Από μερικά χρόνια ζω την συνεχώς αυξανόμενη  πεποίθηση  ότι δεν είναι δυνατόν  να οδηγείς τη ζωή σου κατά τρόπο κόσμιο  παρά μόνο σε κοινωνία με άλλους. Πράγματι  μου το διδάσκει  κάθε  γεγονός σημαντικό ή ασήμαντο και μου το επιβεβαιώνει  κάθε δυσάρεστο ή ευχάριστο. Κάθε φορά που το σκέπτομαι καλούμαι να το επιβεβαιώσω  επαναλαμβάνοντας το γνωστό «όπερ έδει δείξε». 

Τι να πω, σκεπτόμενος τη δική μου και τη δική σου καταγωγή και όταν σκέπτομαι το δικό μου και το δικό σου προορισμό:  προερχόμαστε από την οικογένεια του Ουρανού, η Τριάδα  είναι Θεϊκή, είναι αιώνια  συμβίωση.  Ο νόμος αυτής της κοινότητας  είναι  το τρίτο  Θεϊκό πρόσωπο  η Αγάπη  και έχει ως  πνοή την Κοινωνία.

Κοιτάζοντας λοιπόν την  αρχή και το τέλος  είναι σίγουρα πιο απλό να δώσω  τη σωστή  και απόλυτη σημασία στην πορεία  που ο Ιησούς ήλθε να χαράξει  πάνω στη γη  για κάθε άνθρωπο  που γεννιέται σ’ αυτόν τον κόσμο.

Καταλαβαίνω πως δεν ήθελε  να μας αφήσει να περιπλανιόμαστε  κατά τα «γούστα μας», αλλά ελεύθερα μας ελκύει  στη δική του γεμάτη αγάπη δύναμη.  Ελκύεις το μικρό παιδί παρουσιάζοντάς του τη γλυκύτητα της καραμέλας. Ο Θεός μας  καλεί  να τρέξουμε  σ’ Εκείνον  παρουσιάζοντάς  μας «κάθε χαρά και απόλαυση  που είναι  ελκυστική για κάθε άνθρωπο». Έτσι επιβεβαιώνεται η συνύπαρξη της ελευθερίας και τη ελκυστικής δύναμης  που  εξασφαλίζει η διαδρομή του Ιησού: «αγάπα και κάνε  αυτό που  θέλεις».

Τότε είπα στον εαυτό μου:  εάν  θέλεις  να χαρείς την ελευθερία  της  δύσκολης  ζωής, να αγαπάς πάντοτε και  εάν θέλεις  να πετάς στο ύψος   του Χριστού,  αγάπα  και ντύσου τα ελαφρά  και σωτήρια φτερά  του Σταυρού.