Πώς να εξοφλήσεις το χρέοςΠώς να εξοφλήσεις το χρέος

Το εμπιστεύομαι σε ένα «καρδιακό φίλο»: συχνά διαπιστώνω  με έκπληξη  ότι χαμογελώ, είμαι διαθέσιμος,  spesso mi accorgo con sorpresa di essere sorridente, disponibile, συγκαταβατικός, εξυπηρετικός. Αυτό μου συμβαίνει  ότι διαπιστώνω  όταν πρέπει για κάτι  να συγχωρηθώ. Δεν μου κοστίζει ούτε να ζητήσω  συγνώμη ή να  συγχωρήσω ή και να προηγηθώ  στον να εξυπηρετήσω κάποιον. Είναι ο δρόμος που ακολουθώ για να εξοφλήσω  όλα και με όλους. Είναι μία αχάρη  που  κάνει σε σένα η ζωή.

Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο  όταν αφήνω τον εαυτό μου  να  έμφυτη προκατάληψη ότι  είμαι δίκαιος, καλύτερος από τους άλλους:  όταν αφήνω να εμποτιστώ  από την ευαισθησία του «εγώ»  διαπιστώνω ότι   ζω με την απαίτηση να με υπηρετούν.

Ενώ υπηρετείς το εγώ σου,  δηλητηριάζεις  το αίμα σου.  Συσσωρεύεις  σκέψεις εναντίον του πλησίον , γεμίζει το μυαλό σου  με επιχειρήματα για να υπερασπιστείς  εναντίον εκείνων, που αν αντιθέτως τους αγαπάς, γίνονται  οι ευεργέτες σου. Τελικά; Όταν κρίνεις  τους άλλους  κάνεις χαρακίρι: θεωρώντας  τον εαυτόν σου καλύτερο  τον εμποδίζει να αγαπά.  Και όποιος δεν αγαπά, παραμένει  στο θάνατος  και οδηγεί προς το θάνατο.  Είναι μια αληθινή χάρη να αναγνωρίζουμε  ότι δεν είμαστε όλοι το ίδιο, αλλά κατώτεροι, μικροί….. θα έλεγα οι ελάχιστοι  μεταξύ όλων, οφειλέτες προς κάθε πλησίον.   Έχουμε ανάγκη από τη συγνώμη  για πολλά πράγματα, πάντοτε  και από όλους.

Η Αγία Θηρεσία από την Avila έλεγε: δεν έχω να συγχωρήσω τίποτε στους άλλους,  αλλά χρειάζομαι τη συγνώμη όλων των άλλων».