ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
ΕΤΟΣ Β
Λίγο πριν ο Κύριος μας επανέλαβε τη φράση που πολλές φορές ακούσαμε την Τετάρτη των Τεφρών όταν με μια συμβολική πράξη μετανοίας ξεκινήσαμε την Τεσσαρακοστή. “Μετανοείτε και πιστεύετε στο ευαγγέλιο». Είναι μία πρόσκληση που δεν αφορά μόνο την Τεσσαρακοστή αλλά όλη μας τη ζωή.
Την Τετάρτη των τεφρών έτσι προσευχηθήκαμε:
«Χορήγησε, Κύριε στο χριστιανικό λαό να ξεκινήσει μία πορεία αληθινής μεταστροφής». Και είναι πράγματι μία πορεία μεταστροφής, που καλούμαστε να ξεκινήσουμε αν θέλουμε να γιορτάσουμε το Πάσχα της Εκκλησίας και όχι το Πάσχα της εκκοσμικευμένης κοινωνίας. Όταν λέω εκκοσμικευμένης εννοώ μιας κοινωνίας που για Θεό έχει ένα φανταστικό είδωλο και όχι τον ένα και Τριαδικό Θεό της Αποκαλύψεως.
Η περίοδος της Τεσσαρακοστής χαρακτηρίζεται από τον Απόστολο Παύλο ως ο «κατάλληλος και ευπρόσδεκτος καιρός». Ο ίδιος ο Ιησούς μας είπε σήμερα: «Ο καιρός συμπληρώθηκε και η Βασιλεία του Θεού έφθασε». Θέλει να μας κάνει να βιαστούμε να ξεκινήσουμε την πορεία μεταστροφής. Μια μεταστροφή που δεν πραγματοποιείται μια για πάντα, ή μόνο στην περίοδο της Τεσσαρακοστής, αλλά σε όλη τη διάρκεια της ζωής.
Μεταστροφή σημαίνει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης. Να σκεπτόμαστε πρώτα τα του Θεού και έπειτα τα των ανθρώπων.
Το προοίμιο της Θείας Λειτουργίας μας βοηθά να καταλάβουμε με ποιο τρόπο θα γίνει αυτή η μεταστροφή μας. Σε λίγο έτσι θα προσευχηθούμε:
«κάθε χρόνο προσφέρεις στους πιστούς σου την ευκαιρία να ετοιμαστούν με χαρά και με εξαγνισμένο πνεύμα να εορτάσουν το Πάσχα, ώστε, προσκαρτερούντες στην προσευχή, και στην αγαθοεργία να φθάσουν στο πλήρωμα της νέας ζωής».
Η Τεσσαρακοστή είναι ένα δώρο Θεού για μας. Είναι μια ευκαιρία που μας προσφέρει για να μπορέσουμε να ξαναδούμε όλη τη ζωή μας και να διώξουμε κάθε τι που δεν είναι σύμφωνο με το θέλημα του Θεού, να διακόψουμε με το αμαρτωλό παρελθόν μας και να ξαναρχίσουμε μια νέα ζωή, την Χριστώ ζωή. Μια ζωή δηλαδή που δεν προσαρμόζουμε το Ευαγγέλιο στη ζωή μας αλλά τη ζωή μας στο Ευαγγέλιο. Όλο το ευαγγέλιο και όχι μόνο τα εδάφια που είναι ανώδυνα και δεν χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τα μετατρέψουμε σε ζωή. Αυτή η προσπάθεια δεν γίνεται μόνο ατομικά αλλά προπάντων κοινοτικά, μέσα από μία εκκλησιαστική, ενοριακή κοινότητα, σε μια κοινή πορεία με όλα τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια. Δεν βαδίζουμε ούτε μόνοι ούτε και χωρίς σκοπό και προορισμό. Μαζί μας είναι ο Χριστός, που μας οδηγεί σ’ αυτό που συμβολίζει η γη της επαγγελίας, δηλαδή την ουράνια Βασιλεία
Δεν ζούμε μέσα σε μια ατομική βάρκα που με κόπο κωπηλατούμε, και χωρίς πυξίδα οδηγούμε. Βρισκόμαστε στη σύγχρονη κιβωτό του Νώε που μας ετοίμασε ο ίδιος ο Θεός για να σωθούμε από την πλημμύρα της αμαρτίας. Μέσα σ’ αυτήν την Κιβωτό, Εκκλησία ονομάζεται βρισκόμαστε όλοι οι προορισμένοι για τη σωτηρία, δηλαδή όλοι οι άνθρωποι της ευδοκίας του Θεού.
