ΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΜΑΣ
Πασχαλινό Μήνυμα του σεβασμιοτάτου Νικολάου,
Αρχιεπισκόπου Νάξου-Τήνου
+ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
ΚΑΘΟΛΙΚΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
ΝΑΞΟΥ-ΤΗΝΟΥ-ΑΝΔΡΟΥ-ΜΥΚΟΝΟΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΣ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΧΙΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΝΤΟΣ ΑΙΓΑΙΟΥ
ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ
προς το πλήρωμα της Εκκλησίας μας
Προσφιλείς Αδελφοί και αδελφές,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Κτυπώ την πόρτα της καρδιάς σας, των σπιτιών σας, των κοινοτήτων σας, για να σας αναγγείλω και να συμμεριστώ μαζί σας τη χαρά και την ειρήνη του Αναστημένου Χριστού.
Είναι ο Κύριος. Είναι ζωντανός και βρίσκεται ανάμεσα στους μαθητές του όλων των εποχών. Μας δίνει το Πνεύμα του το Άγιο και μας στέλνει να φέρουμε σε όλους το φως της αναστάσεως, της αγάπης και της ευσπλαχνίας του.
Η αποστολή ενός επισκόπου είναι να μαρτυρεί με τη ζωή του και το λόγο του τον Αναστημένο Χριστό! Δεν είναι όμως ένας μοναχικός μάρτυρας, αλλά ενωμένος με όλη την τοπική του Εκκλησία, τους Πρεσβύτερους, τους Διακόνους, τους αφιερωμένους, τις αφιερωμένες στον Κύριο και όλα τα λαϊκά μέλη της, καλείται να αναγγείλει την καλή αγγελία της αναστάσεως του Κυρίου. Αυτό το χαρμόσυνο μήνυμα είναι το θεμέλιο της πίστης και της ζωής της εκκλησιαστικής κοινότητας. Είναι το ιστορικό σωτήριο γεγονός που μας βοηθά, να ξεπεράσουμε το φόβο του χθες και του σήμερα και να γευθούμε την αληθινή χαρά σήμερα και πάντοτε.
Οι μαθητές του Κυρίου ήταν κλεισμένοι στο υπερώο για το φόβο των Ιουδαίων. Κι εμείς συχνά από φόβο και δειλία κρατάμε τις πόρτες των σπιτιών και των καρδιών μας κλειστές. Αισθανόμαστε το φόβο του παρελθόντος που προκλήθηκε από τις δυσκολίες και τις απογοητεύσεις που δοκιμάσαμε, από τον εγωισμό μας που μας καθιστά αδύναμους και άτολμους να ζητήσουμε συγγνώμη και να δώσουμε συγγνώμη. Φόβο όμως και του σήμερα: εξ αιτίας των αμφιβολιών μας και των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε. Αλλά και φόβο για το μέλλον: Για τις αβεβαιότητες και τις παγίδες της ζωής και τον ίδιο το θάνατο.
Ο Αναστημένος Χριστός μπορεί να μας ελευθερώσει από όλους τους φόβους μας. Ας αφήσουμε να αντηχήσει στην καρδιά μας ό,τι θα ακούσουμε στην αρχή της Ακολουθίας της Πασχαλινής Αγρυπνίας: «Ο Χριστός χθες και σήμερα, Αρχή και τέλος το Α και το Ω. Σ’ αυτόν ανήκουν οι καιροί και οι αιώνες. Σ’ αυτόν η δόξα και η δύναμη στους αιώνες των αιώνων. Αμήν! Με τα άγια πάθη του, ας μας προστατεύει ο Ιησούς Χριστός. Το φως του Χριστού, που ένδοξα ανατέλλει, ας σκορπίσει τα σκότη της καρδιάς και του πνεύματος μας».
Αγαπητοί μου, αδελφοί και αδελφές, οι Πασχαλινές αυτές ευχές μου, ας φθάσουν σε όλους και τον καθένα χωριστά. Η κοινωνία μας και η Εκκλησία μας περιμένει την προσφορά της αγάπης προς όλους. Περιμένει το φως και την ειρήνη που προσφέρει στους μαθητές του ο Αναστημένος Χριστός. Όταν δεχθεί αυτή την ειρήνη, τότε θα γίνει καλύτερος.
