ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ.
Με πρωτοβουλία της ΚΙΚΕΔΕ πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων των αδελφών του Αγίου Ιωσήφ στην οδό Χαριλάου Τρικούπη η ετήσια ενημερωτική εκδήλωση με θέμα: Η συμβολή της Καθολικής Εκκλησίας στην αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης στην Ελλάδα.
Η μελέτη του θέματος αυτού προέβλεπε στρογγυλή τράπεζα και στη συνέχεια συζήτηση.
Κύριοι ομιλητές ήταν ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου και Αποστολικός Τοποτηρητής της Καθολικής Επισκοπής Χίου, π. Νικόλαος Πρίντεζης, η Μαριστέλλα Τσαματροπούλου υπεύθυνη επικοινωνίας της Κάριτας Ελλάς και η Fabiola Bianchi εκπρόσωπος της θρησκευτικής κοινότητας Ιωάννης 23ος ΦΝΠ.
Την όλη εκδήλωση συντόνιζε ο δημοσιογράφος κ. Θεόδωρος Μπενάκης.
Παρόντες ο Αποστολικός Νούντσιος κ. Joseph Edward Adams με τον Γραμματέα του, ο Πρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος, Π. Φραγκίσκος Παπαμανώλης, Ο Αχιεπίσκοπος των Καθολικών της Αθήνας Σεβασμιότατος π. Σεβαστιανός, ιερεις, μοναχοί, μοναχές και αρκετός κόσμος μέλη και φίλοι της ΚΙΚΕΔΕ.
Στην αρχή της εκδήλωσης μίλησε ο Πρόεδρος της ΚΙΚΕΔΕ κ. Στέφανος Προβελέγγιος και εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησε στην επιλογή του επίκαιρου αυτού θέματος. Χαιρέτησε και καλωσόρισε τους παρόντες και έδωσε το λόγο στο συντονιστή της εκδήλωσης
Ο συντονιστής μετά από σύντομες οδηγίες που έβαλαν όλε στο πνεύμα της βραδιάς, έδωσε το λόγο στον πρώτο ομιλητή της βραδιάς Σεβασμιότατο π. Νικόλαο ο οποίος ανέπτυξε παρουσίασε τη προσωπική του εμπειρία γύρω από το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα όπως αυτό το βίωσε στα ακριτικά νησιά Χίο, Λέσβο και Σάμο.
Είπε ο Σεβασμιότατος:
Αγαπητοί μου αδελφοί και αδελφές,
Είναι γνωστό σε όλους μας ότι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η πατρίδα μας (πολιτεία και Εκκλησία) είναι το προσφυγικό και το μεταναστευτικό. Ακούγονται και γράφονται πολλά, όμως για να σχηματίσει κανείς μια ακριβή εικόνα της πραγματικότητας ο καλύτερος τρόπος είναι: Να την δει με τα ίδια του τα μάτια. Να επισκεφθεί επί τόπου κάποιο από τα ακριτικά μας νησιά, όπου αυτό το πρόβλημα βιώνεται έντονα.
Το προσφυγικό πρόβλημα δεν βιώνεται έντονα μόνο στα νησιά που ανάφερα, αλλά και σε άλλα, βιώνεται ακόμη και σε πόλεις της Στερεάς Ελλάδας.
Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ σε χρονικό διάστημα ενάμιση χρόνου, τέσσερεις φορές τα νησιά: Χίος, Λέσβος και Σάμος. Αυτές οι επισκέψεις, μου πρόσφεραν μία εμπειρία την οποία και επιθυμώ να καταθέσω ενώπιον σας, ελπίζοντας ότι κάπως θα ανταποκριθώ σ’ αυτό που περιμένει να ακούσει από μένα τόσο ο Πρόεδρος της ΚΙΚΕΔΕ κ. Προβελέγγιος όσο και το παρόν εκλεκτό ακροατήριο.
Σε κάθε μια από τις τέσσερεις επισκέψεις μου στα παραπάνω νησιά αυτά, (η τελευταία ήταν πριν από 15 μέρες) αντίκριζα μια διαφορετική εικόνα.