Οι φουρτούνες είναι πολλές και έχουν δικό τους όνομα λέγονται: αμφιβολία, ολιγοπιστία, αδιαφορία που φθάνουν μέχρι την απιστία όταν ο ανθρωποκεντρισμός και ο εγωισμός μας αντικαθιστά τον ίδιο το Θεό μας.
Η πορεία της Τεσσαρακοστής πρέπει να γίνεται μέσα σε ατμόσφαιρα χαράς και ελπίδας, διότι μας ετοιμάζει τη χαρά του Πάσχα, απαναφέρει στη νεότητα το γερασμένο πνεύμα μας. Μόνο η αμαρτία που μας κάνει να γερνούμε. Κάποιος ασκητής έλεγε ότι ο άνθρωπος έχει την ηλικία των αμαρτιών του.
Ο ίδιος ο Ιησούς μας λέει: «Όταν νηστεύετε μη γίνεστε σκυθρωποί όπως κάνουν οι υποκριτές που νηστεύουν για να δείξουν τους ανθρώπους ότι νηστεύουν. Εσύ αντιθέτως όταν νηστεύεις, αρωμάτισε το κεφάλι και πλύνε το πρόσωπό σου. Ο Πατέρας σου που βλέπει στα κρυφά, θα σε ανταμείψει». (Ματθ. 6,16-17).
Η νηστεία της Τεσσαρακοστής δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα συγκεκριμένο μέσο για προχωρήσουμε στην αγαθοεργία. Η αγαθοεργία είναι κάτι που το οφείλουμε στους αδελφούς μας που είναι φτωχοί, που είναι πεινασμένοι, που είναι ξεριζωμένοι, που είναι απομονωμένοι και ξεχασμένοι, φυλακισμένοι. Η ελεημοσύνη, η αγαθοεργία, δηλαδή τα έργα αγάπης ταυτίζονται με τα έργα δικαιοσύνης. Όταν έλεγε ο Κύριος ότι όποιος έχει δύο χιτώνες να δίνει τον ένα, δεν αστειευόταν. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομο έλεγε στους πιστούς: «το δεύτερο παλτό που έχετε στην ντουλάπα σου δεν σας ανήκει, ανήκει σ’ αυτόν που δεν έχει κανένα, το δεύτερο ζευγάρι παπούτσια που διαθέτετε δεν σας ανήκει, ανήκει σ’ αυτόν που περπατά ξυπόλυτος. Αν πράγματι καταλαβαίναμε πόση αξία έχουν αυτά τα λόγια, σίγουρα δεν θα υπήρχαν φτωχοί πάνω στη γη.
Προτείνω στον εαυτό μου και στην κάθε μια και στον καθένα σας σ’ αυτή την Τεσσαρακοστή να μην προσπαθήσουμε μόνο να αυξήσουμε τις θεολογικές μας γνώσεις γύρω από το Μυστήριο της Λύτρωσης και της Σωτηρίας, αλλά να προσπαθήσουμε ατομικά και συλλογικά να βιώσουμε αυτό που ο Κύριος μας επανέλαβε σήμερα: «Μετανοείτε και πιστεύετε στο Ευαγγέλιο». Αμήν.