Συγχαίρω από καρδιάς όσους και όσες ζουν και εργάζονται σε διάφορους τομείς της Πολιτείας με σκοπό να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στον τόπο μας.
Ενθαρρύνω όλες τις δραστηριότητες της Εκκλησίας μας, που είναι πολλές και σημαντικές, και αθόρυβα αλλά δυναμικά συμβάλλουν στο να ανοιχτούν νέοι δρόμοι ελπίδας και αισιοδοξίας, ιδιαίτερα στα παιδιά και στους νέους. Επεκτείνω τις ευχές μου σε όλες τις γυναίκες και τους άνδρες καλής θέλησης που κατοικούν σ’ αυτόν το τόπο που θα είναι ευλογημένος, αν όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι ανιδιοτελώς και με μόνο σκοπό την πνευματική και υλική πρόοδο αυτού του τόπου, συνεργαστούμε.
Αν έτσι συναισθανθούμε και με τον τρόπο αυτό συνεργαστούμε, τότε όλοι μαζί σίγουρα θα βεβαιωθούμε και θα βεβαιώσουμε ότι ο Κύριος ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Η ειρήνη του Αναστημένου Κυρίου να είναι μαζί σας
+Νικόλαος
Αρχιεπίσκοπος
Πασχαλινό Μήνυμα του σεβασμιοτάτου Ιωάννη,
Αρχιεπισκόπου Κέρκυρας-Ζακύνθου-Κεφαλληνίας
ΠΑΣΧΑΛΙΝΟ ΜΗΝΥΜΑ 2015
του σεβασμιοτάτου Ιωάννη
Αρχιεπισκόπου Κερκύρας – Ζακύνθου – Κεφαλληνίας
Έρχεται και εφέτος το Πάσχα, η Εορτή των εορτών, το αποκορύφωμα όλου του Λειτουργικού Έτους. Έρχεται για να ξαναδώσει ζωή στην κουρασμένη χριστιανική μας πορεία, να φωτίσει τις σκοτεινές γωνιές του εσωτερικού μας κόσμου και να τις λυτρώσει από το φόβο και την αβεβαιότητα, να μας ξεμπλέξει από τα αδιέξοδα και να μας ανοίξει νέους ορίζοντες ελπίδας. Και όλα αυτά γιατί Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΕΙ, πέρα από το θάνατο. Αυτός είναι ο πρώτος των ζώντων, στο πρόσωπό του ο Θεός Πατέρας ανακαινίζει την δημιουργία. Το Πάσχα προσφέρει σε όλη την ανθρωπότητα την ελπίδα να μη την καταπιεί η μη ύπαρξη. Το Πάσχα προσφέρει μια καινούρια αρχή, πέρα από κάθε μορφής αποτυχία, πέρα από τον αβυσσαλέο πόνο, την προδοσία και την εγκατάλειψη από τους ανθρώπους, πέρα από την απάνθρωπη βία και το μίσος, πέρα από την αδικία, και κυρίως πέρα από το θάνατο που μας καταθλίβει.
Το Πάσχα αποτελεί το θρίαμβο της Ζωής που αναβλύζει από το Σταυρό, δηλαδή από την αγάπη. Όπως έγραφε ο φιλόσοφος GabrielMarcel, «αγαπάω σημαίνει να πω: εσύ δε θα πεθάνεις!». Ο Χριστός επανέλαβε αυτά τα λόγια μέσα σε δύο νύχτες: τη νύχτα που γεννήθηκε, μια νύχτα γεμάτη αστέρια, αγγέλους και ύμνους, και την νύχτα του Πάσχα: μια νύχτα καταστροφής, γεμάτη βία και μίσος και εγκατάλειψη.
Νύχτα ενανθρώπισης, κατά την οποία, ο Λόγος γίνεται σάρκα από αγάπη. Νύχτα Ανάστασης κατά την οποία η σάρκα ενδύεται την αιωνιότητα. Έτσι αναπνέει η πίστη μας, από τη μια νύχτα στην άλλη. Το Πάσχα, μάς καλεί να συντονίσουμε την αναπνοή μας με αυτήν την απέραντη πνοή, που αδιάκοπα ενώνει το αόρατο με το ορατό, τη γη με τον ουρανό, το στιγμιαίο με το αιώνιο, τη φτώχεια μας με τον πλούτο του Θεού. Ο τάφος είναι ορθάνοικτος, όπως ο σπόρος που ανοίγεται για να ξεφυτρώσει η ζωή. Και έξω αρχίζει η άνοιξη, ο φορέας της ζωής.
