Συμμετέχοντας στην ακολουθία του Δρόμου του Σταυρού, μελετώντας βαθύτερα τα κείμενα που αναφέρονται στο πάθος και διανύοντας τη Μεγάλη Εβδομάδα, κάποιες σκέψεις και προβληματισμοί πηγάζουν από αυτά:
Ο Ιησούς μέσα από την άθλια σκευωρία του δικαστηρίου δέχεται σιωπηρά και αδιαμαρτύρητα τη φρικτή τιμωρία του γιατί μέσα από αυτή βλέπει αφενός το θέλημα του Θεού Πατέρα και αφετέρου το μοναδικό μέσο για τη σωτηρία του γένους των ανθρώπων.
Ας περπατήσουμε, λοιπόν, κι εμείς στο δρόμο που βάδισε ο Χριστός ακλουθώντας το παράδειγμα του, λέγοντας πάντα ΝΑΙ στο θέλημα του Πατέρα, ακόμα κι όταν νιώθουμε ότι με την επιλογή μας αυτή καταπιεζόμαστε ή αδικούμαστε.
Μόνο με την απόλυτη εμπιστοσύνη στο θέλημά Του θα μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στο βάρος του σταυρού που αναλογεί στον καθένα μας.
Η σκληρότητα και η αχαριστία που δείχνει ο άνθρωπος προς Αυτόν που τον ευεργέτησε και τον θεράπευσε είναι αυτά που κάνουν το βάρος του σταυρού ασήκωτο.
Όμως ο Χριστός τον φορτώνεται και συνεχίζει προς τον Γολγοθά, παρότι οι ανθρώπινες δυνάμεις Του τον εγκαταλείπουν και πέφτει.
Πόσες φορές και σε μας ο πόνος φαίνεται αβάσταχτος και λυγίζουμε λέγοντας «δεν αντέχω άλλο».
Τότε έχουμε την ανάγκη να πλημμυρίσει η ψυχή μας με την υπομονή και τη δύναμη που έδειξε ο Χριστός.
Και η Μητέρα του είναι εκεί και συμμετέχει σιωπηρά στο μαρτύριο του Υιού Της. Ο πόνος σαν λόγχη διαπερνάει την ψυχή της. Όμως κατά βάθος γνωρίζει ποιο είναι το θέλημα του Πατέρα. Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά που λέει: «Γενηθήτω το θέλημά Σου».
Ανυπέρβλητη θυσία και τεράστια γενναιοδωρία από τη Μάνα και το Γιο για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Και όταν έρθει η ώρα να ανταποδώσουμε στο ελάχιστο αυτή τη θυσία είθε να φτάσουμε κι εμείς μέχρι το τέρμα, ακόμα κι αν χρειαστούμε τη βοήθεια κάποιου δικού μας Σίμωνα Κυρηναίου.
Παράλληλα, πράττοντας όπως εκείνος, να κοιτάζουμε το σταυρό του διπλανού συνοδοιπόρου μας, ο οποίος ίσως να είναι βαρύτερος από το δικό μας. Και να του συμπαραστεκόμαστε εμπράκτως ακόμα και αν σκουπίζουμε απλώς το μέτωπό του, όπω2ς έκανε η Βερονίκη στο Χριστό. Δηλαδή μέσα από την αδελφική αγάπη να είμαστε ευγνώμονες αλλά και να προκαλούμε ευγνωμοσύνη.
Έτσι, μέσα από την αρετή της υπομονής να παρηγορούμε και να ενθαρρύνουμε τους άλλους, όπως ακριβώς έπραττε ο Χριστός με τις θυγατέρες της Ιερουσαλήμ, δίνοντάς τους να καταλάβουν τι αξία έχει να υποφέρει κανείς για τους άλλους και να προσφέρει τις δοκιμασίες και α βάσανά του για τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αφού τα βάσανα γίνονται ευλογία μαζί Του.
Αν πολλές φορές είναι δυσβάσταχτα και μας λυγίζουν πρέπει να συνειδητοποιούμε ότι ο Πατέρας επιθυμεί όχι να μην έχουμε αδυναμίες αλλά να σηκωνόμαστε πάντα και να συνεχίζουμε με νέα ενεργητικότητα. Αυτή είναι η ζωή μας επάνω στη γη.
«Ο Ιησούς καρφώνεται επάνω στο σταυρό». Αυτό που συμβαίνει είναι τρομακτικό και ασύλληπτο αφού τον καρφώνουν και υπερυψώνουν το σταυρό. Σ΄ αυτό το φοβερό θέαμα όλοι θα προτιμούσαμε να κλείσουμε τα μάτια μας από τη φρίκη. Όμως έχουμε αυτό το δικαίωμα; Όχι βέβαια, αφού όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά είμαστε ένοχοι για όσα υποφέρει, αφού ο Χριστός απάντησε στη θέση μας στην αιώνια δικαιοσύνη και σε Αυτόν χρωστάμε τη σωτηρία μας.
Μέσα από το μεγαλείο της θυσίας Του μας δίδαξε το μοναδικό τρόπο αντοχής: την αγάπη.
Έτσι θα είμαστε δυνατοί ακόμα και όταν όλοι θα μας έχουν εγκαταλείψει και θα μπορέσουμε να φθάσουμε στο τέλος, αφού μάθαμε να μετατρέπουμε τον πόνο σε ευλογία για τους άλλους.
Γνωρίζοντας, λοιπόν, ότι ο σταυρός δεν είναι ανώφελος αλλά ευλογημένος, συμμετέχουμε στο σωτήριο έργο του Θεού.
Αυτό άλλωστε είναι και το βαθύτερο νόημα του σταυρού: «ο σπόρος πρέπει να πεθάνει για να δώσει μια νέα ζωή».
Να, λοιπόν, η απάντηση στο αγωνιώδες ερώτημα γιατί ο πόνος και ο θάνατος: ο ΣΤΑΥΡΟΣ, αφού «ο σπόρος μένει στείρος έως ότου δε χαθεί μέσα στη γη». Ο πόνος, οι θυσίες μας, ο θάνατός μας είναι ουράνιος σπόρος. Εάν γίνουμε ένα με το θέλημα του Θεού η ζωή μας θα ανθίσει για μας και για τους άλλους.
Μην ξεχνάμε ότι ο Χριστός ήταν το τίμημα της ανθρώπινης ζωής και σωτηρίας. «Κάθε Μεγάλη Παρασκευή ακολουθείται από το Πάσχα, κάθε βάσανο είναι πηγή ευλογίας και ο θάνατος ο ίδιος σπόρος μιας νέας ζωής.
Καλό και Άγιο Πάσχα.
Φ.Δ.