Η πρώτη εικόνα που αντίκρισα πριν από ενάμιση χρόνο, ήταν απελπιστική. Πρόσφυγες και μετανάστες, κατά 90% νεαρής ηλικίας, έφθαναν ομαδικά στα τρία αυτά νησιά με πλωτά φουσκωτά ή μικρά σαπιοκάραβα. Όταν πλησίαζαν στις ακτές, οι διακινητές ή οι ίδιοι οι πρόσφυγες που είχαν πρόχειρα εκπαιδευτεί από αυτούς, τρυπούσαν τις φουσκωτές βάρκες ή τις αναποδογύριζαν για να θεωρηθούν ναυαγοί και να αναγκαστούν να τους περισυλλέξουν οι λιμενικοί.
Προσωρινή κατοικία τους οι χερσαίες ζώνες των λιμανιών, τα πεζοδρόμια των πόλεων και το μέλλον τους άγνωστο. Γεμάτος ο τόπος γύρω από τα λιμάνια από πρόχειρες σκηνές, χαρτονόκουτες για στρώματα και τυχεροί εκείνοι που σκεπαζόντουσαν με κάποια κουβέρτα. Οι χώροι υγιεινής ανύπαρκτοι και οι υπαρκτοί άθλιοι.
Στη δεύτερη επίσκεψή μου, είδα μια εικόνα κάπως βελτιωμένη. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες ομαδικά κατά γης σε σειρές, όπως στο στρατό κατά την ώρα της εκπαίδευσης, περιφρουρούμενοι από λιμενικούς και αστυνομικούς, περίμεναν να καταγραφούν και να ταυτοποιηθούν. Δειλά-δειλά παρουσιάζονταν κάποιοι εθελοντές και τους έφερναν ένα «πλούσιο γεύμα» αποτελούμενο από ένα σάντουιτς και ένα μπουκαλάκι νερό. Καμία ακόμη οργανωμένη προσπάθεια από το κράτος, αλλά ούτε και από την Εκκλησία, όλοι βρέθηκαν απροετοίμαστοι και αδύναμοι μπροστά στο απρόσμενο αυτό πρόβλημα, που συνεχώς μεγάλωνε.
Στην τρίτη επίσκεψή μου τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Είδα το κράτος και την Εκκλησία με οργανωμένες πρωτοβουλίες, η παρουσία των ΜιΚιο και και εθελοντών έντονη και αποτελεσματική.
Στη Χίο ήδη είχαν δημιουργηθεί σε κοντινή απόσταση από το λιμάνι δύο καταυλισμοί, ένας για την υποδοχή και την ταυτοποίηση των προσφύγων και μεταναστών και ένας άλλος για την ολιγοήμερη παραμονή τους στο νησί. Η ροή των αφίξεων συνεχώς αυξανόταν. Δεν υπάρχει παραλία χωρίς άχρηστα σωσίβια. Είναι αυτά που συνέβαλαν στη σωτηρία κάποιων ανθρώπων ή που δεν τα κατάφεραν και έφθασαν στην παραλία μόνα τους. Οι πολλές βάρκες που έβλεπε κανείς στο πέλαγος δεν ανήκαν σε ψαράδες αλλά ήταν πρόχειρα πλωτά μέσα που έφεραν στα νησιά ανθρώπους κάθε ηλικίας που έφυγαν από τη Χώρα τους για να γλυτώσουν τη ζωή τους ως πρόσφυγες ή απλώς να την καλυτερεύσουν ως μετανάστες.
Το ίδιο σκηνικό και στο νησί της Μυτιλήνης άλλοι δύο καταυλισμοί ένας στην περιοχή Καρά Τεπέ και ένας άλλος στην θέση Μοριά. Ειδικά μεταλλικά σπίτια για ευάλωτες οικογένειες και άρρωστα άτομα και μερικοί μεγάλοι θερμαινόμενοι θάλαμοι για όλους τους άλλους. Η κατάσταση φαινόταν να ελέγχεται.
Και στα δύο αυτά νησιά η Κάριτας Ελλάς, με τη βοήθεια μεμονωμένων Κάριτας Ευρώπης και της Διεθνούς Κάριτας δίνει ένα δυναμικό παρόν. Υπάρχουν καλά οργανωμένες και συντονισμένες πρωτοβουλίες και συγκεκριμένα προγράμματα βοηθείας σε εξέλιξη . Η Κάριτας Ελλάς με δημόσιους διαγωνισμούς προσλαμβάνει έμμισθο εκλεκτό προσωπικό διαφόρων ειδικοτήτων όπως: συντονιστές, κοινωνικούς λειτουργούς, νηπιαγωγούς, μεταφραστές, οδηγούς κλπ. Στο έργο αυτό συμβάλλουν και πολλοί εθελοντές.