ΟΑναστημένος Χριστός, μέσα στο θρίαμβο της νίκης του, δεν αδιαφορεί για τους πόνους των ανθρώπων που ακόμα βαδίζουν σε αυτήν την «κοιλάδα των δακρύων». Τα πρώτα λόγια που ως Αναστημένος πρόφερε, ήταν αυτά που είπε στη δακρυσμένη Μαγδαληνή: «Γυναίκα, γιατί κλαίς;» (Ιω. 20,15). Στην τελευταία ώρα της επίγειας ζωής πάνω στο σταυρό νοιάστηκε για την αγωνία ενός βαρυποινίτη, καταδικασμένου σε θάνατο, την πρώτη ώρα του Πάσχα ενδιαφέρεται για τα δάκρυα μιας γυναίκας. Είναι το ύφος που πάντοτε χαρακτηρίζει την Καρδιά του Ιησού, που δεν σκέπτεται τον εαυτό του, αλλά φροντίζει για τον καθένα από εμάς, για τη δική μας ευτυχία.
Οκόσμος είναι γεμάτος από δάκρυα, αλλά το Πάσχα έρχεται ο ίδιος ο Αναστημένος για να σφουγγίσει τα δάκρυα των ανθρώπων, να φυτέψει στην φθαρτή ύπαρξή μας τη Ζωή του. Όπως έγραφε ο Blaise Pascal: «Αυτό που μας ωθεί να πιστέψουμε είναι ο σταυρός, αλλά αυτό στο οποίο πιστεύουμε είναι η νίκη του σταυρού». Η νίκη της ζωής. Πάσχα σημαίνει να πιστέψουμε ότι, με το Θεό, η ζωή δεν τελειώνει ποτέ. Πάσχα σημαίνει να πιστέψουμε τα λόγια του Αναστημένου Χριστού: «Ιδού, εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, μέχρι τη συντέλεια του κόσμου» (Μτ. 28,20). Πάσχα σημαίνει να αναγνωρίζουμε τον Αναστημένο Χριστό στο πρόσωπο των αδελφών μας. Τότε θα είναι για εμάς αληθινά τα λόγια μιας γνωστής προσευχής: «Ο Θεός δεν έχει χέρια παρά τα χέρια τα δικά μας για να ανακουφίζει… ο Θεός δεν έχει πόδια παρά τα δικά μας πόδια για να συναντήσει το δυστυχισμένο… ο Θεός δε μεταχειρίζεται λέξεις παρά τις δικές μας για να παρηγορήσει».
Αυτό το Πάσχα θέλω να αισθανθώ ότι η ζωτικότητα του Θεού είναι η σύντροφός μου, την αισθάνομαι μέσα μου, μια αναδυόμενη ενέργεια επεκτείνεται, μου δίνει ανάσα και κουράγιο. Αυτό μου κάνει γλυκιά και πανίσχυρη συντροφιά. Εγώ ανήκω σε ένα ζωντανό Θεό!
Έτσι θέλω να περάσω αυτό το Πάσχα, και όλη η ζωή μου να γίνει ένα ατέλειωτο Πάσχα. Έτσι θα ήθελα, έτσι θα επιθυμούσα και εσείς, αγαπητοί μου, να περάσετε αυτό το Πάσχα, διότι ο «Χριστός Ανέστη, αληθώς ανέστη!». Αυτή και μόνο αυτή είναι η πασχαλινή ευχή.
† ΙΩΑΝΝΗΣ
Αρχιεπίσκοπος
Πασχαλινό Μήνυμα του σεβασμιοτάτου Σεβαστιανού,
Αρχιεπισκόπου Καθολικών Αθηνών
Πασχαλινό Μήνυμα
του σεβασμιοτάτου Σεβαστιανού
αρχιεπισκόπου Καθολικών Αθηνών
Αδελφοί μου, Χριστός ανέστη! Αλληλούια!
Η ανάσταση του Ιησού Χριστού, την οποία πανηγυρίζομε σήμερα, δεν αποτελεί συμπέρασμα των μαθητών από τα λόγια του ή στοχασμό φιλοσοφικό. Είναι ιστορικό γεγονός!
