«ΠΕΡΙΜΕΝΕ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ Ο,ΤΙ ΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΝ ΑΥΓΗ»
Μια αληθινή κοσμοθάλασσα πλημύρισε κυριολεκτικά τον Ενοριακό Ναό της Μυρσίνης Τήνου και το προαύλιό του την Τετάρτη το απόγευμα της 21ης Οκτωβρίου 2015. Αιτία το τριανταήμερο Μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του νεαρού καλλιτέχνη Γιάννη Χαρικιοπούλου, ο οποίος βρήκε τραγικό θάνατο μέσα στο ίδιο το χωριό του τη Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου.
Την Μνημόσυνη Θεία Λειτορυργία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπός μας π. Νικόλαος και συλλειτούργησαν μαζί του: ο εφημέριος του Ναού π. Ιωάννης Σκλάβος, ο εφημέριος της Χώρας Τήνου π. Μάρκος Φώσκολος και ο εφημέριος της Μητρόπολης μας στη Νάξο π. Γεώργιος Παλαμάρης.
Η νεκρική σιγή στο εσωτερικό και εξωτερικό του Ναού, δημιούργησε μια μοναδική ατμόσφαιρα προσευχής. Είναι εντυπωσιακό πως στο νησί αυτό οι άνθρωποι ξέρουν να σταθούν κοντά σ’ αυτό που χαίρεται αλλά ακόμη περισσότερο σ’ αυτόν που πονά και πενθεί.
Το μόνο που ακουγόταν ήταν οι δεήσεις προς ντον Κύριο που ανέπεμπαν οι συλλειτουργοί και τα ασματικά μέρη της Θείας Λειτουργίας που συνοδευόταν από τους ήρεμους και μελωδικούς ήχους του εκκλησιαστικού οργάνου. Όλα έδειχνα πως αυτό το μεγάλο πλήθος είχε εκεί συγκεντρωθεί για ένα και μοναδικό σκοπό. Ήθελε να ενώσει τη δική του προσευχή και ικεσία με εκείνη των πονεμένων λυπημένων γονέων, αδελφών και συγγενών του Γιάννη, που έδειχναν μία αληθινά χριστιανική ηρεμία που μας κατηχούσε γιατί ξέραμε πως ήταν καρπός της πίστης τους στην ανάσταση των νεκρών.
Ακόμα και το κείμενο που συνοδεύει τον ενθύμιο της φωτογραφίας του Γιάννη, που μας μοιράστηκε είναι καρπός ώριμης πίστης.
Όλοι προσευχηθήκαμε στον Κύριο της ζωής να κατατάξει τον Γιάννη μεταξύ των δικαίων, εκεί που δεν υπάρχει θλίψη, πόνος και στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητη.
Ο Αρχιεπίσκοπος κατά την ομιλία μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου είπε:
Όταν κάποιος αγαπά ένα πρόσωπο, αναζητά πολλούς τρόπους για να του εκφράσει την αγάπη του. Αυτοί όμως οι πολλοί τρόποι μπορούν να χρησιμοποιούνται, μόνο όταν το πρόσωπο που αγαπούμε βρίσκεται ανάμεσά μας και όχι απλώς στην καρδιά μας. Όταν το πρόσωπο αυτό έχει ολοκληρώσει την σύντομη ή μακροχρόνια επίγεια πορεία του, τότε οι επιλογές μας δεν είναι πολλές, αλλά μία. Είναι αυτή που επιλέξαμε σήμερα αγαπητοί αδελφοί και αδελφές για να εκφράσουμε την αγάπη μας προς τον αγαπητό στην Εκκλησία και το γνωστό στην τηνιακή κοινωνία Γιάννη που ήδη μας λείπει από τριάντα ημέρες.
Αυτός ο τρόπος που επιλέξαμε είναι η προσευχή και μάλιστα όχι οποιασδήποτε προσευχή αλλά η κατ’ εξοχήν προσευχή που είναι η τέλεση του Μυστηρίου του Θανάτου και της Αναστάσεως του Κυρίου. Είναι το Μυστήριο που μας βοηθά να καταλάβουμε, όσο αυτό είναι δυνατό στο ανθρώπινο μυαλό μας, αυτό που λίγο πριν ακούσαμε από το Βιβλίο της Σοφίας του Σολομώντος (Σοφ. Σολ. 4, 7-15): «ο δίκαιος κι αν πρόωρα πεθάνει, θα γνωρίσει ανάπαυση διότι σεβαστό γήρας δεν είναι τα πολλά χρόνια, ούτε με τον αριθμό των ετών μετριέται». «Η ψυχή του, πράγματι ήταν αρεστή στον Κύριο, γι’ αυτό και τον άρπαξε ανάμεσα από το κακό». Λόγια σοφά εμπνευσμένα, είναι λόγος του Κυρίου.
