Σαν τα παιδιά

Σε ένα απελπισμένο πρόσωπο που μου ζητούσε να το βοηθήσω στη δυστυχία  το συμβούλεψα  να ευχαριστήσει το Θεό για τη χάρη που δέχεται.

Και, αν και την πρώτη στιγμή τα λόγια του, του φάνηκαν σκληρά και περίεργα, αργότερα αντιλήφθηκε ότι η χάρη  ήταν ακριβώς εκείνη  που το πλησίασε ακόμη περισσότερο στο Θεό.  Είναι το παιχνίδι της μητέρας  με το μικρό παιδί της  που δεν ήθελε να μένει κοντά της. Του δημιουργεί άμεσα ή έμμεσα  φόβους  που έχουν ως θετικό αποτέλεσμα να το κάνουν να επιστρέψει  στη μητέρα του και να μένει πιο κοντά της.  Δέξου λοιπόν  ότι  κάθε είδους «φόβος»  είναι μόνο αγάπη του Θεού για σένα.

Σε ένα άλλο πρόσωπο που μου ζητούσε εξορκισμούς και συμβουλές για να νικήσει το δαιμόνιο, απάντησα  ότι δεν χρειάζεται  να χάνει τον καιρό του να κάνει αγώνες εναντίον του δαιμονίου, αλλά να εντείνει  την εμπιστοσύνη του στον Ιησού που σου λέει: μη φοβάσαι, εγώ είμαι μαζί σου. Εγώνίκησα  τονκόσμο. Εάν εγώ είμαι μαζί σας , ποιος μπορεί να είναι εναντίον σας;

Το μικρό παιδί  που συναντά ένα λιοντάρι ή ένα άγριο ζώο, προφανώς δεν σταματά να  αγωνιστεί  με το λιοντάρι , εναντίον ενός φιδιού, αλλά είναι φυσικό να τρέξει στην μητέρα του. Και όταν  είναι στην αγκαλιά της μητέρα του, γελοιοποιεί το λιοντάρι , γελοιοποιεί το φίδι.

Η μητέρα  ανήκει στο παιδί  και το παιδί στη μητέρα , τόσο που το παιδί,  όταν πρέπει να κάνει κάτι , δεν σκέπτεται  να ζητήσει βοήθεια από τη μητέρα του , πηγαίνει  εκεί  που πρέπει να πάει, κάνει αυτό που πρέπει να κάνει, υπολογίζοντας  αυθόρμητα, με κάθε σιγουριά, τις ικανότητες της μητέρας του  που τις θεωρεί δικές του  και επομένως διαθέσιμες.

Το  μικρό παιδί γνωρίζει ότι και του ζητήσει η μητέρα του,  η μόνη απάντηση είναι το «ναι»,  με  αυτό το «ναι»  κατακτά τη ημέρα του. Όταν διηγείται  σε κάποιον  αυτό που έκανε  σε ένα χρόνο, σε δύο χρόνια  ή σε τρία, λέει απλά: Ανέβηκα στην Πάρνηθα,  ταξίδεψα με φουρτουνιασμένη θάλασσα, πήγα στη Θεσσαλονίκη, κάθε μέρα πήγαινα και έβλεπα τη γιαγιά μου… κλπ.  Χωρίς καν να σκέπτεται,  ότι πρέπει να πει,  ότι όλα αυτά έγιναν χάρη στη μητέρα του ή καλύτερα  έγιναν μαζί με τη μητέρα του , αλλά ζει με την συνειδητοποίηση   του  και  όποιου ακούει αυτά, ότι χωρίς την μητέρα  όχι μόνο δεν θα έκανε τίποτε από όλα αυτά, αλλά ούτε θα σκεπτόταν να κάνει κάτι.

Το βράδυ το μικρό παιδί κοιμάται μόνο εάν έχει δίπλα του την μητέρα του. Κοιμάται  και συνεχίζει να κοιμάται  και να ονειρεύεται  με τη σιγουριά,  ότι μαζί του κοιμάται  η μητέρα του. Θα του δημιουργηθούν πολλά τραύματα και φόβοι, εάν το πρωί, στο ξύπνημα,  δεν δει αμέσως , δίπλα του τη μητέρα του. 

Είναι η συμβουλή του Ιησού προς τους ενήλικες: «Μεταστραφείτε και γίνετε σαν τα παιδιά»- «Χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε».

Στην αδυναμία του  μικρού παιδιού αποκαλύπτεται η ικανότητα της μητέρας, στην αδυναμία  του ανθρώπου  αποκαλύπτεται η παντοδυναμία του Θεού. Η  εμπιστοσύνη το Θεό  γεμίζει τον άνθρωπο από το Θεό. Η παρουσία του Θεού  στις αδυναμίες, είναι η ζωή του ανθρώπου.

Το παιδί είναι η δόξα της μητέρας. Ο ζωντανός άνθρωπος είναι η  δόξα του Θεού!