Μας διηγείται ο απόστολος Ιωάννης ότι την Κυριακή το πρωί, όταν έφθασαν στον τάφο του Ιησού να δουν τι συμβαίνει, οι απόστολοι είδαν «να βρίσκονται οι πάνινες λουρίδες στο έδαφος… και το σουδάριο, με το οποίο του είχαν δέσει το κεφάλι, βρισκόταν σε μια μεριά τυλιγμένο χωριστά» (Ιω 20,6-7).
Διαπίστωσαν δηλαδή ότι το σώμα του Ιησού δεν έλειπε μαζί με τα νεκρικά περιτυλίγματα, σαν να το είχαν κλέψει κάποιοι βιαστικά, αλλά σαν να σηκώθηκε ο ίδιος από τον θάνατο, έβγαλε από πάνω του τα περιτυλίγματα και βγήκε από τον τάφο. Όταν ξεψύχησε ο Ιησούς πάνω στον σταυρό, είχε βγει η ψυχή του, και το σώμα του, που είχε μείνει χωρίς ζωή, το ενταφίασαν. Τώρα που θα έπρεπε να αρχίζει η σήψη του νεκρού, επανήλθε η ψυχή, ενώθηκε με το σώμα του, και ο Ιησούς βγήκε από τον τάφο, νικητής του θανάτου και της φθοράς, ζωντανός και ολοκληρωμένος άνθρωπος, σε μια νέα κατάσταση, καλύτερη από την προηγούμενη.
Μαρτυρεί πράγματι ο απόστολος Πέτρος στον ειδωλολάτρη αξιωματικό Κορνήλιο, ο οποίος τον κάλεσε για να ακούσει λόγια ζωής: «Εμείς είμαστε μάρτυρες όσων έπραξε… Τον θανάτωσαν στον σταυρό. Ο Θεός όμως την τρίτη ημέρα τον ανέστησε… Εμείς φάγαμε και ήπιαμε μαζί του μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς» (Πρ. 10,39-41).
Εννοεί ο απόστολος ότι, όπως είναι ιστορικά γεγονότα τα έργα του Ιησού αλλά και ο σταυρικός του θάνατος, άλλο τόσο ιστορικό γεγονός είναι η ανάστασή του, διότι «εμείς φάγαμε και ήπιαμε μαζί του μετά την ανάστασή του από τους νεκρούς». Ένα φάντασμα δεν τρώει και δεν πίνει, μόνο ένας ζωντανός άνθρωπος τρώει και πίνει, όπως τον είδαμε να κάνει επανειλημμένα μαζί μας μετά την ανάστασή του.
Η Ανάσταση του Ιησού, λοιπόν, είναι ιστορικό γεγονός. Και όπως είχαν δώσει μαρτυρία οι προφήτες, έτσι βεβαιώνομε και εμείς, λέει ο Πέτρος, ότι με την ανάσταση του Ιησού «καθένας που πιστεύει σ’ αυτόν θα λάβει άφεση αμαρτιών» (Πρ. 10,43). Όποιος πιστεύει επομένως στον σταυρωμένο και αναστημένο Χριστό, γίνεται άνθρωπος με μια νέα ζωή μέσα του, την αιώνια ζωή του αναγεννημένου, την οποία θα διατηρήσει και μετά τον θάνατό του, για να συμμετάσχει στην οριστική αιώνια ζωή των αναγεννημένων τέκνων του Θεού.
Όλα αυτά όμως αλλάζουν ριζικά την επίγεια ζωή εκείνου που πιστεύει. Μας λέει πράγματι ο απόστολος Παύλος: «Καθαρίστε το παλαιό προζύμι, ώστε να γίνετε νέο ζυμάρι» (Α’ Κορ. 5,7). Τι σημαίνει αυτό;
Ο Ιουδαϊκός λαός τη νύχτα του Πάσχα, και επομένως ο Ιησούς με τους αποστόλους τη Μεγάλη Πέμπτη, αλλά και οι πρώτοι χριστιανοί, το ψωμί που έτρωγαν, το ετοίμαζαν άζυμο, χωρίς μαγιά από προηγούμενη ζύμωση. Έτσι συμβόλιζαν τη νέα ζωή την οποία άρχιζαν κατά τη νύχτα του Πάσχα, μια ζωή άσχετη προς την προηγούμενη κακία και τον θάνατο και τη φθαρτότητα.
