * του κόσμου το φορτίο * στο βάρος του σταυρού σου! 

Μακάριο το πταίσμα, * του Αδάμ η αμαρτία, * που αξιώθηκε να έχει,

εξαγορά και  λύτρα, * συγγνώμη και συγχώριο, * το Αίμα σου, Χριστέ μου!

 

Ως νεκρός στο Σώμα, * κατέρχεσαι στον Άδη, * στου σκότους το βασίλειο.

Τις πύλες του θανάτου * με σθένος καταστρέφεις, * και σπας τις αλυσίδες.

Τα χέρια σου απλώνεις * και τον Αδάμ σηκώνεις, * και τη μητέρα Εύα.

Οι δίκαιοι αφήνουν * το σκότος του θανάτου * κι εισέρχονται στο φως σου!

Στου Γολγοθά τον λόφο, * οι δήμιοι κατεβάζουν * το ματωμένο σώμα.

Νικόδημος τα χέρια * κι ο Ιωσήφ σεντόνι * προσφέρουν να τυλίξουν,

το σώμα σου, Χριστέ μου, * που η πάναγνη Μητέρα, * σφίγγει στην αγκαλιά της.

 

Στα δάκρυα ενώνουν, * σμύρνα και αλόη, * αρώματα κι αγάπη.

Σε λαξευμένο μνήμα, * στων ελαιών τον κήπο, * το σώμα σου ενταφιάζουν.

Σαν φλόγα στην καρδιά τους, * παίρνουνε την ελπίδα, * στο σπίτι τους γυρίζουν. 

Ημέρα του Σαββάτου, * ανάπαυσης ημέρα, * νέας δημιουργίας.

 

Η Αγία Εκκλησία * στα πέρατα του κόσμου, * μ’ ευγνωμοσύνη ψάλλει,

τον ένδοξο Σταυρό σου, * το Τίμιό σου Αίμα, * την κάθοδο στον άδη.

Με πίστη αναμένει * να δει και να απολαύσει, * και τη λαμπρή σου νίκη.

Παναγία Θεοτόκε, * τον Υιό σου παρακάλει * με όλους τους αγίους,

τη χάρη του να δώσει, * να σβήσει αμαρτίες, * συγγνώμη χορηγώντας,

έλεος και αγάπη, * πλούσια ευσπλαχνία, * στ’ αμαρτωλά παιδιά σου.

 

Τριάδα Παναγία, * Πατέρα, Υιό και Πνεύμα * με μια φωνή τιμούμε,

που έσωσαν το πλάσμα * με τίμημα το Αίμα * του Λυτρωτή του κόσμου. 

Στην τελική την κρίση, * αξίωσε, Θεέ μας, * να λάβουμε μερίδιο,

στου Ιησού τη Βασιλεία, * στο γιορτινό το δείπνο, * μαζί με τους Αγίους,

ανάπαυση αιώνια, * ανάσταση και δόξα, * για πάντα να χαρούμε.

Π.Μ.Φ.

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Mελέτη του Ευαγγελίου της ημέρας.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 21 Μαΐου 2025   Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου