Πώς να ξαναβρούμε τον εαυτό μας

Όταν αισθάνεσαι την ανάγκη να ξεκουραστείς, φαντάζεσαι ότι βρίσκεσαι σε ένα δάσος και εκεί αμέσως ξεκινάς να ακούς την σιωπή που τονίζεται από το απαλό θρόισμα των φύλλων, που από καιρό σε καιρό ενισχύεται από το φύσημα του ανέμου…
Βήμα – βήμα, συνειδητοποιείς ότι το μυαλό σου  αποβάλει τις βαρετές σκέψεις και τις ιδέες που σε απασχολούν και φιλοξενεί με μεγαλύτερη ευκολία συναισθήματα γαλήνης και ειρήνης. Καιπροχωράςκαιερευνάς.
Στην αρχή ψάχνεις ένα μονοπάτι για να αισθάνεσαι πιο ασφαλής και προστατευμένος, αλλά στη συνέχεια δεν είναι μόνο μια σταθερή πορεία που σε κάνει να αισθάνεσαι ασφαλής, αλλά ολόκληρο το δάσος που γίνεται φίλος σου. Τότε ένα βήμα εδώ, ένα άλλο εκεί, ένας περίπατος που μοιάζει με περιπλάνηση, αλλά που ακριβώς  θα σε κάνει να προχωρήσεις, θα σε σπρώξει στα βαθιά: να χαθείς.
Δεν αναρωτιέσαι πια πού πας, ούτε από πού έρχεσαι. Δεν σε ενδιαφέρει ούτε η έξοδος ούτε η είσοδος.
Δεν πρέπει ούτε να μπεις ούτε να βγεις επειδή έχεις βρει τον εαυτό σου. Είναι αυτή η κλασική μετάβαση μέσα στο δάσος που συμβαίνει εν αγνοία σου, όταν το δάσος γίνεται το σπίτι σου, το αισθάνεσαι σαν το σπίτι σου, επειδή σου δίνει αυτό που άλλοι σου υποσχέθηκαν, που σου είπαν, αλλά που ποτέ δεν σου έδωσαν.
Συχνά μπορείς να ζήσεις την εμπειρία να βρεις τον εαυτό σου στον Θεό, όταν, από αγάπη, έχεις το θάρρος να βουτήξεις στο μικρό δασάκι του πλησίον και να διασχίσεις τους δρόμους του για να τον βοηθήσεις στις διάφορες ανάγκες του.

ρφ (μετάφραση)