Η Σάμος ήταν από τα πρώτα νησιά που έπρεπε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Εκεί ετοιμάστηκε ο πρώτος καταυλισμός ο οποίος στη συνέχεια μετατράπηκε σε hotspot, είναι αυτό που σήμερα έχει υιοθετηθεί από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, μέσω της Οργάνωσης «Αποστολή».
Στην Τρίτη αυτή επίσκεψή μου στα νησιά Χίο, Λέσβο και Σάμο, είχα την ευκαιρία να ενημερωθώ λεπτομερώς από πολλές ΜιΚιΟ της Ευρώπης, της Ελλάδος αλλά και εκτός Ευρώπης και μπόρεσα να διαπιστώσω το μεγάλο έργο αγαθοεργίας που επιτελείται.
Στη Λέσβο είδα και κάτι διαφορετικό: Ένα παραλιακό ξενοδοχείο το SilverBay200 κρεβατιών νοικιασμένο με δημόσιο διαγωνισμό από την Κάριτας Ελλάς με χρηματική βοήθεια της Κάριτας Ελβετίας, για την προσωρινή φιλοξενία ευάλωτων ατόμων και οικογενειών. Υπεύθυνοι τέσσερεις γήινοι άγγελοι θηλυκού γένους, αναφέρω και το γένος διότι οι άγγελοι της γης έχουν γένος, συντόνιζαν την όλη φιλοξενία με πολλή ευαγγελική αγάπη και υπευθυνότητα. Εκεί θα εξασφαλίζεται μέχρι τον Απρίλιο τρέχοντος έτους μια αξιοπρεπέστατη ολιγοήμερη φιλοξενία για ευάλωτα άτομα και οικογένειες, έως ότου μεταφερθούν στον Πειραιά και από εκεί σε κάποια βόρεια σύνορα της Χώρας μας ελπίζοντας να τα βρουν ανοικτά.
Στην τέταρτη επίσκεψή μου, τα μάτια μου αντίκρισαν μια εικόνα ολότελα διαφορετική. Ήδη λειτουργούσαν τα πρώτα hotspots
Ο αριθμός των μεταναστών και προσφύγων που έφθαναν στη Χίο και Λέσβο είχε αισθητά μειωθεί. Σ’ αυτό συνέβαλαν οι δυσμενείς καιρικές συνθήκες και οι πολλές απεργίες των πλοίων.
Στη Χίο είχα μία λεπτομερή ενημέρωση από τον Διευθυντή της Ασφάλειας, τον Διευθυντή Αστυνομίας και τον Αντισυνταγματάρχη υπεύθυνο του Hotspot. Τρεις άνθρωποι που διαπίστωσα ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως δεν ασκούν ένα επάγγελμα, αλλά μία υπηρεσία και μάλιστα με πολλή ανθρωπιά.
Η επίσκεψή μου στο hotspot, που την προηγούμενη ημέρα είχε εγκαινιάσει ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, μου έδωσε τη δυνατότητα να δω από κοντά τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλονται στη Χώρα μας, για να ανταποκριθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στη δεύτερη αυτή απρόσμενη κρίση.
Τώρα στα τρία αυτά νησιά αλλά και σε άλλα και σε άλλα και σε πόλεις της Στερεάς Ελλάδας γίνονται πολλές αξιέπαινες ευαγγελικές. Αυτές πρέπει να προβάλλονται για να δίνονται εναύσματα για να πολλαπλασιάζονται και βέβαια να ακούγονται μόνο οι κάποιες αρνητικές εξαιρέσεις.
Οι δύο μικρές μας ενοριακές κοινότητες Λέσβου και Χίου με την ενεργό συμμετοχή και το συντονισμό του εφημερίου των δύο νησιών π. Λέοντα Κισκίνη, με την πανταχού παρούσα Σελέστε Παπαδοπούλου και τους λίγους εθελοντές συμβάλλουν στην υλοποίηση των προγραμμάτων της Κάριτας Ελλάς και δίνουν ένα παρόν αντιστρόφως ανάλογο με τον αριθμό τους και τις δυνατότητες τους.