Γι’ αυτό μας προσκαλεί σήμερα: «Καθαρίστε το παλαιό προζύμι, ώστε να γίνετε νέο ζυμάρι». Δεν γιορτάζομε μόνο του Χριστού την ανάσταση. Είναι ανάγκη να βιώσομε και μια δική μας ανάσταση, ένα πέρασμα από το παλαιό στο νέο, δηλαδή από «την κακία και την πονηρία», «στην ειλικρίνεια και την αλήθεια».
Η μετάνοιά μας για το παρελθόν μας, και η αναγέννησή μας σε έναν νέο τρόπο ζωής, δείχνει την πνευματική μας ανάσταση εδώ στη γη, και εγγυάται την ανάστασή μας όταν ο Χριστός θα ξανάρθει.
«Ας εορτάζομε λοιπόν ενωμένοι με τον Κύριο», όπως μας προέτρεψε η Εκκλησία σήμερα, πριν από το Ευαγγέλιο!
Χριστός ανέστη! Αλληλούια!
†Σεβαστιανός
Αρχιεπίσκοπος Καθολικών Αθηνών
Αποστολικός Τοποτηρητής Ρόδου
Πασχαλινό Μήνυμα του σεβασμιοτάτου Πέτρου,
Επισκόπου Σύρου-Θήρας- Κρήτης
ΠΑΣΧΑ 2015
«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ
ΚΑΙ ΧΑΡΙΖΕΙ ΝΕΑ ΖΩΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ»
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,
Αυτό το χαρμόσυνο άγγελμα διατρέχει την οικουμένη εδώ και 2000 χρόνια και αγγίζοντας τις καρδιές των ανθρώπων σε όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης, δίνει χαρά και ελπίδα στη ζωή των πιστών .
Ο Ιησούς έπαθε, πέθανε και αναστήθηκε για εμάς και με τον τρόπο αυτό ο Θεός αποκάλυψε την εγγύτητά του με όποιον υποφέρει και δοκιμάζεται από τις δυσκολίες της καθημερινότητας, αλλά παράλληλα, μπόλιασε την ανθρώπινη ζωή με τη σίγουρη ελπίδα της σωτηρίας.
Είναι αλήθεια ότι το Μυστήριο της Ανάστασης δεν αλλάζει αμέσως τον κόσμο, ο οποίος, δυστυχώς ακόμα και σήμερα, παρά τα άλματα του πολιτισμού μας παραμένει γεμάτος με πόνο, με αλαζονεία, με μίσος και με παράλογη βία, ιδιαίτερα στις μέρες μας που η ανθρωπιστική κρίση βρίσκεται σε έξαρση σε όλα τα επίπεδα της ζωής.
Όμως, το Μυστήριο της Ανάστασης αλλάζει την ανθρώπινη καρδιά, τον τρόπο που ζούμε, τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε και επικοινωνούμε με τον συνάνθρωπό μας.
Το ‘’φως’’ του αναστημένου Ιησού δεν σβήνει τον πόνο του άδικου θανάτου Του, όπως δεν απαλείφει το κακό, δεν ξεριζώνει τον εγωισμό και το φόβο που συχνά πιέζουν τον άνθρωπο μέχρι να τον καταστήσουν αδιάφορο για όσα συμβαίνουν γύρω του, και τούτο γιατί ο Αναστημένος παραμένει και «εσταυρωμένος»…
Όμως, το γεγονός της Ανάστασης, δίνει ελπίδα στις καρδιές μας και χριστιανική χαρά για ζωντανή μαρτυρία της πίστης μας, ενάντια στην κυρίαρχη νοοτροπία της απογοήτευσης και της παραίτησης, που δυστυχώς διακατέχουν όλο και περισσότερους ανθρώπους στις μέρες μας.
Το γεγονός της Ανάστασης σε αυτά τα δύσκολα χρόνια, τα γεμάτα δοκιμασίες, συνεχίζει να γεννά στις καρδιές των χριστιανών την βαθιά επιθυμία να γίνουμε καλύτεροι ως άνθρωποι και συνεχίζει να στηρίζει, δίνοντας δύναμη, σε όσους προσφέρουν στους συνανθρώπους τους που βρίσκονται σε ανάγκη.
Η ανάσταση του Χριστού είθε να είναι για όλους πηγή και έμπνευση προσφοράς και αγάπης.