Κάθε φορά που ένα ανθρώπινο ατύχημα συμβαίνει στη ζωή μας και μάλιστα με θύμα ένα νέο άνθρωπο, η αυθόρμητη ανθρώπινη ευχή μας είναι, να είναι το τελευταίο περιστατικό και άλλο πια να συμβεί. Αυτή όμως η ευχή μας δεν αρκεί, διότι εκτός από τις ευχές χρειάζεται κάτι παραπάνω που δεν πρέπει να ξεχνούμε. Το αύριο σε μας τους ανθρώπους είναι άγνωστο. Δεν το ορίζουμε εμείς. Μπορούμε απλώς να το προγραμματίσουμε, χωρίς όμως να γνωρίζουμε, αν θα μπορέσουμε να το υλοποιήσουμε. Πολλές φορές άλλα προγραμματίζουμε και άλλα αντιμετωπίζουμε.
Κάθε φορά που μας συμβαίνει κάτι απρόοπτο και δραματικό, παράλογο για το ανθρώπινο μυαλό, πολλά «γιατί» αυθόρμητα μας δημιουργούνται. Όμως η απάντηση σ’ αυτά τα «γιατί» ,για όσους πιστεύουν στο λόγο του Κυρίου, δεν είναι άγνωστη. Ο Κύριος μας έχει μιλήσει και μας έχει προειδοποιήσει: «Να είστε πάντοτε έτοιμοι διότι την ώρα που δεν νομίζετε ο υιός του ανθρώπου έρχεται»
Αυτό το έχουμε ακούσει συχνά, αλλά ίσως δεν είμαστε προετοιμασμένοι να δεχθούμε ότι αυτό μπορεί να συμβεί και σε μας. Όμως ο Κύριος απευθύνεται σε όλους μας με τον λόγο του. Μας προειδοποιεί, δεν πρέπει να ξεχνούμε αυτόν τον λόγο αλλά συχνά στη ζωή μας να τον μελετούμε.
Δυστυχώς ενώ πολλές φορές το πνεύμα μας είναι πρόθυμο η σάρκα μας και ο νους μας είναι ασθενείς. Κάποιες ή ίσως και πολλές φορές νικά η σάρκα, νικά η ανθρώπινη λογική, το ανθρώπινο συναίσθημα. Όλα τα συγκρίνουμε με την ανθρώπινη λογική και τα πιο δύσκολα τα θεωρούμε παράλογα ενώ στην πραγματικότητα είναι απλώς υπέρλογα, δηλαδή πάνω από τις δυνατότητες του ανθρώπινου μυαλού. Εκτός από την ανθρώπινη λογική υπάρχει και η σοφία του Θεού. Η φρόνηση και η σύνεση δεν είναι φυσικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου, αλλά δώρο του Θεού. Αυτό το δώρο μας δίνεται μόνο όταν το ζητούμε. Και πρέπει να το ζητούμε διότι δεν μας είναι μόνο χρήσιμο αλλά και απαραίτητο. Αυτό το κατάλαβε καλά ο βασιλιάς Σολομώντας, γι’ αυτό δεν ζήτησε από το Θεό πλούτη, υγεία και ευτυχία αλλά τη θεϊκή σοφία, την οποία και απέκτησε.
Μόνο με τη θεϊκή σοφία μπορούμε να καταλάβουμε αυτά που λίγο πριν ακούσαμε από τον Απόστολο Παύλο: «Σκέπτομαι πράγματι πως δεν είναι αντάξια τα παθήματα του τωρινού καιρού για να συγκριθούν με τη μελλοντική δόξα που πρόκειται να μας αποκαλυφτεί». (Ρωμ. 8,14-23) Πράγματι αν γνωρίζαμε τι μας περιμένει μετά τη γήινη αυτή ζωή και αν ακράδαντα το πιστεύετε, τότε κι αν δάκρυα κυλούν δικαιολογημένα από τα μάτια μας σε στιγμές δύσκολες της ζωής μας, τότε η συμπεριφορά μας θα ήταν διαφορετική, θα έμοιαζε σαν την συμπεριφορά του Αντώνη, της Κατερίνας, των τριών κοριτσιών τους και όλων των συγγενών τους. Που τα δάκρυα τους στις 21 Σεπτεμβρίου, έμοιαζαν με εκείνα του Χριστού που ενώ έκλαιγε μπροστά στο νεκρό φίλο του Λάζαρο, γνώριζε πως ο νεκρός φίλος ζει. Γι’ αυτό απευθυνόμενος στη Μάρθα και τη Μαρία, τον Αντώνη, την Κατερίνα και την οικογένειά τους βεβαίωνε: «Όποιος ζει και πιστεύει σε μένα δεν θα πεθάνει ποτέ».
Ήμουν παρών σ’ εκείνες τις δύσκολες στιγμές. Δεν είχα όμως την απαραίτητη πίστη για να αναστήσω το Γιάννη. Το σκέφτηκα και λυπήθηκα, αλλά στη συνέχεια πίστεψα πως είναι καλύτερα να μείνει στην αγκαλιά του Θεού Πατέρα με τόσους και τόσους άλλους νέους που πρόωρα και αιφνίδια έφυγαν από κοντά μας και ενώ η αναχώρησή τους πλήγωσε την ανθρώπινη καρδιά μας, ο λόγος του Κυρίου τότε και σήμερα μας στηρίζει και μας βεβαιώνει πως: « Στα χέρια του Θεού βρίσκονται οι ψυχές των δικαίων και βάσανο κανένα δεν θα τις αγγίξει». (Σολ. 3,1). Αμήν.