Οι εθελοντές του νησιού συνεχώς αυξάνονται. Είναι άτομα, που παίρνουν εντολές μόνο από την καρδιά τους και τη χριστιανική τους συνείδηση. Αφήνουν τη δουλειά τους και τρέχουν στις παραλίες, να προλάβουν να σώσουν κάποιο μωρό πριν χαθεί στα νερά του Αιγαίου. Τρέχουν να προφέρουν ένα χέρι βοηθείας σε όποιον κινδυνεύει να μην προλάβει να πατήσει το πόδι του στην ελεύθερη στεριά.
Πολλές ενοριακές κοινότητες της Εκκλησίας μας στην Ελλάδα συγκεντρώνουν και αποστέλλουν ρουχισμός, κουβέρτες, τρόφιμα, ακόμη και παιχνίδια για τα μικρά παιδιά. Σε τοπικές Εκκλησίες μας προγραμματίζονται και αγρυπνίες προσευχής, διότι χωρίς τη δύναμη της προσευχής, δεν μπορεί να υπάρξει ενεργός αγάπη. Φαίνεται πως και αυτή η καινούρια κρίση μας έφερε ακόμη πιο κοντά στον Κύριο αλλά και μεταξύ μας.
Πολλοί θεσμοί και πολλά άτομα της Χώρας μας, δεν μπορούν πια να ακούν συνανθρώπους μας να παραπονούνται στον 21ο αιώνα, όπως τον παράλυτο του ευαγγελίου και να επαναλαμβάνουν: «δεν έχω άνθρωπο» ή να ψάχνουν μέρα μεσημέρι με το φανάρι του Διογένη να βρουν άνθρωπο και μάλιστα ανάμεσα σε χριστιανούς!
Όλες αυτές οι προσπάθειες που διαπίστωσα με τα ίδια μου τα μάτια, μου πρόσφεραν μια θετική εικόνα και μ’ έκαναν να πιστεύω ότι τελικά το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα, εφόσον δεν επιδεινωθεί αλλά και μειωθεί, τότε θα λυθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Για να γίνει αυτό χρειάζεται η Πατρίδα μας, τα κράτη της Ευρώπης, η εκκλησία και οι κοινωνικές οργανώσεις, όχι απλώς να εργάζονται αλλά προπάντων να συνεργάζονται και να προσφέρουν μια συντονισμένη, υποδοχή, φιλοξενία και σίγουρη προώθηση προς τους προορισμούς της επιλογής των προσφύγων και μεταναστών.
Δυστυχώς οι πληροφορίες των τελευταίων ημερών που αφορούν το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα με αναγκάζουν να μειώσω την αισιοδοξία μου, χωρίς να χάσω όμως την ελπίδα μου. Είναι επιτακτική ανάγκη όλες οι χώρες της Ευρώπης να αντιληφθούν ότι, οι πρόσφυγες είναι εκείνοι που φεύγουν από τη χώρα τους για να σώσουν τη ζωή τους, ενώ οι μετανάστες απλώς για να την καλυτερεύσουν. Οφείλουν λοιπόν να επικεντρώσουν την προσοχή τους πρώτα στους πρόσφυγες και έπειτα στους μετανάστες, οι οποίοι και θα πρέπει να αντιληφθούν ότι δεν μπορούν να βρουν αυτό που ζητούν σε μια χώρα που οι ίδιοι οι πολίτες της το στερούνται.
Τώρα τα υπάρχοντα hotspotsκαι όσα ακόμη θα δημιουργηθούν εξασφαλίζουν μια ανθρώπινη υποδοχή και προσωρινή φιλοξενία. Οι άνθρωποι, που υπηρετούν σ’ αυτά, ως κρατικοί υπάλληλοι, ως μέλη ΜιΚιΟ και ως εθελοντές φαίνεται ότι μαθητεύουν στο ένα, μοναδικό και καλά οργανωμένο hotspotτου Χριστού που λέγεται Εκκλησία.
Ευχαριστώ
ΣΗΜ. Αύριο συνεχίζεται