Καλό και Άγιο Πάσχα.
Ο Επίσκοπός σας
+ Πέτρος
Πασχαλινό μήνυμα του Επισκόπου Γρατιανουπόλεως Δημητρίου προς τους πιστούς της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας
Μήνυμα για το Πάσχα 2015
του Επισκόπου Γρατιανουπόλεως Δημητρίου
προς τους πιστούς της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας
Αγαπητοί μου αδελφοί της Ελληνικής Καθολικής Εξαρχίας, Έλληνες, Ουκρανοί, Ιρακινοί – Χαλδαίοι και Ρουμάνοι,
Ο τάφος ήταν κενός… Μάταια οι δυο γυναίκες αναζητούσαν τον διδάσκαλο Ιησού, τον εσταυρωμένο: Ο Ιησούς είχε αναστηθεί όπως το είχε πει !
Από τον σταυρικό θάνατο και τον κενό τάφο ανατέλλει το φως του Αναστημένου Κυρίου και Θεού μας Ιησού Χριστού: Φως χαρμόσυνο θεϊκής επαγγελίας, υπόσχεσης, προσδοκίας πίστεως και βεβαίας ελπίδας για την προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ανάσταση του κάθε ανθρώπου, του κάθε χριστιανού, αλλά και για τα εκατομμύρια σήμερα σταυρωμένων συνανθρώπων μας, σταυρωμένων χριστιανών και μαρτύρων της πίστεως σε κάθε γωνιά της γης.
Αμέτρητοι είναι σήμερα οι χριστιανοί μάρτυρες στα χέρια των αδίστακτων σκοτεινών δυνάμεων, των οργάνων της αθεΐας και του μίσους κατά του Χριστού και όσων τον ακολουθούν. Στο χώρο και μόνο των ιεραποστόλων, είναι τραγικός ο απολογισμός: Τα τελευταία αυτά χρόνια μέχρι το 2014 δολοφονήθηκαν 1.062 Καθολικοί ιεραπόστολοι, ιερείς, μοναχοί και μοναχές. Όπως τότε -είκοσι αιώνες πριν- μια σπείρα δολοφόνων συνέλαβαν, καταδίκασαν σε θάνατο και οδήγησαν τον αθώο Ιησού στο Γολγοθά, έτσι και σήμερα επαληθεύει η προφητική φωνή του Κυρίου που μάς διαβεβαιώνει ότι «αν σας μισεί ο κόσμος, να ξέρετε πως πριν από σας εμένα έχει μισήσει. Αν εμένα καταδίωξαν, θα καταδιώξουν κι εσάς».
Η πίστη στον Χριστό και η θυσία με το αίμα των νεομαρτύρων των ημερών μας, όπως και εκείνων της αρχαίας Εκκλησίας, είναι τρανή απόδειξη του ιστορικού γεγονότος της Αναστάσεως: Αληθώς ανέστη ο Κύριος! Η Ανάσταση είναι ασφαλώς για εμάς πηγή ευλογίας, αγιασμού, φωτισμού και ανάστασης, και θεϊκό κάλεσμα μετανοίας, μεταστροφής και νέας πορείας, ευαγγελικής και χριστιανικής μαρτυρίας. Η Τεσσαρακοστή είναι το πέρασμα προς την Ανάσταση του Κυρίου. Η Ανάσταση είναι η τρανή θεϊκή διαβεβαίωση ότι ο Θεός είναι παρών στην ανθρώπινη ιστορία και στην προσωπική ζωή του καθενός, ότι ο Σταυρός νίκησε το θάνατο, και ότι μέσα από τον Σταυρό αλλά και με τη δύναμη του Σταυρού έρχεται και η δική μας ανάσταση.
Ψάλλοντας το «Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη ο Κύριος», τη δική μας συνανάσταση ομολογούμε και προσδοκούμε, και τη δύναμη αντλούμε να σηκώσει ο καθένας τον δικό σταυρό. Όμως, η ομολογία αυτή, για να είναι πειστική και αποτελεσματική, πρέπει να γίνει έμπρακτη, δηλαδή προϋποθέτει μια συνεχή, στενή προσωπική σχέση και βιωματική συνάντηση με τον αναστημένο Χριστό. Η συγκλονιστική εμπειρία του γεγονότος της Αναστάσεως του Χριστού στη ζωή μας βιώνεται με τη συμμετοχή στη λατρευτική και μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας, και κυρίως στη Σύναξη γύρω από την Ιερή Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας.
