Την πραγματική εξουσία στο σπίτι
την διαθέτει αυτός που αγαπά περισσότερο.
Ο φίλος μου ο Ιουλιανός μου διηγείται ότι, από τα νεανικά του χρόνια είχε στρατολογηθεί στο Πολεμικό Ναυτικό. Ήταν ένας σκληρός τύπος, πεπεισμένος ότι ο μοναδικός νόμος ήταν αυτός του ισχυρότερου.
Η δουλειά μου – συνεχίζει – με διευκόλυνε να παίρνω ένα ποσοστό επί των λαθραίων εμπορευμάτων που θα κατάφερνα να κατάσχω. Τόσο είχα πλουτίσει από τις μίζες που οι αποδοχές μου θα μπορούσαν να εισπραχθούν και να δαπανηθούν ελεύθερα από τους φίλους μου. Πλούσιος, σεβαστός από όλους, αλλά στην πραγματικότητα είχα χάσει όλους τους πραγματικούς φίλους.
Για να ξεφύγω από τον ίδιο μου τον εαυτό και γι αυτό που είχα χάσει μέσα μου, προσπαθούσα να γίνω αναίσθητος με όλα τα πάθη και τις παράνομες εμπειρίες. Εν τω μεταξύ, με έστειλαν στο σπίτι. Διαπίστωσα ότι είχα και εχθρούς που προσπαθούσαν να με βγάλουν από τη μέση.
Η συμβουλή του καπετάνιου ενός πλοίου μου έδωσε την ευκαιρία να έρθω πιο κοντά με την οικογένειά μου.
Αλλά ο τρόπος συμπεριφοράς μου, αγενής και αυταρχικός και ο ισχυρός χαρακτήρας μου με οδήγησαν σε με σοβαρή ρήξη με την μεγαλύτερη κόρη μου, που μετά από μια αντιπαράθεση μαζί μου, έφυγε από το σπίτι. Ήταν η πλήρης αποτυχία στα πιο σημαντικά πράγματα της ζωής.
Ένα πρωινό Κυριακής, που βρισκόμουν έξω από την πόρτα της Εκκλησίας, περιμένοντας την σύζυγό μου, άκουσα από τον ιερέα που κήρυττε και τη στιγμή εκείνη έλεγε: «… Με τα παιδιά πρέπει να οικοδομήσουμε μια βαθιά και ιδανική σχέση αγάπης και όχι εξουσίας.» Κατάλαβα ότι την πραγματική εξουσία στο σπίτι την διαθέτει αυτός που αγαπά περισσότερο.