ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
ΠΕΜΠΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
Στην ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα Πέμπτη ημέρα του Πάσχα, ο ευαγγελιστής Λουκάς συνδέει άμεσα τη γνώση μας για τον Αναστημένο Χριστό με την εμπειρία του Πέτρου και των άλλων αποστόλων. Η διαφορά μεταξύ εμάς και εκείνων είναι ότι εκείνοι μπόρεσαν να τον δουν με τα φυσικά τους μάτια και να αγγίξουν το αναστημένο σώμα Του, ενώ εμείς τον βλέπουμε μόνο με τα μάτια της πίστης και τον αγγίζουμε μόνο πνευματικά, διαμέσου της μαρτυρίας των αποστόλων και του Μυστηρίου της Ευχαριστίας.
Κλειδί για να κατανοήσουμε το λόγο του Κυρίου που σήμερα ακούσαμε είναι ο Εσταυρωμένος που αποδεικνύει πως ο Θεός είναι αγάπη και άπειρη ευσπλαχνία. Στα πόδια του σταυρού σταματά ο φόβος μας για το Θεό και η φυγή μας από Αυτόν, γιατί βλέπουμε ότι Εκείνος είναι ο πρώτος που μας πλησιάζει, μας μιλά, μας αγαπά και μας σώζει. Οι μαθητές Του δίνουν με τον λόγο τους και τη ζωή τους μαρτυρία για όλα αυτά.
Ο Ιησούς ολοκλήρωσε την αποστολή του. Εμείς τώρα, κατ’ εντολή του, την συνεχίζουμε στο χώρο και στο χρόνο που ζούμε και δρούμε.
Οι άνδρες και οι γυναίκες που αναγνώρισαν τον Ιησού μαρτυρούν την ανάστασή του. Τον είδαν με τα ίδια τους. Τον άγγιξαν με τα ίδια τους τα χέρια, έφαγαν και ήπιαν μαζί του.
Η εμφάνιση του Ιησού στους αποστόλους είναι περίεργη αλλά και οικογενειακή: “Ειρήνη σε σας!” τους λέει εμφανιζόμενος ενώπιον τους. ‘Όμως εκείνοι δεν έχουν ξεπεράσει ακόμη το φόβο και νομίζουν πως βλέπουν ένα «φάντασμα». Τότε Εκείνος τους ζητά να αγγίξουν το σώμα του, τους ζητά κάτι να φάει και τότε ανοίγονται τα μάτια τους και πείθονται.
Αυτή η εμφάνιση του αναστημένου Ιησού στους μαθητές του περιέχει τρία στοιχεία που αφορούν το μυαλό τους, τα συναισθήματά τους, την αποστολή τους. Και τα τρία αυτά στοιχεία είναι ουσιαστικά και συμπληρωματικά για να μη μείνει ο Ιησούς για τους μαθητές του, «ένα φάντασμα», αλλά για να γίνει για κάθε μαθητή του ο συνδαιτυμόνας και ο συνοδοιπόρος του.
Ο Κύριος μας ανοίγει το νου στη γνώση των Γραφών:
Η Αγία Γραφή είναι η επιστολή της αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο. Οφείλουμε λοιπόν συχνά να τη διαβάζουμε. Πρέπει να έχουμε την υπομονή της ακοής, το θάρρος να αναζητούμε την ερμηνεία της, γιατί δεν φτάνει να διαβάζουμε το λόγο του Θεού, πρέπει και να τον καταλαβαίνουμε, γι’ αυτό είναι ανάγκη κάποιος να μας εξηγήσει και μάλιστα όχι με βαριές και βαθιές θεολογικές αρχές αλλά καίγοντάς μας τις καρδιές, όπως έκανε ο Ιησούς τις καρδιές των μαθητών της Εμμαούς.
Η παρουσία του Ιησού ανάμεσα στους αποστόλους προκαλεί συγκίνηση και φόρτιση των αισθημάτων τους: αισθάνθηκαν χαρά μεγάλη, όμως δημιουργεί και ταραχή. Η πίστη δεν περιορίζεται μόνο σε μια εξωτερική αποδοχή, πρέπει να αγγίξει την καρδιά μας, τα συναισθήματά μας, όλο το είναι μας. Πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό μας να απορροφηθεί από την ομορφιά και τη χαρά που γεννιέται από την παρουσία του Χριστού για να είμαστε αληθινοί χριστιανοί.
Τότε έρχεται και η αποστολή. Μια αποστολή, προσωπική του κάθε μαθητή αλλά και η κοινοτική όλης της Εκκλησίας. Οφείλουμε να δώσουμε στον κόσμο μαρτυρία για τον αναστημένο Ιησού. Δενχρειάζεται καμιά σταυροφορία,αλλά μόνο η προσωπική μαρτυρία. Μια μαρτυρία που δεν επιβάλλεται αλλά πείθει και πείθει, όταν βιώνεται από αυτόν που την δίνει.
Ο Κύριος μας έφερε την εσωτερική ειρήνη, την αγάπη, τη συγνώμη, μας οδηγεί στη συμφιλίωση με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Ας αφήσουμε λοιπόν τον Κύριο να μας πλησιάσει γιατί και σήμερα επαναλαμβάνει σε μας που συνεχίζουμε να πανηγυρίζουμε για την Ανάστασή του: «εγώ είμαι μη φοβάστε»!
