– Βρισκόμαστε στον καιρό του Οκταημέρου προσευχής για την ενότητα των Εκκλησιών. Θεώρησα επίκαιρο να σας προτείνω μερικές σκέψεις σχετικά με το μεγάλο αυτό θέμα.
-Η ανθρωπότητα σήμερα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα: οικο-νομικά, κοινωνικά, πολιτικά κλπ. Το μέλλον φαίνεται όλο και πιο αβέβαιο. Αλλά μέσα σ’ αυτή την αβεβαιότητα κι απαισιοδοξία, προ-βάλλει ένα φωτεινό και παρήγορο σημάδι: Οι άνθρωποι της εποχής μας άλλοι συνειδητά, άλλοι ακόμη ασυνείδητα αλλά σταθερά, προσανατολίζονται σε μιαν ανθρωπότητα πιο ενωμένη διεθνώς.
-Μετά τις «Ηνωμένες Πολιτείες» από πολλά χρόνια στην Αμερική έγιναν ενοποιήσεις και αλλού, όπως στην Ινδία, έχουμε τα « Ενωμένα Έθνη», την «Κοινή Αγορά», την «Ενωμένη Ευρώπη» , τις Διε-θνείς Συμβάσεις Βοήθειας και Ανάπτυξης» την «Διεθνή Σύμπραξη Εμπορικών Συναλλαγών», τον « Ο.Η.Ε.» κλπ.
-Εκείνο που ακόμη δεν έχει γίνει, είναι η «Ένωση των Χριστιανών»
Η διαίρεση αυτή είναι το πιο μεγάλο σκάνδαλο στον κόσμο. Την τελευταία αυτή περίοδο, με την φώτιση του Παναγίου Πνεύματος γίνονται ευτυχώς μεγάλες προσπάθειες, αργά αλλά σταθερά. Ο Κύ-ριος επεμβαίνει.
-Γίνεται λόγος για έναν «Πνευματικό Οικουμενισμό», που σιγά- σιγά δημιουργεί ένα νέο τύπο ανθρώπων με πιο ευρεία συνείδηση, λιγότερο εθνικιστική, με μια νοοτροπία που περνάει τα στενά γεωγραφικά όρια μιας πατρίδας ή φυλής και αγκαλιάζει όλους τους λαούς, και τους πολιτισμούς, και σέβεται όλες τις θρησκείες, χωρίς να καταπολεμά, όπως συνέβαινε παντού στο παρελθόν, με φανατισμό και μίσος. Με πόση χαρά και αισιοδοξία δεν παρακολουθήσαμε και πέρυσι την καθιερωμένη πια σχετική συνάντηση στην Ασσίζη! Κάθε φορά διογκώνεται η συμμετοχή και γίνεται όλο και πιο θετικό το αποτέλεσμα. Μια προσπάθεια εμπνευσμένη από την Β΄ Σύνοδο του Βατικανού.
-Η μετανάστευση εκατομμυρίων προσφύγων κάθε φυλής και γλώσσας, παρά τα όποια και όσα προβλήματα δημιουργούν, έγινε μια αιτία να αφυπνιστούν οι χριστιανοί της Δύσης και να δραστη-ριοποιηθούν για την αδελφική χριστιανική φιλοξενία, με αποτέλεσμα αυτοί οι πρόσφυγες να γνωρίσουν την αληθινή όψη της Εκκλησίας και να θαυμάσουν την χριστιανική μαρτυρία, τις μεγάλες μορφές των τελευταίων Παπών και ιδιαίτερα του Πάπα Φραγκίσκου. Αν εξαιρέσουμε τον ελλαδικό χώρο, έχουν πέσει κατακόρυφα οι προκαταλήψεις και οι καχυποψίες. Καλλιεργείται σταθερά το χριστιανικό πνεύμα.
-Αυτό το πνεύμα του οικουμενισμού δεν επιβάλλεται στον σημερινό άνθρωπο με τη βία ή την υλική δύναμη. Πειράματα του είδους στο παρελθόν απέτυχαν. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις γιγαντιαίες αυτοκρατορίες, όπως ο ναζισμός, ο κομμουνισμός… κλπ. Οι μέθοδοι του είδους αποδείχτηκαν μια ουτοπία, έστω και αν σε μερικά μέρη τα κόσμου συνεχίζουν.
-Ούτε η κουλτούρα όπως λέμε, είναι ικανή να δημιουργήσει μια βιώσιμη κοινωνία σε διεθνή κλίμακα. Και όμως, αργά αλλά σταθερά ο κόσμος βαδίζει προς την διεθνή ένωση και συνεννόηση. Ποια είναι αυτή η μυστική δύναμη που δρα πάνω από τα όπλα, την κουλτούρα, την τεχνική επανάσταση ή άλλο ανθρώπινο παράγοντα και συνδέει ολοένα και περισσότερο λαούς και έθνη; -Είναι το σχέδιο του Θεού να ενώσει όλους τους ανθρώπους σαν μια οικογένεια.
-Η αναγγελία ενός νέου λαού του Θεού με διεθνείς διαστάσεις, προ- εικονίστηκε και προετοιμάστηκε ήδη από τον Αβραάμ, στον εκλεκτό λαό του Θεού, τον Ισραήλ, και πραγματοποιείται στην εντέλεια με τον Ιησού Χριστό, στο οποίο συγκλίνει και ανακεφαλαιώνεται όλο το σχέδιο του Θεού, όπως μας βεβαιώνει ο Απόστολος Παύ-λος στην αρχή της Επιστολής του προς τους Εφεσίους: -«Ό,τι ήταν διηρημένο ξαναβρίσκει στον Χριστό την ενότητα». (πβλ Εφ 1,1-10).
Οι Μάγοι βασιλιάδες της Ανατολής που πήγαν στην Βηθλεέμ να προσκυνήσουν τον νεογέννητο Μεσσία, είναι μια εικόνα του καλέ-σματος όλων των ανθρώπων να γίνουν μέλη της μεγάλης παναν-θρώπινης οικογένειας. Αυτό θα πραγματοποιηθεί όταν η πίστη στον Ιησού Χριστό, θα ρίξει τους μεσότοιχους που χωρίζουν τους ανθρώπους. Όταν όλοι θα αισθανθούν ότι είναι παιδιά του Θεού και αδέλφια μεταξύ τους, με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις.
-Αυτός ο λαός είναι η Εκκλησία, η κοινωνία των πιστευόντων, ο λαός του Θεού, στον οποίον ανήκουν έναν πλήθος λαών, φυλών και γλωσσών χωρίς διακρίσεις. Η Εκκλησία του Χριστού δεν είναι οδοστρωτήρας, όπως ορισμένα πολιτικοκοινωνικά συστήματα που ισοπεδώνουν τα πάντα και τους πάντες. Δεν μπορεί να είναι λευκή, ή μαύρη, ή κίτρινη, ή αμερικάνικη, ή ελληνική, ή άλλου έθνους. Είναι πάνω από όλα αυτά. Οι πόρτες είναι ανοικτές σε όλους. Μέσα στην ασύγκριτη ανθρώπινη ποικιλία της πραγματοποιεί την μοναδική ενότητά της διότι κεφαλή της είναι ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός.
ΠΡΨ