Είναι αλήθεια ότι ο σταυρός που σηκώνει ο κάθε άνθρωπος υπαρξιακά στην καθημερινότητά του τυχαίνει να είναι συχνά δυσβάστακτος, ασφυκτικός, γεμάτος από αγωνία για την επιβίωσή του, οδηγούμενος συχνά σε απόγνωση από τα τόσα και τόσα άλυτα συσσωρευμένα προβλήματα και τραγικά γεγονότα που τον πνίγουν μέσα στην κοινωνία όπου ζει. Κάποιες στιγμές από αδυναμία κλονίζεται αυτή η ίδια η πίστη και η εμπιστοσύνη μας στον Θεό, μέχρι σημείου που να διερωτάται κανείς αν πράγματι ο Θεός μάς αγαπά, κι αν ενδιαφέρεται για τον ταλαίπωρο άνθρωπο. Διερωτάται λοιπόν κανείς, αν το ελπιδοφόρο χαρμόσυνο Μήνυμα του Ευαγγελίου του Αναστημένου Χριστού μπορεί άραγε να μάς στηρίξει στην πορεία προς τον Γολγοθά ;
Η Ανάσταση του Χριστού, μετά το πάθος και το σταυρικό του θάνατο, δίνει στον άνθρωπο τη χαρά, την ελπίδα και το θάρρος για να φέρει και αυτός τον δικό σταυρό, του δίνει τη δύναμη να τον σηκώσει και έτσι ν’ ανέβει από τον προσωπικό του Γολγοθά προς την Ανάσταση.
Ο Πάπας Φραγκίσκος στην Αποστολική Παραίνεσή του «Η Χαρά του Ευαγγελίου» (Για την αγγελία του Ευαγγελίου στον σημερινό κόσμο 24.11.2013) μάς καλεί να δούμε τα πράγματα υπό ένα εντελώς καινούργιο φως:
«Η Ανάσταση του Κυρίου δεν είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν. Περιέχει μια δύναμη ζωής που έχει διεισδύσει στον κόσμο. Εκεί όπου φαίνονται ότι τα πάντα είναι νεκρά, εμφανίζονται από παντού οι βλαστοί της αναστάσεως. Είναι μια δύναμη χωρίς όμοιες. Είναι αλήθεια πως πολλές φορές φαίνεται ότι ο Θεός δεν υπάρχει: βλέπουμε την αδικία, την κακία, την αδιαφορία και την ωμότητα να μη μειώνονται. Όμως είναι εξίσου βέβαιο ότι μέσα στο σκοτάδι αρχίζει πάντοτε να γεννιέται κάτι το νέο, που αργά ή γρήγορα παράγει καρπό. Σε ένα χωράφι ισοπεδωμένο, εμφανίζεται πάλι η ζωή, επίμονη και ακατανίκητη. Θα υπάρχουν πολλά άσκημα πράγματα, όμως το καλό τείνει πάντοτε να προβάλλει ξανά και να διαδίδεται. Κάθε μέρα μέσα στον κόσμο γεννιέται ξανά η ομορφιά, που ανασταίνεται μεταμορφωμένη μέσα από τα δράματα της ιστορίας. Οι αξίες τείνουν πάντοτε να επανεμφανίζονται υπό νέες μορφές, και πράγματι, το ανθρώπινο ον έχει αναγεννηθεί πολλές φορές από καταστάσεις που έμοιαζαν ανεπίστρεπτες. Αυτή είναι η δύναμη της αναστάσεως και κάθε ευαγγελιστής είναι ένα όργανο αυτού του δυναμισμού» (παραγ. 276).
Αγαπητοί μου αδελφοί, Έλληνες -στην Αθήνα και τα Γιαννιτσά-, Ουκρανοί, Ιρακινοί Χαλδαίοι και Ρουμάνοι, με αυτές τις ελπιδοφόρες σκέψεις σας απευθύνω τις πασχαλινές ευχές μου. Σας ασπάζομαι όλους με τον πασχαλινό λειτουργικό χαιρετισμό: Χριστός ανέστη, αληθώς ανέστη!
+ Δημήτριος
Επίσκοπος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος
