ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΣΤΟΝ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟ ΝΑΟ ΤΗΝΟΥ
Τη ημέρα της Πεντηκοστής τελέστηκε Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό της Εκκλησίας της Τήνου στην οποία συλλειτούργησαν όλοι οι ιερείς που υπηρετούν στην Εκκλησία της Τήνου.
Κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας ο Αρχιεπίσκοπος μετέδωσε το Μυστήριο του Χρίσματος στα παιδιά της τρίτης Τάξης του Δημοτικού Σχολείου που είχαν προετοιμαστεί κατάλληλα στα δύο κατηχητικά κέντρα της Τήνου.
Ο Γενικός Βικάριος της Αρχιεπισκοπής Νάξου-Τήνου-Άνδρου-Μυκόνου παρουσιάζει στον Αρχιεπίσκοπο τα παιδιά και τον βεβαιώνει ότι έχουν προετοιμαστεί κατάλληλα για να λάβουν το Μυστήριο του Χρίσματος.
Μετά την ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου ο Αρχιεπίσκοπος απευθύνθηκε στην Εκκλησία και είπε:
Η αποστολή του Ιησού Χριστού στη γη, επισφραγίζεται με τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος πάνω στους Αποστόλους και μαθητές του, το οποίο τους συγκροτεί σε Εκκλησία με μία συγκεκριμένη αποστολή που ο ίδιος ο Ιησούς της αναθέτει: «Θα λάβετε, τους είχε πει, δύναμη όταν θα έλθει το Άγιο Πνεύμα σ’ εσάς και θα γίνετε μάρτυρες μου στην Ιερουσαλήμ, σε όλη την Ιουδαία και στη Σαμάρεια και ως τα πέρατα της γης ».(Πρ. 1,8).
Ο ερχομός του Αγίου Πνεύματος μας δίνει τη δυνατότητα να γίνουμε και πάλι τα υιοθετημένα παιδιά του Θεού.
Ο Απόστολος Παύλος, γράφοντας στους χριστιανούς της Ρώμης λέει: « Όσοι καθοδηγούνται από το Πνεύμα του Θεού, αυτοί είναι παιδιά του Θεού. Διότι το Πνεύμα που σας έδωσε ο Θεός δεν εμπνέει φόβο για το Θεό ούτε κάνει τους ανθρώπους ς δούλους, αλλά παιδιά του Θεού. Αυτό το Πνεύμα μας δίνει το θάρρος να αποκαλούμε το Θεό «Αββά» δηλαδή Πατέρα μας. (Ρωμ. 8,14-15. Ιδού λοιπόν η νέα πραγματικότητα που τώρα αρχίζει: Η Πατρότητα του Θεού ενεργοποιείται και πάλι σε μας, χάρη στο λυτρωτικό έργο του Χριστού και στον ερχομό Αγίου Πνεύματος.
Εκτός από τη φυσική πατρότητα υπάρχει και η Θεϊκή Πατρότητα, η οποία γίνεται σε μας μία πραγματικότητα χάρη στο λυτρωτικό έργο του Χριστού και το αγιαστικό έργο του Αγίου Πνεύματος.
Το Άγιο Πνεύμα του Θεού καθαγιάζει τον άνθρωπο και πραγματοποιεί την άνωθεν γέννησή του. Πραγματοποιεί αυτό που είχε πει ο Ιησούς είπε στο Νικόδημο: «δεν μπορεί κανείς να μπει στη Βασιλεία του Θεού αν δεν γεννηθεί άνωθεν». (Ιωαν.) Αυτή την άνωθεν γέννησή μας εορτάζουμε και πανηγυρίζουμε σήμερα.
Υπάρχει μία βασική διαφορά μεταξύ της φυσικής γέννησης και της πνευματικής. Ενώ η φυσική γέννησή μας γίνεται χωρίς τη θέλησή μας, η πνευματική γέννηση μας γίνεται μόνο με τη δική μας θέληση και τη δική μας συγκατάθεση. Πράγματι διαβάζουμε στην επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς την Εκκλησία της Ρώμης: «Εκείνος που σε έπλασε χωρίς εσένα, δεν θα σε σώσει χωρίς εσένα». (Ρωμ. 4,18-25). Χωρίς τη θέλησή σου δεν θα υπάρξει σωτηρία.
Στη ζωή μας συχνά αντιμετωπίζουμε δύο διαφορετικές καταστάσεις που μας προσφέρουν ή τη σωτήρια Θεϊκή πατρότητα ή την απομόνωση και την ορφάνια: μερικές φορές αισθανόμαστε την απομόνωση και μοναξιά. Άλλες πάλι φορές αισθανόμαστε την περίεργη επιθυμία να θέλουμε να ζήσουμε ανεξάρτητοι από το Θεό. Μοιάζουμε τότε με κάποιους νέους που όταν φθάσουν σε κάποια ηλικία θέλουν να φύγουν από το πατρικό τους σπίτι και να ζήσουν σε ένα δικό τους ανεξάρτητο χώρο, διότι πιστεύουν πως έτσι θα ζήσουν την απόλυτη ελευθερία τους. Αφήνουν τη σιγουριά, τη φροντίδα και την ζεστασιά της αγάπης των γονιών τους και προτιμούν τη μοναξιά και την δήθεν ανεξαρτησία τους, που όμως συχνά στη σκλαβιά.
Στη ζωή και στην προσευχή μας συχνά δεν βρίσκουμε τις κατάλληλες λέξεις για να μιλήσουμε στο Θεό Πατέρα και να του εκφράσουμε τα υιικά αισθήματα μας, την υιική αγάπη μας. Γινόμαστε πνευματικά αναλφάβητοι και βουβοί. Θέλουμε να έχουμε στα χέρια μας ένα γραπτό κείμενο προσευχής ή να έχουμε μάθει απέξω κάποια προσευχή. Όμως τότε μπορεί και να λέμε προσευχές, χωρίς να προσευχόμαστε. Στο φυσικό μας Πατέρα όταν θέλουμε να του ζητήσουμε κάτι δεν γράφουμε ένα κείμενο και του το διαβάζουμε αλλά αφήνουμε την καρδιά μας να του μιλήσει. Έτσι πρέπει να κάνουμε και με το Θεό Πατέρα. Για να γίνει αυτό έχουμε ανάγκη από την παρουσία και τη συνεργασία του Αγίου Πνεύματος. «Κανένας δεν μπορεί να πει τον Ιησού «Κύριο» παρά μόνο με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος», γράφει ο Απόστολος Παύλος στην Πρώτη του επιστολή προς τους Κορινθίους.
Δυστυχώς συχνά στη ζωή μας το Άγιο Πνεύμα παραμένει για μας ο άγνωστος Θεός. Προσευχόμαστε στον Θεό πατέρα, προσευχόμαστε στο Θεό Υιό αλλά σπάνια προσευχόμαστε στο Άγιο Πνεύμα. Και όμως καμία προσευχή δεν μπορεί να είναι σωστή και αποτελεσματική προς τον Θεό Πατέρα ή προς τον Θεό Υιό, αν δεν γίνεται με την καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος.
Αγαπητά μου παιδιά, το Άγιο Πνεύμα που με ιδιαίτερο τρόπο σήμερα θα λάβετε θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ακόμη καλύτερα όσα ακούτε και θα ακούτε στο Κατηχητικό και στην Εκκλησία. Αγαπητά μου παιδιά είπε σε μας τους μεγάλους: «αφήστε τα παιδιά να έλθουν κοντά μου». Όσο μεγαλώνετε το Άγιο Πνεύμα θα σας βοηθάει για να καταλάβετε αυτή την αγάπη του Χριστού. Να πηγαίνετε στην κατήχηση, να πηγαίνετε την Κυριακή και στις γιορτές στην Εκκλησία για να του δείχνετε πως και εσείς τον αγαπάτε.
Οι γονείς σας, οι κατηχητές σας οι ανάδοχοί σας και όλοι εμείς θέλουμε να είστε ευτυχισμένα παιδιά σαν παιδιά αλλά και σε όλη σας τη ζωή. Αν θέλετε να το πετύχετε αυτό να αγαπάτε και εσείς το Χριστό. Μόνο Εκείνος μπορεί να κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένος και τώρα και πάντοτε. Αμήν.
Όλα τα παιδιά έλαβαν ενεργό μέρος στην όλη Ιεροτελεστία και υπήρξε μία απλότητα και ταυτόχρονα τάξη και μεγαλοπρέπεια όπως αρμόζει στις Λειτουργικές Πράξεις της Εκκλησίας. ΣΔ’ αυτό συνέβαλε η τελευταία κατήχηση και η γενική δοκιμή της Ιεροτελεστίας η οποία εξασφαλίζεται κάθε χρόνο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο με την παρουσία και συμμετοχή των παιδιών, των κατηχητών και κατηχητριών, των γονέων και των αναδόχων των παιδιών
Στο τέλος της όλης Ιεροτελεστίας οι γονείς των παιδιών πρόσφεραν ένα κέρασμα σε όλη την παρούσα Εκκλησία.
[module-580]
